هم میهن/متن پیش رو در هم میهن منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست

 یاسمن طاهریان| ماه‌هاست که رقابت‌های انتخاباتی بسیار نزدیک و پرجدال شده‌اند. هیچ شکی وجود ندارد که نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در چند ایالت چرخشی اصطلاحاً بنفش‌رنگ یا برنده خواهند بود یا بازنده؛ ایالت‌هایی که هیچ‌کدام از احزاب برتری آشکاری ندارند.

ماه‌هاست که رقابت‌های انتخاباتی بسیار نزدیک و پرجدال شده‌اند. هیچ شکی وجود ندارد که نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در چند ایالت چرخشی اصطلاحاً بنفش‌رنگ یا برنده خواهند بود یا بازنده؛ ایالت‌هایی که هیچ‌کدام از احزاب برتری آشکاری ندارند. اما این امر در مورد انتخابات کنگره آمریکا صدق نمی‌کند. نیک فاندوس، خبرنگار نیویورک‌تایمز در پادکست دیلی توضیح می‌دهد که چرا سرنوشت مجلس نمایندگان آمریکا به دو ایالت آبی‌رنگ برمی‌گردد که دموکرات‌ها کنترل آنها را برعهده دارند و کدام حزب کنترل مجلس نمایندگان آمریکا را به‌دست خواهد گرفت؟ 

همزمان با انتخابات ریاست‌جمهوری در پنجم نوامبر، انتخابات کنگره آمریکا شامل مجلس نمایندگان و سنا نیز برگزار می‌شود. مجلس نمایندگان آمریکا در انتخابات امسال نقش بسیار مهمی دارد. رقابت ریاست‌جمهوری بین دونالد ترامپ و کامالا هریس بسیار نزدیک است. رقابت برای مجلس سنا هم‌اکنون بیشتر به سمت جمهوری‌خواهان است. پس مجلس نمایندگان دومین انتخابات مهم امسال است چون اگر دونالد ترامپ در رقابت کاخ سفید برنده شود و جمهوری‌خواهان هم سنا را بگیرند، پیروزی این حزب در مجلس نمایندگان برد سه‌گانه محسوب می‌شود.

این پیروزی می‌تواند به ترامپ قدرت دهد تا اکثر اهداف سیاسی خود را اعمال کند، از او دربرابر پیگرد قانونی یا استیضاح محافظت شود و زمینه‌سازی دو سال قانون‌گذاری جمهوری‌خواهان محافظه‌کار فراهم شود. از سوی دیگر اگر کامالا هریس برنده شود و دموکرات‌ها کنترل سنا را در دست نداشته باشند، مجلس نمایندگان تنها اهرم هریس در کنگره آمریکا خواهد بود. 

در این شرایط دموکرات‌ها برای کمک به هریس باید لشکرکشی کنند تا بتوانند اقدامی را به نتیجه برسانند. اما رقابت ریاست‌جمهوری آنقدر نزدیک است که این احتمال وجود دارد ترامپ برنده کاخ سفید شود و دموکرات‌ها بتوانند کنترل مجلس نمایندگان را حفظ کنند که می‌تواند مانعی قوی و قدرتمند برای ریاست‌جمهوری احتمالی ترامپ باشد. زمانی که ترامپ در کاخ سفید بود مجلس دو بار او را استیضاح کرد. 

به‌عبارت دیگر فارغ از اینکه چه‌کسی برنده کاخ سفید شود، مجلس نمایندگان محور اصلی دولتی متحد یا دودسته خواهد بود که در هر دو حالت تبعات بسیاری خواهد داشت. 

