تبیان/  تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ، فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَّا أُخْفِیَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ
واجبات، کف شریعت است ولی در سلوک معنوی هیچ چیز به اندازۀ مستحبات انسان را بالا نمی‌برد. در بین مستحبات، نماز شب از چنان جایگاهی برخوردار است که ثوابش در مخیلۀ هیچ کس نمی‌گنجد.
روایت می‌گوید: هیچ عمل خیری نیست که بنده انجام دهد، مگر این که ثواب آن در قرآن بیان شده ‌است، جز نماز شب که به دلیل عظمتش، خداوند ثواب آن را بیان نکرده است.
 
سجده: ۱۶ و ۱۷