فیلم نیوز/ شبکه نسیم بعد از حذف تاکشوهایی مثل «خندوانه» و «دورهمی»، تصمیم گرفت برنامه‌های سرگرم‌کننده و شادی برای مخاطبان تدارک ببیند و اعتقاد مدیران هم بر این بود که با حذف چهره‌های مطرح و ورود استعدادهای جدید، آب از آب تکان نمی‌خورد و مخاطبان کماکان برنامه‌های این شبکه را دنبال می‌کنند. حالا چند وقتی است برنامه‌ای به نام «خوش‌نمک» به عنوان جانشین خندوانه روی آنتن نسیم رفته؛ برنامه‌ای که به لحاظ ساختار و محتوا حتی به حال‌وهوای جنگ‌های شبانه دهه شصت و هفتاد هم نمی‌رسد؛ نه جذابیت بصری دارد، نه هدف خاصی را دنبال می‌کند و نه حتی می‌تواند مخاطبانش را سرگرم کند و لبخندی روی لب‌ها بنشاند. چه‌قدر از پخش یک برنامه باید بگذرد تا مدیران شبکه نسیم بالاخره متوجه شوند که نمی‌توانند با برنامه‌هایی از این دست مخاطبان این نسل را پای تلویزیون بنشانند؟
برای بررسی برنامه «خوش‌نمک»، قسمتی از آن را سه‌شنبه 15 آبان روی آنتن رفت را بررسی می‌کنیم.

اجرا

اجرای برنامه «خوش‌نمک» را دو تا از برگزیدگان «عصرجدید» به عهده گرفته‌اند؛ علی زرگر و علی فرهادی. این دو استندآپ کمدین در «عصرجدید» با استقبال زیادی روبه‌رو شدند و مخاطبان هم آنها را به عنوان چهره‌هایی بامزه شناختند اما واقعا بامزه بودن برای اجرای برنامه‌ای که قرار است جایگزین غولی مثل «خندوانه» باشد کافی است؟ یعنی هر استندآپ کمدین بامزه‌ای می‌تواند بدون کسب تجربه، مقابل دوربین برنامه‌ای در یکی از شبکه‌های پرمخاطب قرار بگیرد و آن را اجرا کند؟ ضعف «خوش‌نمک» در وهله اول به عدم تسلط مجریان آن برمی‌گردد. مجری‌هایی که از ابتدا تا انتهای برنامه صرفا به دنبال بامزه کردن فضا هستند. حرکات و رفتارشان نه خلاقانه است و نه جز سرگرمی، هدف دیگری را دنبال می‌کنند. در قسمتی که سه‌شنبه 15 آبان روی آنتن رفت، دو مجری یک ربع اول برنامه را باهم کل‌کل کردند و بعد هم یک ربع دیگر زمان سپری کردند تا با شرکت‌کننده‌های برنامه خوش‌وبش و احوال‌پرسی کنند. در تمام طول برنامه، جز اینکه به یک شیوه ثابت و دمده از شرکت‌کننده‌ها سوال بپرسند و منتظر شنیدن جواب آنها شوند، عملا کار دیگری انجام ندادند. درواقع کل برنامه به این گذشت که شرکت‌کننده‌ها به سوالاتی شبیه به هم پاسخ دهند و حتی از یک مرحله هم به مرحله دیگر قدم نگذارند. در برنامه‌ای که شرکت‌کننده‌هایش سلبریتی‌ها نیستتند و مخاطبان کوچکترین شناختی از آنها ندارند، بار اصلی ایجاد جذابیت، روی دوش مجری برنامه است و حالا وقتی مجری‌ها هم کاری از پیش نمی‌برند، عملا چرا باید چنین برنامه‌ای دیده شود؟
 یکی از مهم‌ترین نقاط ضعف برنامه «خوش‌نمک»، بی‌تجربگی مجریان آن است.
محتوا 

