تبیان/اهمال‌کاری، همون عادت به امروز و فردا کردن کارهاست. یعنی کارایی که می‌دونیم باید انجامشون بدیم، ولی همش پشت گوش می‌ندازیم. مثلاً می‌دونیم باید کتاب بخونیم، می‌دونیم باید ورزش کنیم، یا کارهای اداری و خونه رو مرتب کنیم، ولی همش می‌گیم بعداً!

 اهمال‌کاری چیه و چرا همش کارامون می‌مونه؟
اهمال‌کاری، همون عادت به امروز و فردا کردن کارهاست. یعنی کارایی که می‌دونیم باید انجامشون بدیم، ولی همش پشت گوش می‌ندازیم. مثلاً می‌دونیم باید کتاب بخونیم، می‌دونیم باید ورزش کنیم، یا کارهای اداری و خونه رو مرتب کنیم، ولی همش می‌گیم بعداً!

چرا اهمال‌کاری می‌کنیم؟
 کمال‌گرایی: شاید فکر می‌کنیم همه چیز باید کاملاً آماده باشه تا کار رو انجام بدیم. ولی این دیدگاه فقط باعث میشه کارها عقب بیفته. همیشه منتظریم شرایط کامل بشه، ولی واقعیت اینه که هیچ‌وقت کامل و بی‌نقص نمیشه!

ترس از شکست: از طرفی، وقتی اعتماد به توانایی‌هامون نداریم، همش می‌ترسیم که اگه کار رو انجام بدیم، شکست بخوریم. این ترس از شکست و نگرانی از قضاوت دیگران، باعث میشه کلاً قید کار رو بزنیم.
سخت و خسته‌کننده بودن کار: بعضی وقت‌ها کاری که باید انجام بدیم خیلی سخت یا وقت‌گیره و توی ذهنمون بزرگش می‌کنیم. برای همین، ترجیح میدیم خودمون رو با چیزای سرگرم‌کننده‌تر (مثل شبکه‌های اجتماعی و تلویزیون) مشغول کنیم و کارهای مهم رو عقب بندازیم. 
حالا راه‌حل چیه؟
تغییر ذهنیت کمال‌گرایانه: باید یاد بگیریم که لازم نیست همه چیز کامل و بی‌نقص باشه. شکست، جزئی از زندگیه و نباید ازش فرار کنیم. کنترل ما روی اتفاقات محدوده و همیشه نمی‌تونیم نتیجه ایده‌آل بگیریم، پس بهتره روی فرآیند تمرکز کنیم.

تقسیم کار به بخش‌های کوچیک‌تر: کارهای بزرگ رو به قسمت‌های کوچیک‌تر تقسیم کنیم. اینطوری، ذهنمون راحت‌تر باهاش کنار میاد و کمتر انرژی می‌گیره.

پاداش دادن به خود: بعد از انجام هر بخش از کار، یه پاداش به خودمون بدیم. این پاداش می‌تونه یه خوراکی یا حتی وقت گذروندن با گوشی باشه. با این کار، حس خوبی توی مغزمون شکل می‌گیره و دوباره تشویق میشیم که کار رو ادامه بدیم.

محیط رو ساده کنیم: جایی که کار انجام میدیم خیلی مهمه! وقتی دور و برمون وسایل حواس‌پرتی مثل موبایل و تلویزیون نباشه، راحت‌تر روی کار تمرکز می‌کنیم.