مجلس نمایندگان حتی قبل از اینکه به مرحله قانونگذاری برسد، نقش بسیار مهمی در مراحل پایانی رقابت ریاست‌جمهوری خواهد داشت. همانند سال ۲۰۲۱، مجلس بدنه‌ای است که باید در نهایت نتیجه انتخابات را تایید کند. آخرین بار، به‌‌رغم اینکه دموکرات‌ها کنترل مجلس را برعهده داشتند، دونالد ترامپ و متحدانش در مجلس تلاش‌های قابل‌توجهی را برای ایجاد اختلال در روند تایید انتخابات انجام دادند. پس می‌توان سناریویی را تصور کرد که اگر جمهوری‌خواهان در یک رقابت نزدیک بتوانند مجلس را حفظ کنند و در صورتی که رقابت ریاست‌جمهوری، به نتیجه بسیار نزدیک ختم شود یا مورد مناقشه قرار بگیرد، بسیار مهم است که چه کسی کنترل کپیتول هیل را برعهده داشته باشد. 

مراسم قسم خوردن کنگره آمریکا قبل از تحلیف ریاست‌جمهوری و نزدیک به آن خواهد بود در نتیجه کنگره جدید باید نتیجه انتخابات را تایید کند. اگر جمهوری‌خواهان کنترل مجلس نمایندگان را در دست بگیرند و کامالا هریس برنده انتخابات شود، مجلس جدید ممکن است موانعی برای تایید انتخابات ایجاد کنند که باعث می‌شود آمریکا وارد شرایط پیچیده‌ و به مخمصه بدی گرفتار شود. نیک فاندوس می‌گوید این یکی از سناریوهایی است که ذهن خیلی‌ها را اشغال کرده. 

مجلس سنا به نفع جمهوری‌خواهان 
به‌گفته کارل هالس، خبرنگار نیویورک‌تایمز، دموکرات‌ها هم‌اکنون کنترل سنا را ۵۱ به ۴۹ کرسی در دست دارند که اختلاف بسیار کمی است. جمهوری‌خواهان باید برای دو کرسی تلاش کنند. یکی از این کرسی‌ها هم‌اکنون ویرجینیای غربی است و از آنجایی که جو منشن، سناتور دموکرات این ایالت تصمیم گرفت در انتخابات شرکت نکند، به‌این معنی است که دموکرات‌ها تقریباً در برابر ‌جمهوری‌خواهان تسلیم شدند.

در ابتدا رقابت‌های سختی در جریان بود و نگرانی‌ها از نوادا، آریزونا، میشیگان و اوهایو وجود داشت. اما هم‌اکنون سناتورهای دموکرات فعلی در تمام این ایالت‌ها جلوترند. در نتیجه هر دو حزب تمرکز خود را بر ایالت مونتانا گذاشته‌اند.  مونتانا ایالتی نیست که آمار و ارقامش در مناظره سیاسی ملی تاثیری داشته باشد. اما به‌گفته هالس احتمالًا نقطه عطفی است که کنترل سنا را مشخص می‌کند.

در یک طرف، جان تستر قرار دارد که می‌گوید کشاورز مزرعه‌ای کوچک در مونتاناست. او در حالی نامزد انتخابات سنا است که همچنان یک دموکرات است و در مناطقی که دونالد ترامپ به‌راحتی در دست دارد، پیروز می‌شود. جمهوری‌خواهان هم نماینده‌ای به‌نام تیم شی‌شی، بازنشسته و کارآفرینی را تعریف کرده‌اند که تستر را به‌چالش بکشد. این همان رقابتی است که تعیین می‌کند کنترل سنا به‌دست چه حزبی خواهد افتاد.   

در شرایطی که شانس جمهوری‌خواهان در گرفتن مجلس سنا بیشتر است، کدام حزب شانس برنده شدن در مجلس نمایندگان دارند؟  فاندوس می‌گوید نتیجه انتخابات مجلس نمایندگان واقعاً شیر یا خط است. جمهوری‌خواهان هم‌اکنون عملاً با ۴ کرسی، اکثریت را در اختیار دارند که اساساً کمترین میزان اکثریت در قرن به‌شمار می‌رود.

