زندگی سالم به رعایت تعادل و میانه‌روی در هر چیز بستگی دارد.

محققان می‌گویند، اگر بیش از ۵۰ سال سن دارید و می‌توانید حداقل ۳۰ ثانیه روی یک پا بایستید، این نشان می‌دهد که روند افزایش سن و سالخوردگی شما واقعاً خوب پیش رفته است، حتی اگر در حین انجام این عمل از این طرف به طرف دیگر تاب بخورید.

به نقل از اس‌ای، یک مطالعه کوچک جدید شواهدی پیدا کرده است که نشان می‌دهد با افزایش سن، تعادل سریع‌تر از قدرت عضلانی یا سرعت راه رفتن تحلیل می‌رود.

این تیم در مقاله منتشر شده خود آورده است: تا جایی که ما می‌دانیم، چنین مقایسه‌ای اولین مقایسه در نوع خود در میان جمعیت سالمندان است. این مطالعه بر اهمیت سنجش تعادل در هنگام ایستادن روی یک پا در نظارت بر افراد مسن جامعه، بدون توجه به جنسیت تاکید می‌کند.

نویسندگان به سرپرستی اصغر رضایی مهندس زیست پزشکی کلینیک مایو امیدوارند که نتایج آنها بتواند برنامه‌های آموزشی را برای جمعیت سالمند بهبود بخشد و استقلال بدنی آنها را هر چه بیشتر حفظ کند.

آزمایش حفظ تعادل روی یک پا اغلب برای افراد مسن استفاده می‌شود، زیرا تعادل معیار شناخته شده‌ای برای سنجش پیری عصبی‌عضلانی است.

به عنوان مثال، یک مطالعه در سال ۱۹۹۷ نشان داد افرادی که قادر به حفظ تعادل روی یک پا به مدت پنج ثانیه نیستند، بیش از دو برابر دیگران خطر سقوط آسیب‌زا در آینده دارند که نشان دهنده سطح ضعف جسمانی آنها است. این نوع آزمایش همچنین می‌تواند به مشکلات عصبی اشاره کند.

این مطالعه جدید به بررسی این موضوع می‌پردازد که فرد با توجه به سن خود تا چه مدت باید بتواند تعادل خود را روی یک پا حفظ کند.

محققان دریافتند در میان گروهی متشکل از ۴۰ فرد سالم ۵۰ ساله و بالاتر، مدت زمانی که یک فرد می‌توانست روی پای ضعیف‌تر خود بایستد، بدون در نظر گرفتن جنسیت، حدود ۲.۲ ثانیه در هر دهه کاهش می‌یابد.

در عین حال، زمان صرف شده برای ایستادن روی پای غالب، ۱.۷ ثانیه در هر دهه کاهش می‌یابد.

ضمن اینکه هنگام ایستادن روی یک پا، تعداد دفعاتی که فرد روی یک نقطه تاب می‌خورد، به سن مربوط نمی‌شد.

در حالی که این گروه کوچک بود، این آزمایش ساده تعادل، کاهش قابل توجه مرتبط با افزایش سن را نشان داد که بیشتر از اندازه‌گیری قدرت عضلانی اطلاعات می‌دهد.

در عین حال، سرعت راه رفتن در افراد، تغییر قابل توجهی را در طول سنین مختلف نشان نداد.

محققان می‌گویند: این یافته قابل توجه است، زیرا این اندازه‌گیری تعادل به ابزارهای تخصصی و پیشرفته یا روش‌های پیچیده برای اندازه‌گیری و تفسیر نیاز ندارد. این روش سنجش را می‌توان به راحتی انجام داد و خود افراد می‌توانند به راحتی آن را انجام دهند.

آزمایش سنجش تعادلی که در این مطالعه انجام شد، ۳۰ ثانیه طول کشید. ابتدا از شرکت‌کنندگان خواسته شد در حالی که دست‌های خود را در کنارشان گرفته‌اند، با چشمان باز روی هر دو پایشان بایستند و سپس با چشمان بسته همین کار را انجام دهند.

سپس شرکت کنندگان با بلند کردن پای غالب خود، تا زمانی که می‌توانستند، با چشمان باز و سپس چشمان بسته این کار را تکرار کردند.

این آزمایش با ایستادن روی پای غیر غالب نیز مورد آزمایش قرار گرفت.

شرکت‌کنندگان روی صفحه‌ای می‌ایستادند که مرکز ثقل آنها را اندازه‌گیری می‌کرد، بنابراین هرگونه نوسانات ظریف قابل ثبت و تجزیه و تحلیل بود.

پژوهشگران می‌گویند: در حالی که همه داوطلبان به راحتی توانستند تعادل خود را در طول آزمایش‌های ایستادن حفظ کنند، نتایج ما نشان داد که حرکات نوسانی آنها با افزایش سن به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. با این حال، وقتی صحبت از ایستادن روی یک پا شد، تاب خوردن نشانه‌ای از افزایش سن نبود.

یافته‌ها نشان می‌دهد که تاب خوردن بخش رایج ایستادن روی یک پاست، اما زمانی که در هنگام ایستادن با دو پا رخ دهد، می‌تواند نشان‌دهنده مشکل باشد.

کنتون کافمن(Kenton Kaufman) مهندس زیست‌پزشکی از کلینیک مایو می‌گوید: تعادل معیار مهمی است، زیرا علاوه بر قدرت عضلانی، نیاز به ورودی بینایی، سیستم دهلیزی و سیستم‌های حسی و جسمانی دارد.

وی افزود: همچنین تغییر در تعادل قابل توجه است. اگر تعادل شما ضعیف باشد، چه در حال حرکت باشید و چه نباشید، در معرض خطر افتادن هستید. سقوط، یک خطر جدی برای سلامتی با عواقب جدی است.

این مطالعه در مجله PLOS ONE منتشر شده است.