این بازیگر با اشاره به چالش های سریال عنوان کرد: یکی از مشکلات اصلی این سریال، نبود تبلیغات مناسب و توقیف‌های مکرر بود که به آن آسیب زد. هنگامی که قطعاتی از خط داستانی حذف شود، انسجام قصه از بین می‌رود. هر سریالی که خط داستانی دارد، از آغاز تا پایان به داستان‌های مرتبطی متصل است و حذف هر کدام از آن‌ها می‌تواند باعث اختلال در خط قصه شود. با این حال، با وجود تمامی این مشکلات، سریال تولید شد و به پخش رسید و من یکی از نقش‌هایی را ایفا کردم که برایم چالش بزرگی داشت و زحمات زیادی برای آن کشیدم.

نقشم در «غربت» از من بسیار دور بود

وی درباره چگونگی نزدیکی‌اش به نقش «دایی خانم» عنوان کرد: چالش من این بود که چگونه نقشی خلق کنم که از آناهیتا، دور باشد. این نقش با شخصیت من فاصله زیادی داشت و رسیدن به کاراکتر برایم بسیار دشوار بود اما با تلاش و مشاهده زندگی آدم هایی در این قشر در خیابان‌های جنوب شهر و تحقیقاتی که انجام دادم، توانستم به شخصیت نزدیک شوم. خود سریال هم درباره زنان است و دخترانی که می خواهند فارغ از سختی و مشکلات به استقلال برسند. خود من همیشه دلم می‌خواست فرد مستقلی باشم و برای این هدف، سخت تلاش کردم و موفق شدم. زندگی پر از طوفان‌ها، بالا و پایین‌ها و فراز و نشیب‌ها بود و در این مسیر، شاید من هم صدمات زیادی دیدم.

بازیگر «غربت» با اشاره به تصویری که در مناطق جنوب تهران دیده است، گفت: دوست دارم روزی بتوانم خودم یک مستند بسازم و به نوعی راوی دغدغه ها و دردهای این افراد باشم، مستندی درباره کارتون‌خواب ها و بادیه‌نشین ها یا افرادی که به این شکل زندگی می‌کنند و به شدت درگیر اعتیاد هستند. این موضوع برایم بسیار جالب است و دوست دارم در آینده، خودم یک مستند بسازم.

این نوع نقش‌ها را با عشق بازی می‌کنم

درگاهی با اشاره به تمایلش به بازی در نقش های چالشی یادآور شد: نقش هایی را که در چنین فضایی به من پیشنهاد شود، با عشق بازی می‌کنم، چون معتقدم رنج زن تا رسیدن به استقلالش بسیار زیباست. این رنج، زن را به مرور زمان به صخره‌ای تبدیل می‌کند که با هیچ طوفان و هیچ ضربه‌ای از بین نمی‌رود. مهم این است که در زندگی راکد نباشی و خودت را از موقعیت و بحران‌های زندگی بیرون بکشی.

وی درباره گریم سخت خود نیز توضیح داد: روزانه چهار ساعت برای گریم وقت می‌گذاشتم. از زمانی که دندان‌های مصنوعی در دهانم قرار می‌گرفت تا پایان آفیش، شب‌ها نمی‌توانستم چیزی بخورم. از ۶ صبح تا ۵ بعد از ظهر دندان‌ها به دهانم چسبیده بود، شب تا صبح فقط دیالوگ‌ها را تمرین می‌کردم تا بتوانم با این وضعیت صحبت کنم و برایم سخت نباشد. طراح گریم ما بسیار زحمت کشید؛ اتودهای بسیاری زد و طراحی‌های زیادی انجام داد. پروتز بینی‌ای که داشتم، سنگین بود و مدت طولانی روی بینی‌ام قرار داشت که باعث زخم شدید شد. در کل، آسیب‌های جدی بسیاری دیدم.

درگاهی درباره برخی موقعیت ها و دلخوری ای که در ابتدای عرضه سریال برای برخی به وجود آمد، بیان کرد: این سریال صرفاً برای اشاره به سوژه یا قشر خاصی ساخته نشده است. این یک ملودرام یا درام زنانه است که در فضایی در حاشیه شهر شکل گرفته است. فضاهایی که آقای امیر پورکیان کارگردان سریال ساخته، فضای خود اوست و نمی‌خواهد به جای خاصی، منطقه خاصی یا قشر خاصی اشاره کند. نقشی که من بازی می‌کنم و بقیه نقش‌هایی که خانم‌ها بازی می‌کنند، هر یک نشان‌دهنده یک درام انسانی است. این درام ملیت یا قومیت ندارد.

تلخی را نمی‌توان با شیرینی نشان داد

این بازیگر درباره تلخی این قصه و موقعیت‌هایی که به تصویر کشیده است و ممکن است مخاطب را پس بزند، گفت: تلخی را نمی‌توان با شیرینی نشان داد. تلخی را باید با تلخی نشان داد تا بتوانی گریه کنی، تجسم کنی و برخلاف جهت آن رویاپردازی کنی. این به تو یاد می‌دهد که چطور تلاش کنی تا خودت را از موقعیت های مشابه نجات دهی. متاسفانه ما نمی‌توانیم سیاهی را با سفیدی نشان دهیم. در این سریال هم ما جریان زندگی را نشان می‌دهیم و البته سعی داریم تلخی را حداقل با رنگ خاکستری نشان می‌دهیم. سریال‌های زیادی تولید می‌شود که در ژانرهای کمدی، درام، جنایی و … در شبکه خانگی عرضه می شوند، مخاطبان شبکه خانگی هم از طیف های مختلفی هستند تا بنا به سلیقه خود سریال ها را ببینند. یک نکته هم وجود دارد که در سریال ذکر شده مناسب افراد بالای ۱۶ و ۱۷ سال است. کسانی که علاقه‌مند به این سبک سریال‌ها هستند، می‌توانند آن را تماشا کنند. به نظر من، این سریال بار فرهنگی زیادی دارد و اگر مخاطبان فرصت کنند و از قسمت اول تا آخر تماشا کنند، متوجه فضا و دغدغه سریال خواهد شد.

بازیگر سریال «می‌خواهم زنده بمانم» در پایان درباره حساسیت خود روی فیلمنامه‌ها یادآور شد: خیلی از فیلمنامه‌ها را برای من می‌فرستند اما هر نقشی مجابم نمی کند مثلاً فیلمنامه‌ای که می‌خوانم، خوب است ولی نقش آن چالشی ندارد. یک نکته دیگر هم وجود دارد که اکثر فیلم‌ها و سریال‌هایی که ساخته می‌شوند، مردانه هستند. مثلاً، در نقش اصلی فیلم‌ها و سریال‌ها، یک مرد حضور دارد و اگر زنی هم باشد، بودن یا نبودن او تفاوتی ندارد. قصه‌های زنانه، دغدغه‌ها، روحیه‌ها و علایق خانم‌ها در این فیلمنامه‌ها وجود ندارد.

سریال «غربت» به کارگردانی امیر پورکیان در شبکه نمایش خانگی عرضه می شود. این سریال درباره زنان آسیب دیده است و قصه آن در حاشیه شهر رخ می‌دهد. آناهیتا درگاهی، ترلان پروانه، مهدی حسینی‌نیا، بهاره افشاری از جمله بازیگران سریال هستند.