اعتماد/متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست

درباره مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم و بیانیه اخیرشان که محل نقد جدی روزنامه کیهان، سعید جلیلی چهره‌ها و رسانه‌های اصولگرا و البته بازخوانی اختلافات قدیمی بین دو تشکل روحانی در قم قرار گرفته است

سیما پروانه‌گهر| بیانیه اخیر مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم در روزهای اخیر محوری برای اختلاف‌نظر بین این مجمع و انتقادهایی تند علیه آنها شده ‌است. ماجرا از یک بیانیه آغاز شد و حالا این بیانیه به گفته برخی اعضای مجمع بهانه‌ای برای تسویه‌حساب‌های سیاسی قدیمی شده است. منتقدان بیانیه و مجمع محققین و مدرسین اما می‌گویند سهل‌انگاری این مجمع در آنچه به عنوان بیانیه درباره موضوعات اخیر منطقه منتشر شده، نوعی حرکت در زمین دشمن است. در یک طرف ماجرا مجمع محققین و مدرسین قم به عنوان تشکلی اصلاح‌طلب قرار دارد که می‌گوید بیانیه‌اش مبنی بر محکومیت تهاجم اسراییل به لبنان و توصیه به راه‌حل برون‌رفت از این بحران بر اساس «بازگشت رژیم اسراییل به مرزهای قانونی پیش از تهاجم ۱۹۶۷ و تشکیل دولت مستقل فلسطین» مشروعیت بخشی به اسراییل نیست و آنها تنها با زبان بین‌المللی در این بیانیه صحبت کردند. در طرف دیگر منتقدان اصولگرای این مجمع قرار دارند؛ از روزنامه کیهان و سعید جلیلی تا برخی اعضای مجمع مدرسین که برخی اصولگرایان مجمع محققین را به نوعی رقیب آنها می‌دانند. ماجرای این بیانیه چیست و چرا به یکی از محفل‌های اختلاف دوباره جریان اصولگرایی و اصلاح‌طلبی تبدیل شده است.

بیانیه مجمع محققین چه بود و چرا محل انتقاد و اختلاف شده است؟
در روزهای اخیر مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم در نخستین روزهای آبان ماه سال جاری با انتشار بیانیه‌ای ضمن محکومیت تهاجم اسراییل به لبنان، راه‌حل برون‌رفت از این بحران را «بازگشت رژیم اسراییل به مرزهای قانونی پیش از تهاجم ۱۹۶۷ و تشکیل دولت مستقل فلسطین» دانست. اگرچه برخی کارشناسان معتقدند که اشاره به تشکیل کشور فلسطین در مرز ۶۷ ارتباطی با ایجاد کشور اسراییل یا راه‌حل دو دولتی یا به‌رسمیت شناختن کشور و دولت اسراییل ندارد اما بیانیه این مجمع به دلیل برداشتی که از این بحث شده به‌شدت مورد نقد گروه‌های داخلی قرار گرفته است. در متن بیانیه تاکید شده است که «خطر گسترش درگیری‌ها و تبدیل آن به یک جنگ فراگیر منطقه‌ای است که جز خسارت و ناامنی، ارمغان دیگری برای مردم منطقه در پی نخواهد داشت و فقط جناح‌های جنگ‌طلب و کارخانه‌های تولید سلاح از آن سود خواهند برد. امروزه رژیم یاغی و جنگ‌افروز اسراییل با هر دستاویزی به‌دنبال دستیابی به اهداف توسعه‌طلبانه و تداوم اشغالگری خود است و «این مجمع، بازگشت این رژیم به مرزهای قانونی پیش از تهاجم ۱۹۶۷ و تشکیل دولت مستقل فلسطین را راه‌حل برون‌رفت از این بحران می‌داند.»

با این وجود مساله پیشنهاد قبول مرزهای 1967 به‌شدت مورد انتقاد جریان اصولگرا قرار گرفت و حتی رییس دستگاه قضا هشدار داد که اقدامات برخی افراد که عنوان استاد و محقق را دارند، خلاف امنیت است. دادسرای ویژه روحانیت به تشکل مزبور اخطار کرده که درصدد اصلاح حرف و نظر ناصواب خود برآید، اما اگر این کار را نکنند، حتما با آنها برخورد می‌شود.

