جماران/متن پیش رو در جماران منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست

در مورد ایران، ترامپ علناً موضع سختی اتخاذ کرده است، اما نه آنقدر که نتانیاهو می‌خواهد. ترامپ از تشدید کمپین فشار حداکثری خود بر تهران صحبت کرده است، اما منظور او تحریم های اقتصادی سنگین تر است، نه جنگ. یکی از مشاوران اخیراً به فایننشال تایمز گفت: به طور کلی، او از جنگ بیزاری زیادی دارد.

 در ایالات متحده، نظرسنجی ها در آستانه انتخابات ریاست جمهوری 5 نوامبر نشان می دهد که کامالا هریس، معاون رئیس جمهور و دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق، شانه به شانه حرکت می کنند. اما اگر رأی گیری به اسرائیلی ها محدود می شد، ترامپ می توانست از هم اکنون با خبال راحت شروع به نوشتن متن سخنرانی تحلیف خود کند. اسرائیل کشور ترامپ است و حامی شماره یک ترامپ، نخست وزیر آن، بنیامین نتانیاهو است. با این حال، سوابق ترامپ، شخصیت پرخاشگر او و اظهارات علنی او در مورد اسرائیل در طول مبارزات انتخاباتی چندان توجیه کننده این شور و شوق نیست.

فارن پالیسی در نوشتاری تحلیلی در این باره می نویسد: جنگی که اسرائیل در یک سال گذشته درگیر آن بوده است، از زمان جنگ یوم کیپور در سال 1973 بیش از هر زمان دیگری به ایالات متحده وابسته شده است. اسرائیل بدون توجه به اینکه چه کسی برنده انتخابات پیش رو است، به حمایت کامل رئیس جمهور بعدی ایالات متحده نیاز دارد. با این حال به نظر می‌رسد نتانیاهو مایل است که یک نامزد را دست به سر کرده و بر روی نامزدی سرمایه گذاری کند که اتفاقا غرایز سیاسی او عمدتاً در تضاد با منافع اسرائیل است.
 
نتانیاهو همیشه بیشتر از دموکرات ها در کنار جمهوری خواهان احساس دوستی داشته است. در انتخابات 2012، او ترجیح خود را برای سناتور میت رامنی نسبت به باراک اوباما اعلام کرد. نتانیاهو در دو انتخابات پس از آن از اتخاذ چنین مواضع صریحی عقب نشینی کرد، اما این بار، او دوباره به بازی بر سر اینکه کدام نامزد برای او محبوب تر است، بازگشته است.

این بار رابطه نتانیاهو و ترامپبا یک آشتی آغاز شد. ترامپ از این واقعیت که نتانیاهو به پرزیدنت جو بایدن به خاطر پیروزی در انتخابات سال 2020 تبریک گفت، خشمگین شد. در چهار سال پس از این تاریخ، این دو نفر صحبت نکردند. در مصاحبه ای با تایم در آوریل گذشته، ترامپ نتانیاهو را مسئول شکست هایی دانست که حمله حماس در 7 اکتبر 2023 به اسرائیل را ممکن کرد. برای یک رهبر اسرائیلی که از پذیرفتن هر گونه مسئولیتی در قبال شکست امنیتی امتناع کرده است، این یک ضربه بزرگ بود.

نتانیاهو ژوئیه گذشته در دیداری با ترامپ یخ را شکست. از آن زمان تاکنون، این دو بارها با هم تلفنی صحبت کرده اند. هر دو آنها فکر می  کنند که از نظر سیاسی بهتر است به عنوان دوستان و متحدان هم دیده شوند.

اسرائیلی ها در میان دموکراسی های غربی در حمایت از ترامپ برجسته هستند. یک نظرسنجی اخیر توسط کانال 12 اسرائیل، نشان داد که 66 درصد گفتند که او نامزد مورد نظر آنهاست، در مقابل فقط 17 درصد با هریس موافق  بودند در کنار 17 درصد دیگری که نظری نداشتند.

در مقایسه، نظرسنجی انجام شده توسط گالوپ اینترنشنال از 43 کشور (اما نه اسرائیل) نشان داد که 54 درصد از پاسخ دهندگان هریس را ترجیح می دهند که بیش از دو برابر سطح حمایت از ترامپ است. حتی در صربستان و مجارستان، دو کشوری که بیشترین حمایت را از ترامپ داشتند، به ترتیب بیش از 49 و 59 درصد از شرکت کنندگان در نظرسنجی از هریس حمایت کردند. یک اسرائیلی معمولی احتمالا ترامپ را ترجیح می دهد تا حدی به این دلیل که هریس فردی ناشناخته است. قدردانی آنها از کمک عظیم بایدن در طول جنگ غزه به معاون بایدن یعنی هریس منتقل نشده است.