در سراسر آمریکا تعداد محدودی از کرسی‌های رقابتی وجود دارد که به‌دلیل تقسیم‌بندی ناعادلانه حوزه‌های انتخاباتی و کوچکتر شدن نقشه اتفاق افتاده است. چند ده‌تا کرسی هستند که می‌توانند وزنه را به یک طرف سنگین کنند و حتی تعداد کمتری از این کرسی‌ها می‌توانند بر نتیجه نهایی تاثیر بگذارند. اما جالب‌ترین مشخصه رقابت مجلس نمایندگان این است که ایالت‌های سرنوشت‌ساز آن با رقابت ریاست‌جمهوری متفاوت‌اند. اینجا دیگر درمورد ویسکانسین یا پنسیلوانیا صحبت نمی‌کنیم. رقابت به یک میزانی در این ایالت‌ها وجود دارد، اما رقابت اصلی در دو ایالت آبی ساحلی، نیویورک و کالیفرنیاست. 

فاندوس این موضوع را با اعداد توضیح می‌دهد. از ۴ سال پیش که جو بایدن رئیس‌جمهور شد، جمهوری‌خواهان هم‌اکنون ۱۷ کرسی را در اختیار دارند. از این ۱۷ کرسی، ۱۰ کرسی در نیویورک و کالیفرنیا قرار دارند. جو بایدن توانست در این ایالت‌ها رای دورقمی بیاورد. به‌عبارت دیگر، جمهوری‌خواهان در سال ۲۰۲۰ و ۲۰۲۲ توانستند کرسی برخی از مناطق را به‌دست آورند تا اکثریت خود را تشکیل دهند، مناطقی که تمایل دارند دموکراتیک شوند یا به رئیس‌جمهور دموکرات رای می‌دهند. این یعنی مسیر مشخص دموکرات‌ها برای کسب اکثریت از این دو ایالت می‌گذرد. 

سال ۲۰۲۲ اولین انتخابات میان‌دوره‌ای بایدن برگزار شد. معمولاً انتظار می‌رود حزبی که در قدرت نیست برنده شود. از جمهوری‌خواهان انتظار می‌رفت که کرسی‌های بسیاری را از  سراسر کشور در مجلس نمایندگان به‌دست آورند. نتیجه‌ای که به‌دست آمد در بیشتر ایالت‌های آمریکا ناامیدکننده بود به‌جز نیویورک و کالیفرنیا. دلایل مختلفی برای این موضوع وجود دارد.

هر کسی که به نیویورک و کالیفرنیا سفر کرده یا در آن زندگی می‌کند می‌داند که ایالت‌های بسیار گرانی هستند. درنتیجه آنها نسبت به افزایش تورم، قیمت مواد غذایی و مسکن حساس‌ترند. افزایش هزینه‌ها ساکنان این دو ایالت را عصبانی می‌کند. همزمان، پاندمی کرونا اختلالی را در زندگی مردم و جهش جرم و جنایت در برخی از مناطق ایجاد کرده است. نیویورکی‌ها به‌شدت احساس می‌کردند که دوز روزانه جرم و جنایت در مترو یا جنایات خشونت‌آمیز در خیابان‌ها به موضوع اصلی کمپین‌های انتخابات میان‌دوره‌ای تبدیل شده‌اند.

جمهوری‌خواهان توانستند پیام خود را به‌خوبی‌ برسانند. در دوره‌ای که دموکرات‌ها کنترل کامل دولت را برعهده دارند، وقتی که رای‌دهندگان به این مشکلات نگاه می‌کنند و می‌بینند که بسیاری از ایالت‌های دیگر نیز همین مشکلات را دارند  اساساً به سرزنش کردن حزب در قدرت روی می‌آورند؛ دموکرات‌هایی که شهرداری‌ها، کاخ‌های فرمانداری و کاخ سفید را کنترل می‌کنند.

فاندوس می‌گوید اگر شما از این مشکلات خسته شده باشید و فکر کنید که دولت برای حل این مشکلات تلاش کافی نمی‌کند، پس به سمت حزبی که در قدرت نیست، می‌روید و این به‌معنای حمایت از جمهوری‌خواهان است. در واقع جمهوری‌خواهان آبی بودن نیویورک و کالیفرنیا را به‌چالش کشیدند و از طریق انعکاس مشکلات از جمله میزان جرم و جنایت علیه دموکرات‌ها استفاده کردند. 

