کیهان/متن پیش رو در کیهان منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست

انتشار خبر «ارسال سامانه دفاع موشکی تاد آمریکا» به اسرائیل بیش از آن که خبری واقعی و مهم و معتبر باشد، عملیات روانی برای دوپینگ روحی اتباع رژیم صهیونیستی است.
 
طی چند روز گذشته رسانه‌های عبری و غربی نوشتند که آمریکا سامانه تاد را به اسرائیل می‌دهد تا محافظی در برابر موشک‌های ایرانی باشد. حتی ادعا شد که اسرائیل برنامه حمله به پایگاه‌های نظامی ایران را به خاطر انتظار برای دریافت سامانه تاد به تأخیر انداخته است.
فارغ از مرز واقعیت و بلوف در این رویکرد خبری، یک واقعیت نقد در این خبر رسانی مستتر بود: این که برخلاف انبوه خبرسازی‌های صهیونیستی و غربی مبنی بر شکست عملیات وعده صادق 1 و 2 ایران و رهگیری موشک‌ها و پهپادهای شلیک شده، عملیات ایران موفقیت‌آمیز بوده است. این خبر به معنای اعلام شکست سه سامانه صهیونیستی گنبد آهنین، فلاخن داود، و آرو (پیکان) است.
سخنگوی پنتاگون دیروز عنوان کرد: اولین قطعات سامانه دفاع موشکی تاد وارد اسرائیل شده و این سامانه در آینده نزدیک به بهره‌برداری خواهد رسید. همچنین شماری از نیروهای نظامی آمریکایی وارد اسرائیل شدند تا سامانه دفاع موشکی تاد را عملیاتی کنند. در گزاره‌های تبلیغاتی رسانه‌های غرب، از جمله یورونیوز ادعا می‌شود: «تاد (THAAD) سامانه دفاعی ضد موشکی است که توسط شرکت لاکهید مارتین برای ارتش آمریکا طراحی و ساخته شده است. این سامانه برای رهگیری و نابودی موشک‌های بالستیک در مرحله نهائی پرواز، یعنی در ارتفاعات بالا و نزدیک به جو زمین، طراحی شده است. مأموریت اصلی تاد دفاع از مناطق وسیع در برابر تهدیدات موشکی بالستیک کوتاه، میان‌برد و دوربرد عنوان شده است. این سامانه قادر است موشک‌ها را در فاصله و ارتفاع بالا رهگیری کند و قبل از اینکه به اهداف زمینی اصابت کنند، منهدم سازد. موشک‌های ۹۰۰ کیلوگرمی تاد، کلاهک‌های انفجاری ندارند و به جای انفجار، با وارد آوردن ضربه مستقیم به اهداف آن‌ها را نابود می‌کنند. ارتش آمریکا در حال حاضر ۷ سامانه تاد را در اختیار دارد که هر کدام از ۶ پرتابگر نصب‌شده بر کامیون تشکیل شده‌اند. در داخل هر پرتابگر نیز ۸ تا ۹ موشک قرار می‌گیرد. این سامانه قابلیت ارتباط با سامانه‌های دفاعی دیگر مانند پاتریوت (که برای رهگیری اهداف در برد کوتاه طراحی شده‌اند) را دارد و می‌تواند بخشی از یک شبکه دفاعی بزرگ‌تر نیز باشد».

درباره این خبر -سازی- محافل عبری و رسانه‌های غربی، باید به چند نکته توجه داشت. اولاً برخی منابع رسانه‌ای غربی چند سال قبل بارها عنوان کرده‌اند که سامانه تاد به اسرائیل واگذار شده است. چنان که رادیو فردا هم در تاریخ سوم اسفند 1397 گزارش داده بود: «سامانه ضد بالستیک تاد در کنار فلاخن داوود، آرو (پیکان) و تامیر (گنبد آهنین) از سال ۱۳۹۷ در اسرائیل مستقر بوده و در رینگ پدافندی فعال است». رویترز هم چندی پیش نوشت: «ارتش ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۱۹، سامانه موشکی تاد را به اسرائیل منتقل کرده است». در جریان عملیات وعده صادق 1 ایران هم، لری جانسون، تحلیلگر سابق سازمان جاسوسی آمریکا از وجود سامانه تاد در اسرائیل و ناکامی در برابر موشک‌های ایران خبر داده بود. 
ثانیاً فارغ از این که سامانه تاد قبلاً به اسرائیل واگذار شده یا اکنون واگذار می‌شود، سؤال مهم‌تری در میان است: سامانه تاد برای گنجینه و موزه نظامی آمریکا بوده یا قرار بوده به کار بیاید؟ این سامانه کجا بود وقتی موشک‌های ایران پنج سال قبل، پایگاه آمریکایی عین الاسد (چشم شیر) رادر عراق در هم کوبید؟ یا هنگامی که ایران همین دو هفته قبل دو پایگاه نظامی اسرائیل و منطقه راهبردی گالیلوت در تل‌آویو را با موفقیت موشکباران می‌کرد، تادهای مستقر در پایگاه‌های مختلف آمریکا در منطقه عربی مجاور اسرائیل در چه وضعیتی بودند که نتوانستند از عهده مهار موشک‌های ایران -بلکه حتی موشک‌های شلیک شده از سوی انصارالله یمن و حزب‌الله لبنان برآیند؟ یا مثلا روزگاری که مقاومت یمن تأسیسات نفتی و نظامی رژیم متجاوز سعودی را در هم کوبید و وادار به توقف جنگ تحمیلی کرد، تادهای کذایی دقیقاً کجا بودند؟ به طور خلاصه در طول چند سال اخیر که آمریکا و متحدانش با موشک‌ها و پهپادهای نقطه زن جبهه مقاومت تحقیر شدند و حتی پهپادهای فوق مدرن آمریکا بارها شکار شد، تادها کجا مستقر بودند که هیچ کاری از آنها بر نیامده اما ناگهان اکنون این‌گونه وانمود می‌شود که قرار است از رژیم مستأصل اسرائیل گره گشایی بکنند.
ثالثاً بنابر ارزیابی‌ها، سامانه‌های ضد موشکی مانند تاد حتی اگر از نظر تئوریک و برآورد روی کاغذ، صددرصد موفق عمل کنند‌، فقط توان درگیری همزمان با ۸ تا
۱۰ موشک بالستیک را دارند ‏و در صورت افزایش تعداد شلیک‌ها و کاهش فاصله آنها، امکان درگیری با مابقی موشک‌های بالستیک مهاجم را ندارند.‏ نکته آخر این که خود این سامانه‌های پر خرج می‌توانند اهداف خوبی برای رصدگران مهاجم باشند.