منتقدان چه گفتند؛ از نقد سعید جلیلی و روزنامه کیهان تا هشدار دستگاه قضا
بیانیه مجمع به سرعت با واکنش‌های مخالفی همراه شد. کیهان نخستین واکنش را به این بیانیه نشان داد و در مطلبی تاکید کرد که در بخشی از بیانیه ‌این گروه آمده است: «این مجمع، بازگشت این رژیم به مرزهای قانونی پیش از تهاجم ۱۹۶۷ و تشکیل دولت مستقل فلسطین (همان طرح دولتی قدرت‌های استکباری غرب) را راه‌حل برون‌رفت از این بحران می‌داند.» کیهان با بیان اینکه «گروه یادشده، تشکیل -بخوانید جعل- رژیم منحوس صهیونیستی را «قانونی» معرفی می‌کند و به روی خود نمی‌آورد که رژیم وحشی اسراییل با اشغال نظامی سرزمین فلسطین، قتل‌عام گسترده ساکنان بومی این سرزمین مقدس، آواره کردن میلیون‌ها فلسطینی از وطن خود و‌... هزاران جنایت دیگر که علیه مردم مظلوم این مرز و بوم مرتکب شده‌اند، شکل گرفته و با عنوان جعلی اسراییل پدید آمده است! کجای این رژیم خونریز و نسل‌کش قانونی است.» سعید جلیلی چهره دیگری بود که درباره این بیانیه واکنش نشان داد. او در یک سخنرانی گفت: «متاسفانه امروز دیدیم کسانی که تمام حیثیت خود را از انقلاب اسلامی و امام راحل دارند، اقدام به مشروعیت بخشی به رژیم صهیونیستی می‌کنند! امیدوارم این مساله تکذیب شود. اینها اگر خائن نباشند، حتما جاهل هستند.»

خبرگزاری تسنیم نیز چهارهم آبان ماه در مطلبی به‌شدت از این بیانیه انتقاد کرد و نوشت: «این راهکار که در حقیقت هبه کردن بیش از نیمی از یک کشور علی‌رغم خواست مردمش به اشغالگران بود، از اواسط دهه 90 میلادی که تشکیلات آزادی‌بخش فلسطین چرخش اساسی کرد و به‌سمت سازش با اسراییل و شکستن مهم‌ترین خط قرمز فلسطینیان یعنی به‌رسمیت شناختن اسراییل رفت، وارد فاز دیگری شد.» موضع‌گیری‌ها اما فراتر از سخن رفت و حتی در روزهای بعد ویدیویی منتشر شده که نشان می‌دهد چند زن تابلوی مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم را پایین می‌کشند. مهم‌تر از همه هشدار رییس دستگاه قضا بود که هفتم آبان ماه تاکید کرد که «دادسرای ویژه روحانیت به تشکل مزبور اخطار کرده که درصدد اصلاح حرف و نظر ناصواب خود برآید و جبران‌مافات کند، به دادستان ویژه روحانیت قم نیز تاکید کرده‌ام که چنانچه اصلاح و جبران از ناحیه تشکل مزبور صورت نگرفت، برخورد مقتضی در قبال آن، اعمال شود.»