از طرف دیگر دموکرات‌ها بیشتر بر موضوع سقط جنین متمرکز بودند. آنها در ایالت‌های چرخشی موفقیت‌های بسیاری کسب کردند. ایالت‌هایی که رای‌دهندگان پس از آنکه دیوان عالی لایحه «رو در برابر وید» را رد کرد، حق سقط جنین را در معرض خطر می‌دیدند. اما فاندوس می‌گوید دموکرات‌ها می‌دانستند که اکثریت مطلق دموکراتیک در سکرومنتو و آلبنی نمی‌خواهند حق سقط جنین را رد کنند.

اما این مسئله برای ایجاد انگیزه در رای‌دهندگان دموکرات کافی نبود و همچنین تعدادشان از جمهوری‌خواهانی که نگران هزینه زندگی و جرم و جنایت و استقلال بودند، کمتر بود. شب انتخابات که رسید، دموکرات‌ها شب خوبی را در ایالت لانگ آیلند نداشتند. مناطقی از لانگ آیلند تا حومه وستچستر و هادسون ولی، یکی پس از دیگری به سمت جمهوری‌خواهان چرخیدند. دلیل خوبی برای خوشحالی جمهوری‌خواهان وجود داشت آنها در شب انتخابات ناسائو کانتی آبی‌رنگ را قرمز کردند. در کالیفرنیا،  دموکرات‌ها اصلاً تصور نمی‌کردند برخی کرسی‌ها به جمهوری‌خواهان برسد. 

منطقه ۲۷ کالیفرنیا، کرسی ۲۱۸ مجلس برای جمهوری‌خواهان است. جمهوری‌خواهان هم‌اکنون اکثریت را در مجلس نمایندگان به‌دست دارند. سوال اینجاست که آیا این اتفاق در انتخاب امسال هم می‌افتد یا نه؟ آیا جمهوری‌خواهان می‌توانند با اضطراب افزایش هزینه‌ها و جرم و جنایت به‌ویژه برای ساکنان شهرهای حومه‌ای انگیزه ایجاد کنند؟ آیا ممکن است دموکرات‌ها در جلب حمایت رای‌دهندگان شهرهای حومه‌ای شکست بخورند؟ 

درس‌هایی از سال ۲۰۲۲
این‌ها سوال‌های مهمی است چون دموکرات‌ها احساس می‌کنند درس‌های زیادی را از سال ۲۰۲۲ یاد گرفته‌اند. نامزدهای آنها بودجه‌های بیشتری دارند. آنها کمپین‌های بهتری برگزار می‌کنند تا رای‌دهندگان بیشتری را جذب کنند. آنها قدر این مناطق را می‌دانند. مهم‌تر از آن، آنها شدیداً درباره مشکلاتی که در ذهن رای‌دهندگان است، صحبت می‌کنند:‌ جرم و جنایت، هزینه زندگی، مهاجرت. روی کاغذ، دموکرات‌ها حداقل فرصت‌های بهتری دارند.

انگار که آنها باید مسیر مشخصی برای کسب اکثریت در مجلس نمایندگان داشته باشند. اما در واقعیت، نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند این مناطق می‌توانند به هر سمتی بچرخند. یکی از مناطق مهم در حومه شمال نیویورک‌سیتی است. در این منطقه، هم دموکرات‌ها شانس بالایی برای پیروزی دارند و هم جمهوری‌خواهان. 

اینجا هفدهمین حوزه نیویورک است. بالاتر از رود هادسون در نیویورک‌سیتی؛ منطقه‌ای بسیار جالب و پیچیده. حومه شمالی وستچستر کانتی در نتیجه انتخابات بسیار تاثیرگذار خواهد بود. مثلاً چاپاکوا، خانه بیل و هیلاری کلینتون است، خانه‌ای بزرگ با زمینی وسیع. در این منطقه خانه‌های چندین میلیون دلاری وجود دارد اما همزمان آن‌طرف رود هادسون، جوامع راک‌لند کانتی قرار دارد که بیشتر ساکنان آن را طبقه متوسط، ماموران پلیس و آتش‌نشانان بازنشسته یا مشغول به‌کار تشکیل می‌دهند که با خانواده‌هایشان زندگی می‌کنند.

