چند ثانیه/ سریال «آینه» محصول سال 1364 برای خیلی از ما حکم یه سفر به دوران شیرین و ساده‌ی بچگی رو داره؛ به وقتی که هنوز تلویزیون‌های خونه، نوستالژی نشده بودن و با سریال‌هایی مثل «آینه» به دل لحظات زندگی روزمره سرک می‌کشیدیم. 
این سریال پر بود از اون داستان‌های کوچیکی که هرکدومشون می‌تونستن بخشی از زندگی هرکدوم از ما باشن. یه جوری بود که انگار هر بار صفحه‌ی تلویزیون، مثل یه آینه‌، مشکلات، دلخوشی‌ها و حتی ندانسته‌های ما رو به خودمون نشون می‌داد.
«آینه» فقط یه سریال سرگرم‌کننده نبود؛ یه درس‌نامه‌ی اجتماعی و فرهنگی بود برای اون دوره. سریالی که توی هر اپیزودش تلاش می‌کرد یه چیزی به ما یاد بده، از رعایت حقوق دیگران گرفته تا مسئولیت‌پذیری و درست زندگی کردن. 
برای زمان خودش خیلی جسورانه بود که به این شیوه، از دل مشکلات و خوشی‌های خانواده‌ها به مسائل جامعه بپردازه و مردم رو به فکر فرو ببره. این سریال تونست در اون سال‌ها، از دل قصه‌ها و شخصیت‌های ساده‌اش، چکیده‌ای از زندگی واقعی همه ما رو به تصویر بکشه.
«آینه» هنوز هم توی ذهن خیلی‌ها زنده‌ست، چون نه‌تنها داستان‌های شیرین و ملموس داشت، بلکه با کارگردانی دقیق و بازی‌های دلنشینش تو دل مردم جا باز کرد. حتی الان که سال‌ها از پخشش گذشته، وقتی اسمش رو می‌شنویم یه حسی از دلتنگی و محبت میاد سراغمون، انگار که یکی از خاطرات خوبمون دوباره زنده شده. 
سریالی که هم سرگرم‌کننده بود و هم آموزنده، و مثل یه دوست قدیمی، هر وقت به یادش می‌افتیم یه لبخند روی صورتمون میاره.