کل برنامه، با رقابت میان دو زوج شرکت‌کننده پیش می‌رود. آنها باید به سوالاتی یکسان پاسخ دهند یا وضعیت‌هایی که از آنها خواسته می‌شود را به صورت استندآپ کمدی یا نمایش اجرا کنند. در قسمتی که سه‌شنبه روی آنتن رفت، سوال‌ها از این قبیل بود که مثلا اگر همسرت ایرانی نبود، دلت می‌خواست کجایی باشد؟ یا اگر فیلمی درباره همسرت ساخته شود، دوست داری چه نامی داشته باشد؟ وضعیت‌ها هم از این قبیل بود که مرد و زن جایشان را عوض کنند و نشان دهند در یک خواستگاری قرار است چطور رفتار کنند یا اینکه مرد به خانه بیاید و زن از اینکه مدام سرش توی گوشی‌اش است به او معترض شود و … موقعیت‌هایی که شوخی‌هایش بیشتر از خلاقانه بودن، مخاطبان را به یاد جنگ‌های دهه شصت و هفتاد می‌اندازد. اگر به خاطر داشته باشید حتی ایرج طهماسب هم با این موقعیت‌ها در نمایش‌هایی که توسط عروسک‌ها در «کلاه‌قرمزی» اجرا می‌شد شوخی کرده بود. زمانی که مهران مدیری برنامه «دورهمی» را تولید می‌کرد، در کنار بخش‌های مختلف، بخشی را هم به گفت‌وگو با تماشاچی‌ها اختصاص داده بود. از انها می‌خواست روی سن بیایند و به سوالاتی درباره همسر یا اعضای خانواده‌شان جواب دهند، سوالاتی مثل اینکه مثلا همسرت آشپزی بلد است؟ یا اگر در روز خواستگاری رفتار خاصی می‌کرد حاضر بودی با او زندگی کنی یا خیر؟ درواقع از چنین سوال و جواب‌هایی فقط برای چند دقیقه کوتاه میان سایر برنامه‌ها استفاده می‌کرد. طبیعتا برگزاری مسابقاتی با محتوایی کاملا خانوادگی اصلا بد نیست و اتفاقا می‌تواند جذاب هم باشد اما تکرار موقعیت‌هایی دمده بدون کوچکترین خلاقیت نمی‌تواند چنین هدفی را پیش ببرد. همین حالا در شبکه نسیم شاهد مسابقه «کودک شو» هستیم؛ مسابقه‌ای که با وجود نقدهایی که بعضا می‌توان به آن وارد دانست، هدف مشخصی را دنبال می‌کند، در عین سرگرم‌کننده بودن، خلاقانه است و می‌تواند خانواده‌های نسل جدید را با خودش همراه کند.
 محتوای مسابقه بیش از هرچیز یادآور جنگ‌های شبانه دهه شصت تلویزیون است.
ساختار 

جدای از بحث اجرای نامناسب و محتوای ضعیف برنامه، «خوش‌نمک» نه دکور جذابی دارد و نه از بخش‌هایی متنوع و جذاب تشکیل شده. روی ویدئووال پشت‌سر مجری‌ها و شرکت‌کننده‌ها، تصاویری از گل‌های درشت صورتی و قرمز دیده می‌شود که مدام برق می‌زنند و بیشتر از همه‌چیز ذهن‌ها را به سمت دکورهای کلیپ‌های دهه شصت می‌اندازند. در سال 1403 چرا باید دکور یک برنامه متناسب با ذائقه مخاطبان دهه شصت باشد؟ آنهم درحالی که دیگر محدودیت‌های آن دوره وجود ندارد و می‌توان انواع و اقسام دکور جذاب طراحی کرد. جدای از این،  برنامه نه آیتم خاصی دارد و نه تنوعی در بخش‌های آن دیده می‌شود. دست‌کم می‌توانستند از آیتم‌هایی کوتاه یا پلی‌بک استفاده کنند یا با طرح‌های گرافیکی برنامه را از حالت تخت خارج کنند. شاید در این صورت حداقل ضعف‌های محتوایی هم پوشیده می‌شد.
 «خوش‌نمک» نه ساختار جذابی دارد و نه در ایجاد تنوع موفق عمل کرده است
«خوش نمک» مدت‌هاست روی آنتن شبکه نسیم می‌رود و حتی ذره‌ای هم به لحاظ محتوایی و ساختاری و شیوه اجرا تغییری نداشته است. مدیران شبکه‌ای مثل نسیم که تجربه تولید برنامه‌های شاخص و پرمخاطبی مثل «خندوانه» و «دورهمی» را از سر گذرانده‌اند و سلیقه مخاطبان امروزی را می‌شناسد، چطور ممکن است به ادامه پیدا کردن چنین برنامه‌ای تا این حد ضعیف رضایت دهند و از برنامه‌سازان انتظار بیشتری نداشته باشند؟