هشتم آبان مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم در توضیحی درباره این بیانیه مساله به رسمیت شناختن اسراییل را رد و تاکید کرد که «در پیام تسلیت شهادت یحیی سنوار و محکومیت اقدام رژیم غاصب صهیونیستی، مطلبی بیان شده بود که واکنش‌هایی در پی داشته است. مجمع مدرسین و محققین بر این باور است، رژیم صهیونیستی غاصب و جنایتکار است و همواره بر جنایات و تجاوزات خود ادامه می‌دهد و به هیچ توافق و معاهده‌ای پایبند نیست. هدف مجمع هرگز تایید چنین رژیمی نبوده است.» با این وجود این توضیح مجمع محققین و مدرسین نیز از شدت انتقادها کم نکرد. خبرگزاری رسا نهم آبان در مطلبی با قید اظهارات آیات نوری همدانی، محسن اراکی، علیرضا اراکی، عباس کعبی، جواد فاضلی لنکرانی، محمود عبداللهی و جواد مروی تاکید کرد که «شخصیت‌ها و نهادهای حوزوی و فرهنگی با صدور پیام‌هایی، به بیانیه مجمع مدرسین و محققین حوزه مبنی بر به‌رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی واکنش نشان داده و این اقدام را محکوم کردند.» در همان روز روزنامه جوان نیز با انتقاد از محتوای این بیانیه نوشت: «رژیم ‌صهیونیستی با اشغال سرزمین‌های‌ یک ملت را از آنان غصب کرده است، از این‌رو نه مردم فلسطین و نه جمهوری اسلامی ایران به هیچ‌وجه موافق به رسمیت شناختن دولتی تحت عنوان اسراییل نیستند و براساس حق طبیعی و ذاتی، فلسطینی یکپارچه تحت قیمومیت مردم فلسطین را مورد تاکید دارند و اساسا اگر بنا بر تن‌دادن به راهکار دو دولتی بود، در ۲۹ نوامبر۱۹۴۷ که قطعنامه۱۸۱ در سازمان ملل تصویب شد، مردم فلسطین تن به چنین طرحی می‌دادند و سال‌ها روی آرمان بیرون راندن اشغالگران از وطن خود پافشاری نمی‌کردند.» دوازدهم آبان ماه «احمد مروی» تولیت آستان قدس رضوی در دیدار اعضای کمیسیون‌های تخصصی شورای عالی حوزه علمیه خراسان که در تالار ولایت حرم مطهر امام رضا (ع) انجام شد، با بیان اینکه طلاب و روحانیون باید از شناخت دقیق نسبت به مسائل برخوردار باشند تا بتوانند مخاطب را اقناع کنند، با انتقاد از بیانیه مجمع موسوم به محققین و مدرسین حوزه علمیه قم در به‌رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی، این قبیل بیانیه‌ها را نشان از عدم عمق و تحلیل صحیح مسائل دانست. هفدهم آبان نیز خبرگزاری رسا به نقل از یک منبع آگاه نوشت که شکایت نامه بیش از ششصد نفر از اساتید حوزه علمیه مجمع محققین با مشخصات کامل شامل: نام، شماره تماس و کد ملی افراد امضا‌کننده، به منظور رسیدگی و بررسی دراختیار دادسرای ویژه روحانیت قم قرار گرفته است.

بازخوانی یک اختلاف قدیمی بین دو تشکل در قم
در میانه این اختلاف‌نظر درباره موضوع مرزهای 1967، بیانیه مجمع و مساله رسمیت بخشیدن به اسراییل اما یک اختلاف‌نظر دیگر دیده شد. مشخصا روزنامه کیهان در مطلبی که در نقد این بیانیه منتشر کرده بود به مساله تاسیس این مجمع در قم اشاره و مدعی شد که از ابتدا این مجمع به نوعی تشکل موازی و رقیب جامعه مدرسین قم بوده است. در مطلب کیهان قید شد که «گروه موسوم به «مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم» که با انگیزه ایجاد یک «جریان موازی» در مقابل «جامعه مدرسین حوزه علمیه قم» تشکیل شده بود، به بهانه رخدادهای اخیر در غزه و لبنان و جنایات وحشیانه رژیم صهیونیستی، بیانیه‌ای صادر کرده و در آن به گونه‌ای وقاحت‌آمیز و شرم‌آور، موجودیت رژیم جعلی اسراییل را به‌رسمیت شناخته است! به بیان دیگر در پوشش نام «من‌درآوردی» مجمع مدرسین حوزه علمیه قم! به مقابله با اسلام و حمایت از صهیونیست‌ها برخاسته است.» علاوه بر این در میانه انتقادها از این بیانیه علی‌اصغر مجتهدزاده مستشار بازنشسته دیوان عالی کشور و عضو بسیج اساتید حوزه علمیه قم در گفت‌وگویی با انتقاد مبسوط از محتوای این بیانیه و راهکار ارایه شده مبنی بر بازگشت به مرزهای 1967 تاکید کرد که «‎بدل «جامعه مدرسین حوزه علمیه» یعنی مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه‌ قم، متشکل از روحانیونی است که در دوران ریاست‌جمهوری محمد خاتمی در قم فعالیت خود را آغاز کرد. این تشکل می‌گوید که بر پایه‌های سیاسی «اصلاح‌طلبی و تغییرات» فعالیت می‌کند.» مجتهدزاده از زاویه دید خود مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه را نیز این‌گونه توصیف کرد: «برخی افراد آن دارای پست و مقام قضایی و دولتی بوده‌اند که یا به دستور حضرت امام خمینی رضوان‌الله علیه برکنار شده‌اند یا دارای پرونده کیفری در دادسرا و دادگاه ویژه روحانیت می‌باشند و به جریانات مخالف نظام و فتنه 88 و باند منتظری مرتبط بوده‌اند. برخی نیز در جایگاه‌هایی بوده‌اند که به آلاف و الوفی رسیده و اکنون به خون شهدا و حکومت مجری احکام اسلام که رسالت یک روحانی اصیل است پشت پا زده‌اند.» او همچنین مدعی شد که «‎کمیسیون ماده ۱۰ احزاب زیرنظر وزارت کشور اعلام کرد؛ درخواست انحلال تشکل اصلاح‌طلب مجمع مدرسین و محققین حوزه را تصویب و برای صدور رای نهایی به دستگاه قضایی ارسال کرده، ولی از دهه هشتاد تاکنون نتیجه‌ای اعلام نشده است.»