درنتیجه اینجا را به یک منطقه چرخشی سنتی تبدیل می‌کند. این منطقه در گذشته با دموکرات‌ها دوستانه بوده است. بایدن با ۱۰ امتیاز در این منطقه برنده شد. تعداد رای‌دهندگانی که برای حزب دموکرات ثبت‌نام کرده‌اند، ۸۰هزار برابر جمهوری‌‌خواهان بوده است. اما در سال ۲۰۲۲، در انتخابات میان‌دوره‌ای، قانون‌گذاری جمهوری‌خواه به‌نام مایک لالر ناگهان ظاهر شد و توانست پتریک ملونی یکی از قدرتمندترین دموکرات‌های کنگره را شکست دهد. ملونی نه‌تنها برای حفظ کرسی خود رقابت می‌کرد بلکه او رئیس کمپین دموکرات‌های مجلس بود و مسئولیت دفاع از اکثریت خود در سراسر کشور را برعهده داشت. 

در واقع لالر فقط یک دموکرات را شکست نمی‌دهد، بلکه شیر دموکرات‌ها را کنار می‌زند که قرار بود از بقیه دموکرات‌های مجلس دفاع کند. او با پیامی بسیار ماهرانه این کار را انجام می‌دهد. او درباره تمام مشکلاتی که گفته شد صحبت می‌کند. بهترین مثال آن جرم و جنایت است. در نیویورک مسئله جرم و جنایت بسیار محلی شده و جر و بحث‌ها بر سر موضوع وثیقه نقدی شدت گرفته بود.

دموکرات‌ها در نیویورک تلاش کردند این کنش را از بین ببرند. آنها قوانین وثیقه گذاشتن در نیویورک را در سال‌های اخیر تغییر داده‌اند. فیلمی قدیمی از لالر منتشر شد که برای رقیبش، شان پاتریک ملونی بسیار باارزش بود. در این فیلم پاتریک ملونی در یک مناظره در پاسخ به این سوال که آیا وثیقه نقدی رد شود یا نه؟ پاسخ می‌دهد: «قطعاً. و این موضوع را به اولویت خود تبدیل می‌کنم.

از رد وثیقه غیرنقدی حمایت می‌کنم.» حالا میراث وثیقه غیرنقدی پیچیده شده است. اما در این لحظه زمانی که جرم و جنایت پس از پاندمی کرونا بیشتر شده، بهانه بسیار راحتی به جمهوری‌خواهان داده شده که بگویند مشکل ما همین است. دموکرات‌ها تلاش کردند موضوع بحث را عوض کنند. روز انتخابات، مشخص شد که عده بسیاری از رای‌دهندگان از این موضوع خسته و مضطرب شده بودند.

لالر با اختلاف بسیار کمی، با چندین هزار رای، به نماینده جمهوری‌خواه در کنگره و یک‌شبه به سلبریتی تبدیل شد که توانست رئیس دموکرات مجلس ملی را شکست دهد. لالر از روز اول می‌دانست که دو سال زمان دارد تا بتواند برای حفظ کرسی خود تلاش کند. در نتیجه از همان اول سراغ گروه‌هایی می‌رود که جمهوری‌خواهان معمولاً آنها را در نظر نمی‌گیرند. لالر با اتحادیه‌های کارگری وقت می‌گذراند.

با میانه‌روهای مستقل یا با افرادی که به دموکرات‌ها گرایش داشتند. زمانی که جمهوری‌خواهان به برکناری کوین مک‌کارتی رای دادند، لالر هفته‌ها در شبکه خبری سی‌ان‌ان ظاهر می‌شد؛ درباره اینکه حزبش چقدر احمقانه عمل می‌کند، چقدر دیوانه‌وار است و چقدر غیرقابل کنترل؛ اقداماتی که معمولاً انتظار ندارید کسی انجام دهد. 

