فریدریکه کرتسن، متولد ۱۹۵۶ در آلمان، آثار متعدد ارزشمندی در ادبیات داستانی آلمانی‌زبان نوشته و در تثبیت ادبیات معاصر زنان بسیار تأثیرگذار بوده است. او در رشته‌های جامعه‌شناسی و قوم‌شناسی تحصیل کرده است. کرتسن به ایران و سینمای عباس کیارستمی علاقه بسیاری دارد و تاکنون چندین بار به ایران سفر کرده است. او در آثار خود بسیار به موضوع ایران پرداخته است. در سال ۱۳۹۸ در ایران، مجله بخارا، مراسمی تحت عنوان «شب فریدریکه کرتسن» با حضور این نویسنده به منظور تجلیل و تحلیل آثار او برگزار کرد.

از سوابق ادبی کرتسن می‌توان به دریافت جایزه نگارش کتاب سال از «شورای هنر سوئیس» در سال‌های ۱۹۹۵ و ۲۰۰۳، «جایزه ادبی کشور» سوئیس سال ۲۰۱۸، و جایزه نگارش «کتاب سال» از هیأت ادبی شهر بازل سوئیس اشاره کرد.

کرتسن در رمانِ خودنگارانه «من تپه‌ام» با زبانی طنز و واقع گرا، شرحی بی‌دلیل از دورانِ سردرگم کننده و سرگیجه‌آورِ گذر از کودکی به نوجوانی و چهارده سالگی، رسیدن به شانزده سالگی و رسیدن به نگاه و فکرهای نو به دست می‌دهد.

دخترِ نوجوانِ راوی این رمان از سرآغاز دورانِ پرتلاطمِ شکل گیری هویتِ خود در نوجوانی می‌کوشد در خانه بلوغِ جان و تنِ خود نیز وطن کند؛ همین طور در دنیای واقعی جدیدش. و او خود را نه دشت می‌خواند و نه کوه، بلکه چیزی بینابین یعنی «تپه». مادرش را در این دوران گذار الگوی خوبی برای زن شدن نمی‌داند، از اتاق خوابِ مشترک با مادرش دوری می‌کند و معنایی برای سازگاری و زندگی مشترک با خانواده اش هم نمی‌بیند. پدرش را اما همچون دوست صمیمی خود می‌داند، همین طور خاله‌هایش را. دوستان همکلاسی اش و او خواستار هویت بخشی به نقش خود در جریانات اجتماعی - سیاسی اروپای اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد میلادی هستند.

راوی نوجوان قصه خود را در تیررس مشاجره‌های هواداران تروتسکی می‌بیند. او تنها راه نجاتش را از همهمه روزگار نو در پناه جستن به غیبت، گریز و تخیل می‌داند و نیز در استقلال از خانواده‌اش. در کنار این همه، فریدریکه کرتسن در این اثر با تخیل‌های شگفت‌انگیزِ راوی نوجوان، کیهانی بی حد و مرز از کشفیات را روبروی دیدگان‌مان به تصویر می‌کشد.

کرتسن از هنرِ واژه و تصویر و از هنرِ درهم آمیختنِ واژه و تصویر سخن می‌گوید و با مثل‌های معروف و قصه‌های کودکانه‌ رنگ‌هایی از کودکی نیز به اثر خود می بخشد.

این کتاب با ۱۶۶ صفحه و قیمت ۲۱۵ هزار تومان، عرضه شده است.