بازگشت به اختلافات دهه 70 و 80
هم در مطالب نقل شده از مجتهدزاده و هم در مطلب منتشر شده در روزنامه کیهان به مساله سابقه تشکیل مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم اشاره شده است که نشان می‌دهد برخی از موضع‌گیری‌ها در شرایط فعلی درباره محتو‌ای این بیانیه، ریشه در اختلافات قدیمی دارد. به‌طور مشخص کیهان به مساله رقابت بین دو تشکل مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم و جامعه مدرسین تاکید کرده یا مجتهدزاده به موضوع موضع‌گیری‌های این مجمع در رخدادهای پاییز سال 1401 اشاره کرده است.

همان‌طور که فاضل میبدی در گفت‌وگوی یازدهم آبان ماه خود با پایگاه خبری جماران تاکید کرده است «تولد مجمع همزاد با تولد اصلاحات است.»

او در بازخوانی تاریخچه تشکیل این مجمع و فضای آن سال‌ها گفته است که «البته در قم معمولا همه در همان دهه 60 در بین روحانیون یک‌صدا وجود نداشت؛ در کنار جامعه مدرسین، صداهای دیگری هم وجود داشت. همان‌‌طوری که در تهران در کنار جامعه روحانیت مبارز، صداهای دیگری هم وجود داشت. در آنجا در محضر خود امام، مجمع روحانیون مبارز تشکیل و به رسمیت شناخته شد. در قم هم مجمع محققین درست شد. درست در سالی که آقای خاتمی می‌خواست انتخاب بشود، این صدا رسمی‌شد و به عنوان یک‌نهاد رسمی و قانونی شروع به فعالیت کرد. الان این مجمع نزدیک سی‌وپنج، شش سال قدمت دارد و کارهای سیاسی، فرهنگی و اجتماعی را انجام می‌دهد. معمولا ما در این مجمع، در چارچوب نظام کار می‌کردیم و فرمایشات مرحوم امام هم یکی از معیارهای کارهای سیاسی ما بوده است. در هر انتخاباتی هم شرکت می‌کردیم؛ منتها از نگاه و پایگاه اصلاح‌طلبی وارد می‌شدیم. در مواقع حساس، مجمع موضع خودش را اعلام کرده است. در هر انتخاباتی که معمولا شورای نگهبان با اعمال‌نظر استصوابی، افرادی که لایق بودند و به نظر مجمع مورد احترام مردم بودند، آنها را رد می‌کردند، مجمع موضع گرفته است. بنابراین، مجمع محققین و مدرسین یک مجمع فرهنگی و سیاسی است و شخصیت حوزوی آن نیز محفوظ است که این مساله بر همگان واضح است. همان‌طور که گفته شد، یکی از فعالیت‌های این مجمع، مشارکت در هر انتخابات بوده است و آخرین انتخاباتی که شرکت کرد، انتخابات ریاست‌جمهوری بود که آقای دکتر پزشکیان بحمدالله موفق و برنده آن شد.»

