واضح‌ترین علائم کمبود تیامین شامل موارد زیر است:

خستگی و مشکلات حافظه: تیامین برای تولید انرژی از مواد غذایی ضروری است. برای همین است که خستگی مداوم می‌تواند یکی از نشانه‌های کمبود تیامین باشد.

ضعف ماهیچه‌ها و کمبود وزن: هنگامی که به اندازه کافی تیامین دریافت نمی‌کنیم، متابولیسم گلوکز تحت تاثیر قرار می‌گیرد و ممکن است در نتیجه آن ضعف عضلانی، خستگی، کاهش حافظه، کاهش وزن و کاهش اشتها را تجربه کنید. بری‌بری، یکی از علل کمبود تیامین است و اگر تشدید شود می‌تواند باعث نارسایی احتقانی قلب شود.

از دست دادن اشتها: تیامین بر هیپوتالاموس مغز، غده‌ای که مسئول اشتها و گرسنگی است، تاثیر دارد. با کمبود تیامین، شما دچار کمبود اشتها و احساس سیری می‌شوید.

ابتلا به دیابت: افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ و نوع ۲ احتمالا دچار کمبود تیامین هستند. این امکان وجود دارد که کلیه مبتلایان به این بیماری، تیامین بیشتری دفع کند.

مختل شدن رفلکس‌های بدن: از دیگر علائم و نشانه‌های کمبود تیامین می‌توان به تحت تاثیر قرار گرفتن عصب‌های حرکتی اشاره کرد. کمبود این ویتامین، اگر به حال خود رها شود، باعث آسیب دیدن دستگاه عصبی خواهد شد. یکی از نتایج این آسیب، مختل شدن واکنش‌های غیرارادی معمول بدن است. اختلال ناشی از این کمبود بیشتر در زانو، مچ پا و عضله‌های سه‌سر مشاهده می‌شود. طولانی شدن مدت زمان کمبود این ویتامین می‌تواند منجر به از بین رفتن هماهنگی و تناسب میان قسمت‌های مختلف بدن شود و فعالیت‌هایی، چون راه رفتن تحت تاثیر قرار بگیرند.

تغییر در ضربان قلب: ضربان قلب، با مشخص کردن تعداد دفعات تپیدن قلب در طول یک دقیقه مشخص می‌شود و میزان تیامین موجود در بدن می‌تواند باعث تغییر آن شود. کمبود تیامین موجب پایین آمدن سرعت ضربان قلب می‌شود. خارج شدن سرعت ضربان قلب از حالت معمول و پایین آمدن آن می‌تواند باعث خستگی مفرط، گیجی و افزایش احتمال بیهوشی شود.

بنابر اعلام دفتر ارتقای آموزش و ارتقای سلامت وزارت بهداشت، بسیاری از غلات کامل، منابع خوب تیامین هستند. ماست نیز تیامین دارد. غذاهای پروتئینی شامل گوشت مرغ، غذاهای دریایی، حبوباتی مانند لوبیا و نخود فرنگی و همچنین تخم مرغ، آجیل، دانه‌ها و سویا منابع خوب و پرمصرف تیامین هستند.