چنانچه واشنگتن به سمت قصور در بدهی پیش می‌رفت، بایدن در مقطعی به حوزه نمایندگی لالر سفر می‌کند و تلاش می‌کند با توافق محدودیت بدهی بر لالر فشار آورد. بایدن درباره مایک لالر می‌گوید: «او در تیم دیگر است. اما می‌دانید؟ زمانی که در کنگره بودم، مایک از آن‌دسته جمهوری‌خواهانی بود که من با آنها تعامل می‌کردم.» بایدن در نهایت از او تعریف می‌کند که یکی از جمهوری‌خواهان ماگا «آمریکا را دوباره با عظمت می‌کنیم» نیست. او می‌گوید لالر فردی است که من می‌توانم با او کار کنم. شبیه بقیه افراد حزبش نیست.

لالر تلاش می‌کرد نشان دهد که من برند مستقل خود را دارم. درست است که جمهوری‌خواه پشت اسم من نشسته اما من تمایل دارم به طیف مخالف بپیوندم و از حزب خود انتقاد کنم. او خود را به‌عنوان بزرگتر بقیه نشان می‌دهد. زمان آن رسیده که ما با یکدیگر همکاری کنیم تا کشور پیش رود و بازی را برای کودکان باقی بگذاریم.  تمام این موارد مهم‌اند چون لالر می‌داند که برای انتخابات بعدی عنصر غافلگیرکننده‌ای ندارد.

فضا ممکن است عوض شده باشد، ممکن است نشده باشد. او به تعدادی از رای‌دهندگان دموکرات و مستقل نیاز دارد که در کنارش باقی بمانند و شاید اگر شانس پیروزی در دور دوم را داشته باشد، به حمایت از خود جلب کند. او امروز باید با موندر جونز رقابت کند. نماینده پیشین یک‌دوره‌ای که پس از تغییر حوزه خود در سال ۲۰۲۲ کرسی خود را از دست داد اما به‌عنوان یک نامزد، قدرت زیادی به‌دست آورده است. 

موندر جونز بیوگرافی خوبی دارد. مادرش به‌تنهایی او را بزرگ کرده و همانند بسیاری از زنان دیگر در این منطقه مجبور بوده همزمان چند شغل داشته باشد تا خرج زندگی را بدهد. داستان او داستان آرزوی آمریکایی است. پدربزرگش خادم مدرسه بوده و مادربزرگش نظافتچی خانه‌ها. او در کودکی فقیر بود که در نهایت به دانشگاه حقوق هاروارد می‌رود، وکیل می‌شود، در دولت کار می‌کند و سپس برنده یک کرسی در کنگره. جونز می‌گوید من انتخاب شدم تا نماینده همان مردمی باشم که تماشا کردم مادربزرگم خانه‌هایشان را تمیز کند.

انگار جونز می‌توانست مایک لالر را به نماینده‌ای تک‌دوره‌ای تبدیل کند. جونز هم مشکلات خود را دارد. اواسط پاندمی کرونا جونز از قطع بودجه پلیس حمایت می‌کرد. او با بسیاری از سیاست‌های مهاجرتی و مرزی ترامپ مخالف بود. پس لالر می‌تواند از مواضع سیاسی قدیمی جونز و اظهاراتش در رقابت امسال استفاده کند. 

لالر حالا از فیلم‌های قدیمی‌شان پاتریک ملونی استفاده می‌کند تا به او آسیب بزند. ملونی نسبت به قطع بودجه پلیس اشتباه می‌کرد. او حالا برای اعمال سیاست‌های مرزی بیشتر فعالیت می‌کند. اما مشکل این است که همه‌جا فقط ویدئوهای قدیمی او نشان داده می‌شوند. پس لالر تلاش می‌کند هرطور که هست در این ایالت برنده شود.