موسوی تبریزی از چهره‌های بنیانگذاری این مجمع نیز در گفت‌وگویی با خبرگزاری شفقنا در 1397 تاکید کرده است که «مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم، جمعی متشکل از روحانیون مدرس و محقق حوزه علمیه قم است که بعد از دوم خرداد ۱۳۷۶ در قم بنیانگذاری شد و با مشی «اصلاح‌طلبی، تغییر و اصولگرایی انقلابی اصیل» به فعالیت سیاسی در حوزه عمومی کشور و البته حوزه علمیه قم می‌پردازد.» او در همین گفت‌وگو درباره فلسفه تشکیل این مجمع می‌گوید که این مساله از نظر فکری در زمان حضرت امام خمینی (ره) آغاز شده بود، مانند جامعه روحانیت مبارز تهران که اعضایش دو گروه بودند و از نظر فکری در مسائل سیاسی و اقتصادی اختلاف داشتند. آنها در کیفیت برنامه‌های اقتصادی، سیاسی و حتی گاهی در مسائل جنگ اختلاف فکری داشتند. این مساله در تهران جامعه روحانیت مبارز را به دو بخش تقسیم کرد: یک قسمت تبدیل به مجمع روحانیون مبارز شد که آقایان کروبی، موسوی خویینی­ها و خاتمی و... آن را تشکیل می‌­دادند، بخش دیگر مرحوم آیت‌الله مهدوی کنی و دوستان‌شان مثل آقای ناطق نوری و... بودند که در حال حاضر هم وجود دارد. برخی فکر می‌کنند مجمع مدرسین در قم بعد از امام (ره) تشکیل شد، در حالی که مرحوم امام (ره) از سال۶۰ دیدند که در قم همه فعالیت‌ها در دست جامعه مدرسین است، اما از ابتدا مسائلی پیش آمد که امام بعضی از فعالیت‌ها را گرفتند و به برخی از افراد دادند. اوایل سال ۵۸ که امام سه ماه در قم بودند و یک دفتر اعزام مبلغ داشتند که جامعه مدرسین آن را اداره می‌­کرد مسائلی پیش آمد که امام (ره) اعزام مبلغ را از آنها گرفتند و به بنده سپردند. بنده آن زمان به امر امام (ره) دفتر تبلیغات را تشکیل دادم که در ابتدا نامش را دایره تبلیغات امام (ره) گذاشتیم. سپس امام (ره) گفتند که به اسم ایشان نباشد، ما هم نام آن را تغییر دادیم و دوستانی را دعوت کردیم که همفکر بودند مثل آقای جعفری گیلانی، شهید حقانی، آقای ری‌شهری و آقای فهیم کرمانی. البته چند ماه بعد بنده از طرف امام (ره) مسوولیت قضایی پیدا کردم و به تبریز رفتم و بعد در تهران دادستان کل و سپس نماینده شدم، یا آقای ری‌شهری به تهران رفت و قاضی دادگاه ارتش شد؛ ولی بیشتر اداره دفتر تبلیغات با افکاری بود که با جامعه مدرسین زاویه داشتند. اختلاف فکری در مسائل مالی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، برخورد با جوان‌­ها و روش کار دینی وجود داشت، مثلا اختلاف در ارتباط با مجله‌هایی که می­‌خواستیم منتشر کنیم یا گاه در ارتباط با فعالیت در مورد اندیشه‌های امام، مثل احکام حکومتی و ثانویه پیش می‌آمد. این یک اختلاف از نظر فکری- فقهی بین جمعی که در دفتر تبلیغات و جامعه مدرسین بودند، به وجود آمد.

موسوی تبریزی درباره منزلت اجتماعی مجمع نزد حوزویان نیز تاکید کرده است که چهار گروه در حوزه هستند، ما حوزویانی داریم که با ما رفیقند و حتی هم‌فکر هستند؛ ولی دوستی خود را اظهار نمی‌کنند. گروهی هم مخالف ما هستند که آنها هم دو دسته‌اند: برخی از آنها مخالفت‌شان را نشان نمی‌دهند و برخی اظهار مخالفت می‌کنند که این حق برای آنها محفوظ است. حوزویان اصلاح‌طلبی هم هستند که با ما هم‌فکرند و این هم‌فکری را در ظاهر نشان می‌دهند. این دسته‌‌بندی درباره جامعه مدرسین هم وجود دارد. البته مخالفتی با ذات آنها وجود ندارد بلکه مخالفت با بعضی از روند کارها، افکار و کاندیداهای‌شان می‌شود.

دفاع اعضای مجمع از خود؛ اسراییل را به‌رسمیت نشناختیم و تنها با ادبیات بین‌الملل سخن گفتیم
علاوه بر توضیحی که مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم درباره محتوای بیانیه و تاکید به عدم رسمیت شناختن اسراییل منتشر کردند، اعضای این مجمع نیز در روزهای اخیر در گفت‌وگوهایی به صورت مجزا به نیت‌خوانی کسانی که آنها را دست نشانده غرب و مدافع اسراییل خواندند، تاکید داشتند.

محمدعلی ایازی، عضو مجمع محققین مدرسین در گفت‌وگویی با رویداد24 درباره این موضوع تاکید کرد که مجمع به هیچ عنوان به دنبال به رسمیت شناختن یا رسمیت بخشیدن به اسراییل نبوده و قید مساله مرزهای 1967 تنها نوعی استفاده از ادبیات بین‌الملل بوده است.