اما محبوبیت ترامپ بیشتر به خاطر اولین دوره ریاست جمهوری اوست، زمانی که سفارت ایالات متحده را به اورشلیم(بیت المقدس) منتقل کرد، حاکمیت اسرائیل بر بلندی های جولان را به رسمیت شناخت، از توافق هسته ای ایران خارج شد و توافق ابراهیم را تنظیم کرد که روابط بین اسرائیل و اسرائیل را عادی کرد.

با این همه در این محاسبه ها به نظر می رسد این واقعیت که ترامپ همچنین طرح صلحی را پیشنهاد کرد که خواستار تشکیل کشور فلسطینی بود و برنامه‌های نتانیاهو برای الحاق بخشی از کرانه باختری را نادیده گرفت، فراموش شده است.

اسرائیلی ها تمایل دارند ژست های مثبت را نشان دهنده عشق ترامپ به اسرائیل بدانند، اما سوابق کلی این ادعا را تأیید نمی کند. ترامپ در دوره ریاست جمهوری خود تنها یک بار به اسرائیل سفر کرد. در مقابل، بایدن دو بار به اسرائیل سفر کرده است، از جمله در روزهای اولیه جنگ در غزه در یک نمایش قدرتمند برای اعلام حمایت از اسرائیل پس از حمله 7 اکتبر 2023.

در اوایل مبارزات انتخاباتی خود در سال 2016، ترامپ به اشتباه به مصاحبه کننده سی ان ان گفت که در رابطه با مناقشه اسرائیل و فلسطین، «دوست دارد در صورت امکان بی طرف باشد.» او پس از اینکه متوجه شد به اصطلاح «گاف داده»، به سرعت خود را اصلاح کرد، اما می توان تصور کرد که این گاف منعکس کننده یک انگیزه شخصی قوی است.

ترامپ در مبارزات انتخاباتی فعلی خود معجونی از مواضع ترکیبی و اغلب مبهم در مورد اسرائیل و  در رابطه با مهم ترین مسائلی که با آن مواجه است یعنی حماس در غزه، حزب الله لبنان و ایران ارائه کرده است. در چند ماه اول جنگ اسرائیل و حماس، ترامپ درباره نیاز به «پایان دادن به جنگ» و «به سرعت انجام دادن آن» صحبت کرد. در مناظره سپتامبر با هریس، او گفت: من این موضوع را به سرعت حل خواهم کرد. اخیراً، او کمی بیشتر در جهت حمایت از تلاش های جنگی اسرائیل حرکت کرده است و در یک تماس تلفنی به نتانیاهو گفته است: «آنچه را که باید انجام دهی انجام بده». اما ترامپ هرگز از پیروزی کامل که نتانیاهو می گوید هدف اسرائیل است، صحبت نکرده است.

به نقل از مشاوران ترامپ گفته شده است که این احتمال وجود دارد که ترامپ با تحت فشار قرار دادن اسرائیل برای توافق با آتش بس و آزادی گروگان ها، از رویکرد بایدن پیروی کند. از آنجایی که به نظر می رسد ترامپ مشتاق است تا دستاورد توافق ابراهیم را با توافقی بین اسرائیل و عربستان سعودی به پایان برساند، نتانیاهو ممکن است خود را تحت فشار دولت ترامپ قرار دهد تا خواسته های عربستان برای پیشرفت به سوی تشکیل کشور فلسطین را برآورده کند.
 
در مورد ایران، ترامپ علناً موضع سختی اتخاذ کرده است، اما نه آنقدر که نتانیاهو می‌خواهد. ترامپ از تشدید کمپین فشار حداکثری خود بر تهران صحبت کرده است، اما منظور او تحریم های اقتصادی سنگین تر است، نه جنگ. یکی از مشاوران اخیراً به فایننشال تایمز گفت: به طور کلی، او از جنگ بیزاری زیادی دارد.

این نشان دهنده جهان بینی بزرگتر ترامپ است که با منافع اسرائیل همسو نیست. ترامپ به متحدانش مشکوک است، به ویژه آنهایی که از نظر دفاعی هزینه نمی کنند. او مطمئناً چندجانبه گرایی را دوست ندارد.

