پیش به سوی آرزوی کودکی

ژاله که در سال ۱۳۵۱ یکی از شهرستان‌های کوچک استان لرستان به دنیا آمده بود، از کودکی در آرزوی بازیگر شدن بود. او از نوجوانی تلاش‌هایی برای حضور در این عرضه داشت تا اینکه در دانشکده هنرهای زیبای تهران در رشته تئاتر قبول شد. سال‌های ابتدایی حضور در این رشته را با تئاترهای دانشجویی و کسب تجربه گذراند تا اینکه در سال ۱۳۷۲ و وقتی تنها ۲۱ سال داشت برای فیلم «دت یعنی دختر» ساخته ابولفضل جلیلی دعوت شد. یک سال بعد از آن هم نادر مقدس او را برای بازی در نقش اول زن فیلم «دشت ارغوانی» انتخاب کرد و کم‌کم مسیرش را در دنیای تصویر شروع کرد.

سال‌های آزمون و خطا

بعد از ورود صامتی به دنیای بازیگری، تا اواسط دهه ۷۰ او در ۵ فیلم سینمایی و ۶ سریال تلویزیونی بازی کرد. بیشتر نقش‌هایش مکمل بود و چندان مجالی برای ارائه قدرت بازیگری‌اش نبود. اما آرام آرام شیوه بازیگری‌اش پخته‌تر می‌شد. در این سال‌ها در کنار بازیگران مهم و کارگردان‌های اسم و رسم دار سینما و تلویزیون حضور پیدا کرد. مثلا در سینما در فیلم «سایه به سایه» به کارگردانی علی ژکان، در کنار نیکی کریمی و خسرو شکیبایی بازی کرد. سریال «فردا دیر است» ساخته حسن فتحی و «فکر پلید» محسن شاه‌محمدی هم از آثار بسیار پر بیننده سال‌های میانی دهه ۷۰ بود که صامتی در آنها حضور داشت.

سال‌های پرکاری

از اواسط دهه ۹۰ سال‌های پرکاری ژاله صامتی شروع شد. او سالی دو یا ۳ فیلم بازی می‌کرد. تا آخر این دهه او تنها در «تگزاس ۲» نقش کمدی بر عهده داشت و بیشتر این دوران را مشغول بازی در نقش‌های جدی بود. نقش‌هایی که حالا دیگر او را در کاراکترهای مادر و بزرگ خانواده نشان می‌داد. در این دوران برای بازی در فیلم «درخونگاه» سیاوش اسعدی، کاندید دریافت سیمرغ شد. فیلمی که وجهی متمایز از بازی او را نشان می‌داد. در همین دوران با سریالی به نام «نفس» پس از سال‌ها به تلویزیون بازگشت. این مجموعه ساخته جلیل سامان بود و این همکاری پیش‌‌زمینه‌ای برای حضور او در سریال بعدی سامان یعنی «زیرخاکی» بود. «شب اول هیجده سالگی»، «در وجه جامل»، «پسرکشی» دیگر فیلم‌های درام این بازیگر تا پایان دهه ۹۰ بودند.  او در این دهه تجربه داوری در «خنداننده شو» و مسابقه «عصر جدید» را هم در کارنامه دارد.

بازی در «قهوه پدری» و یک نقش خاص

حضور ژاله صامتی در سریال «قهوه پدری» به کارگردانی مهران مدیری احتمالا یکی از نقاط ویژه کارنامه‌ او شود. کاراکتر «سیمین» به عنوان همسر «جهانگیر» (با بازی سام درخشانی)، زنی است که در مواجهه با مشکلات زندگی روزمره و مسائل خانوادگی، تلاش دارد خانواده‌اش را به بهترین شکل مدیریت کند. این شخصیت، با وجود موقعیت‌های کمدی که در سریال وجود دارد، نیاز به بازی‌ای دارد که در عین حال همدلی و واقع‌گرایی را در کنار طنز نشان دهد. با انتشار قسمت‌های تازه‌تر قهوه پدری احتمالا خواهیم دید که صامتی با تکیه بر تجربه و مهارت‌های بازیگری خود نقش سیمین را به‌گونه‌ای بازی کند که مخاطب نه تنها از لحظات طنز آن لذت می‌برد، بلکه با لایه‌های احساسی شخصیت او نیز همذات‌پنداری می‌کند. این نقش‌ پیچیدگی‌های خاص خود را دارد و به‌ویژه در بستر طنز خاص مدیری، به مهارت زیادی نیاز دارد که صامتی به‌خوبی از پس آن برمی‌آید.

بهترین آثار ژاله صامتی 

گیلانه

کارگردان: رخشان بنی‌آعتماد

بازیگران: بهرام رادان، فاطمه معتمدآریا، باران کوثری، ژاله صامتی

محصول: ۱۳۸۰

گیلانه داستان زندگی سخت یک جانباز اعصاب و روان پس از جنگ است. این جانباز پیش از رفتن به جبهه عاشق دختری بوده و او را برای خودش نامزد می‌کند. اما پس جانبازی دختر به عقد فرد دیگری در می‌آید. نقش این نامزد را ژاله صامتی در فیلم «گیلانه» بر عهده داشت. صامتی در این فیلم در کنار فاطمه معتمدآریا و  در مقابل دوربین رخشان بنی‌اعتماد یکی از بازی‌های تاثیرگذارش را به نمایش گذاشت. با وجود نقش کوتاهی که در «گیلانه» برعهده او گذاشته شده بود، اما عشق و عذاب وجدان تو عنصر پررنگ در بازی صامتی در این فیلم بود که نقشش را ماندگار کرد.

آخرین بار کی سحر را دیدی؟

کارگردان: فرزاد موتمن

بازیگران: سیامک صفری، ژاله صامتی، آتیلا پسیانی، محمدرضا غفاری

محصول: ۱۳۹۴

«آخرین بار کی سحر را دیدی؟» پس از یک دوره بازی در انواع فیلم‌های کمدی، بازگشتی به سینمای جدی برای ژاله صامتی بود. او در این فیلم فرزندش را گم کرده و با یک شوهر لاابالی و خانواده از هم گسیخته روبرو است. صامتی که تصویر بازی‌های کمدی‌اش در ذهن بیشتر ماندگار است در این فیلم نقش جدی متفاوتی را از خود به نمایش گذاشت و برای بازی در این فیلم نامزد سیمرع بهترین بازیگر نقش مکمل زن از جشنواره فیلم شد.

درخونگاه

کارگردان: سیاوش اسعدی

بازیگران: امین حیایی، مهراوه شریفی‌نیا، ژاله صامتی، پانته‌آ پناهی‌ها

محصول: ۱۳۹۶

دهه ۹۰ دیگر ژاله صامتی در تلویزیون و سینما به ثباتی در بازیگری رسیده بود و فیلم‌های مهمی در کارنامه داشت. شاید برای اولین بار در فیلم «درخونگاه» به او پیشنهاد بازی در نقش یک مادر پیر داده شد. مادری که فرزندانش بزرگ شده‌آند و برای پول حاضر شده به پسرش دروغ بگوید. صامتی مشکلات روحی یک زن از طبقه پایین اجتماع را با بازی احساسی‌اش در این فیلم تا حدودی به خوبی به نمایش گذاشت و نامزد دریافت سیمرغ و برنده تندیس حافظ برای این نقش شد.