او در این گفت‌وگو در هفتم آبان ماه می‌گوید: «ما گفتیم به مصوبه سازمان ملل متعلق به سال ۱۹۶۷ رجوع شود یعنی باید به مرزهای ۱۹۶۷ بازگردند. این چیزی است که دولت سیزدهم در سازمان ملل به آن رای داده است و خود حماس هم رسما در آن اعلام کردند که با این مصوبه سازمان ملل موافق هستیم. ما این بحث را در شرایط تنشی که خطرات آن ایران را تهدید می‌کند مطرح کردیم تا از فضای تقابل و رویایی و احتمال جنگ خارج شویم و این شرایط را به شکلی مدیریت کنیم که این حساسیت‌ها را کاهش دهیم.»

او همچنین درباره منتقدین این بیانیه تاکید کرد که «دو گروه به مجمع مدرسین به مجمع مدرسین حمله کردند؛ یک گروه به واقع برای‌شان ابهام پیش آمده بود که من در پاسخ به آنها گفته‌ام و می‌گویم که ما از زبان بین‌المللی استفاده کرده‌ایم. مثل رهبری که گفته‌اند در آنجا باید انتخابات آزاد برگزار شود. این صحبت‌ها یعنی استفاده از زبان بین‌المللی. یک گروه هم هستند که قصدشان از این کار حمله به کسانی است که با آنها مخالفت دارند و تعابیر زشتی می‌کنند؛ مثلا می‌گویند که اینها مدافع اسراییل هستند! ما صحبتی با گروه دوم نداریم، چراکه بنای آنها حمله و توهین است و هرگز نمی‌توانند از زبان فرهنگ دینی صحبت کنند، زیرا فرهنگ دینی اجازه این دست اتهام‌زنی‌ها را نمی‌دهد و مساله را تنها برای گروه اول توضیح می‌دهیم.» سیداصغر ناظم‌زاده قمی نیز با اعلام اینکه ۷ سال است از مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم استعفا داده، طی بیانیه‌ای تاکید کرد: «آیا درست است که شما افرادی را متهم می‌کنید که سال‌های طولانی است عضو مجمع نیستند. شما که لباس روحانیت برتن دارید و سال‌ها در حوزه بوده‌اید، درست است قلم ‌بردارید و چشم‌بسته جمعی را که در جریان موضوع مورد بحث شما نبوده‌اند متهم کنید؟!» او در ادامه نوشت: «فاجعه‌بارتر در مسیر راهپیمایی مردم قم بعد از نمازجمعه که علیه اسراییل برپا شده بود، حدود ۳۰ نفر خانم و جوان و بعضی افراد مسن از آن انبوه جمعیت به طرف محل مجمع مدرسین و محققین سرازیر می‌شوند و هر رطب و یابسی بر دهان‌شان می‌آید به زبان جاری می‎کنند. زشت‌تر آنکه در غروب همان روز جمعه، چند نفر ناشناس شیشه‌های در را شکسته و فرار می‌کنند. آیا این رفتارها شرعی و قانونی است؟»

فاضل میبدی: علیه مجمع هیاهو به راه انداختند
محمد تقی فاضل میبدی، عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه از دیگر چهره ای‌های این تشکل است که در گفت‌وگو با پایگاه خبری جماران نسبت به این موضوعات واکنش نشان داد. او نیز مدعی شد که « همیشه کسانی در حوزه بودند که می‌خواستند حوزه تک‌صدایی باشند و صدای مخالف صدای رسمی را نپذیرند و قبول نکنند. این برای اولین‌بار نیست که بر مجمع محققین هجمه وارد می‌شود یا در مقابلش هیاهو صورت می‌گیرد. این دفعه در پی پیام تسلیتی بود که این مجمع به مناسبت شهادت یحیی سنوار نوشت و در آخرش یک‌جمله‌ای اضافه کرد که خیلی چیز مهمی هم نبود؛ اما اینها علیه مجمع هیاهو به راه انداختند.»

او همچنین تاکید می‌کند که «‌مجمع هیچ‌وقت رژیم غاصب صهیونیستی را قبول نداشته و تایید نمی‌کرده است. این مجمع همیشه همان موضع امام و رهبری را داشته است و همان موضع را حفظ می‌کند.»