در همه این زمینه ها، اسرائیل در دولت ترامپ آسیب پذیر خواهد بود. در گذشته، اسرائیل ممکن است به عنوان متحدی در نظر گرفته شده که ترامپ از آن قدردانی می کند. بله، دریافت کننده میلیاردها دلار کمک ایالات متحده بود و به سختی هزینه خود را پرداخت می کرد اما حداقل اسرائیل هرگز از نیروهای آمریکایی برای دفاع از خود درخواست نکرده بود و اتفاقا ارتش قدرتمند و مؤثر آن اغلب در خدمت منافع ایالات متحده بود.

جنگ با حماس و درگیری های موازی با حزب الله و ایران این پویایی را تغییر داده است. بر اساس مطالعه موسسه روابط بین‌الملل و عمومی واتسون دانشگاه براون، ایالات متحده تا 30 سپتامبر حداقل 22.7 میلیارد دلار برای کمک نظامی مستقیم به اسرائیل و عملیات‌های مرتبط ایالات متحده در منطقه هزینه کرده است. از آن زمان، با افزایش کمک های واشنگتن در بحبوحه حملات میان اسرائیل و ایران، هزینه ها هم افزایش یافته است.

فراتر از پول، ایالات متحده در مقاطع مختلف، ناوهای هواپیمابر، جت های جنگنده و نیروهای بیشتری را به منطقه اعزام کرده است. در اوایل این ماه، یک سامانه دفاع موشکی بالستیک ترمینال دفاعی در ارتفاع بالا (THAAD) و 100 پرسنل را به اسرائیل فرستاد تا با استفاده از آن شکاف‌های پدافند هوایی اسرائیل را ببندند. ایالات متحده همچنین مقادیر زیادی تسلیحات را به اسرائیل می‌فرستد که هرگز نمی‌توان آن را از هیچ کشور دیگری تهیه کرد یا در داخل اسرائیل تولید کرد. در این سو جو بایدن به اعتبار احترامی که برای چندجانبه گرایی قائل است، دو بار ائتلافی از قدرت های غربی و عربی را برای کمک به اسرائیل زمانی که ایران حملات موشکی انجام داد، سازماندهی کرد.

نبرد در نهایت به پایان خواهد رسید، اما اتکای اسرائیل به ایالات متحده احتمالاً برای آینده قابل پیش‌بینی بالا باقی خواهد ماند. برنامه ریزان اسرائیلی فرض می کنند که باید هزینه های دفاعی خود را به میزان قابل توجهی در سال های آینده افزایش دهند، هزینه هایی که ممکن است برای پوشش دادن آنها مشکل داشته باشند، به خصوص اگر رشد اقتصادی در اسرائیل کند شود.

مدافعان ترامپ پاسخ خواهند داد که اسرائیل برخلاف سایر متحدان یک مورد خاص است. اسرائیل دارای یک حوزه انتخابیه داخلی در ایالات متحده در میان مسیحیان انجیلی و بسیاری از یهودیان است. در حزب جمهوری خواه، حمایت از اسرائیل یک امر ضروری است. اما آیا این کافی خواهد بود؟

ترامپ در صورت پیروزی در هفته آینده، هرگز مجبور نخواهد شد دوباره با رأی دهندگان رو به رو شود و پس از فردای پیروزی می تواند هر کاری که می خواهد انجام دهد. او و نتانیاهو ممکن است فعلاً آشتی کرده باشند، زیرا از نظر سیاسی به یکدیگر نیاز دارند، اما ترامپ از آن دسته افراد بخشنده نیست و نافرمانی را ساده نمی‌گیرد. اگر این دو بر سر ایران، سیاست فلسطین یا شروط عادی سازی عربستان سعودی با هم درگیر شوند، این دوستی به راحتی می تواند از بین برود.

تیم سیاست خارجی ترامپ احتمالاً شامل تعداد زیادی از حامیان «اول آمریکا» است که ممکن است اسرائیل را دوست داشته باشند اما از درگیر کردن ایالات متحده در جنگ‌های همیشگی خاورمیانه بیزارند، حتی زمانی که اسرائیل یک طرف این میدان است. کسانی که در میان مشاوران او از سیاست خارجی فعال تر ایالات متحده حمایت می کنند، بر چین متمرکز هستند. آنها نیز مانند دولت بایدن، ایران را موضوع ثانویه می‌دانند و نمی‌خواهند منابعی را به تهدید آن اختصاص دهند.

مهم نیست چه کسی برنده می شود. در چهار سال آینده اسرائیل-ایالات متحده روابط احتمالاً سخت تر از دوران ریاست جمهوری بایدن خواهد بود. بایدن دوست واقعی اسراییل بود و آماده بود برای کمک به اسراییل در یک بحران با هزینه گزاف سیاسی. بعید است که ساکن بعدی کاخ سفید  خواه ترامپ باشد یا هریس  همین کار را انجام دهد.