پس مشکلات تغییر کرده‌اند ولی الگوی رقابت امسال، در واقع رفراندومی است بر سر اینکه دموکرات‌ها در مورد سیاست‌های عدالت جنایی بسیار ترقی‌خواهند یا نه و به همین ترتیب به‌اندازه‌کافی نسبت به جرم و جنایت سختگیرانه‌تر عمل می‌کنند یا نه. اما دموکرات‌ها فکر می‌کنند سقط جنین مشکلی است که در صدر رقابت ریاست‌جمهوری مبنی بر احتمال ممنوعیت آن در سراسر آمریکا وجود دارد. آنها نشان می‌دهند که لالر همیشه علیه سقط جنین رای داده و سابقه‌ای در برخی مسائل دارد پس او یک کلاهبردار است. ممکن است بگوید میانه‌روست اما در نهایت، او همسو با حزب خود رای می‌دهد. 

تغییر داینامیک رقابت ریاست‌جمهوری
فاندوس می‌گوید جالب است که کامالا هریس و دونالد ترامپ در نیویورک پول زیادی خرج نمی‌کنند. آنها روحیه ملی را حول محور انتخابات پیش می‌برند. مثلاً زمانی که جو بایدن از رقابت کناره‌گیری کرد و کامالا هریس وارد شد، دموکرات‌هایی مانند جونز بسیار امیدوار شدند چون انرژی پایگاه‌های حمایتی‌شان تعامل‌ها و تعداد داوطلبانی که حاضر بودند با آنها همکاری کنند، بسیار کم شده بود.

از نظر فاندوس، در کل تئوری این است که میزان مشارکت در انتخابات ریاست‌جمهوری بسیار بیشتر از انتخابات میان‌دوره‌ای است. در نهایت، اینجا حوزه دموکرات‌هاست، اگر همه مشارکت کنند، دموکرات‌ها برنده می‌شوند. موضوع جالب این است که تئوری جمهوری‌خواهان هم این است که ترامپ نامزد مطبوع‌تری شده یا حداقل کمتر تهاجمی شده است.

در نظرسنجی ملی می‌توان دید که در ایالت‌هایی مانند نیویورک و کالیفرنیا حمایت‌ها از ترامپ بیشتر شده است. اینها ایالت‌های آبی هستند که هیچ‌وقت قرار نیست که ترامپ در آنها پیروز شود. اما رای‌دهندگان به سیاست‌های اقتصادی یا ریاست‌جمهوری ترامپ با کمی نوستالژی نگاه می‌کنند، انگار که آنقدرها که فکر می‌کردند بد یا خطرناک نیست. سوال اینجاست که ترامپ در تمامی این مناطق چه عملکردی خواهد داشت؟ نتیجه به این سوال پاسخ می‌دهد که سال ۲۰۲۲ آنچه در نیویورک و کالیفرنیا اتفاق افتاد اتفاقی غیرعادی بود یا اینکه اگر برخی از حومه‌ها که از اوایل تا اواسط دوران ترامپ از جمهوری‌خواهان روی برگرداندند دوباره از این حزب حمایت می‌کنند یا نه.  

جمهوری‌خواهان در این سال‌ها تلاش کرده‌اند تا مزیت دموکرات‌ها را از بین ببرند و این مناطق را به مناطق رقابتی‌تر تبدیل کنند تا برابر شوند. کامالا هریس و موندیر جیمز این موضوع را می‌دانند و تلاش می‌کنند با رای‌دهندگان ارتباط برقرار کنند و بگویند ما صدای شما را شنیده‌ایم. اگر آنها بتوانند رای‌دهندگان را متقاعد کنند که مشکلات اقتصادی را احساس می‌کنند و می‌دانند برخی از سیاست‌های گذشته مسیری نیست که رای‌دهندگان می‌خواهند پیش بگیرند، در نتیجه می‌توانند سناریو را به‌نفع خود بچرخانند و دو سال دیگر را برای خود وقت بخرند تا تصویر دموکرات‌ها را به تصویری که می‌خواهند تغییر دهند و نظر ایالت‌های چرخشی را معنادارتر و پایدارتر به نفع خود برگردانند.