ابتکار/ «لزوم پیش بینی پذیری اقتصاد» عنوان یادداشت روز در روزنامه ابتکار به قلم ژوبین صفاری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

این روزها بازار با رفت و برگشت قیمتی همراه است هرچند به طور طبیعی و با توجه به بیماری تورم روند قیمت ها در بازار ارز و طلا طی چند ماه گذشته با رشد همراه بوده است. اما نکته قابل توجهی که باید دولت چهاردهم به آن توجه داشته باشد پیش بینی پذیر شدن اقتصاد برای جلوگیری از سردرگمی فعالان و سرمایه گذارن در اقتصاد است که باید به چند مولفه در این زمینه توجه کرد.
پیش‌بینی‌پذیر بودن اقتصاد به معنای در واقع کاهش عدم اطمینان در فرآیندهای اقتصادی و ایجاد اعتماد در بازار یک موضوع حیاتی برای رشد و توسعه اقتصادی است.
یکی از اشکالات مهم نا اطمینانی جذب سرمایه‌گذاری است و یکی از عوامل اساسی در جذب سرمایه‌گذاری‌های داخلی و خارجی، وجود یک چارچوب اقتصادی قابل پیش‌بینی است. سرمایه‌گذاران به دنبال محیط‌هایی هستند که بتوانند ریسک‌های آن را تا حد ممکن ارزیابی کنند.
همچنین باید توجه داشت که پیش‌بینی‌پذیری اقتصادی به کاهش نوسانات شدید در بازار کمک می‌کند، که این امر برای مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان به طور یکسان مفید است.
از سوی دیگر فعالان اقتصادی، از جمله بنگاه‌ها و خانواده‌ها، در شرایط اقتصادی با ثبات و قابل پیش‌بینی، می‌توانند تصمیمات بهتری در مورد مصرف و سرمایه‌گذاری بگیرند.
اما راهکار چیست؟
به صورت کلی دولت باید سیاست‌های مالی و پولی خود را به روشنی اعلام و اجرا کند. این شفافیت باعث کاهش عدم قطعیت در بازار می‌شود.
از سوی دیگر ثبات در قوانین تجاری و اقتصادی از تغییرات ناگهانی جلوگیری کرده و به فعالان اقتصادی کمک می‌کند تا برای آینده برنامه‌ریزی کنند.
همچنین نهادهای دولتی می‌توانند با ارائه گزارش‌ها و پیش‌بینی‌های اقتصادی بر اساس داده‌های قابل اعتماد، به ایجاد تصویر روشن‌تری از آینده کمک کنند.
در سطح بنگاه‌های اقتصادی هم شرکت‌ها می‌توانند با استفاده از تحلیل داده و مدل‌های پیش‌بینی اقتصادی، روندهای بازار را بهتر درک کرده و برنامه‌ریزی‌های دقیق‌تری انجام دهند. بنابراین بنگاه‌ها باید راهبردهای مؤثری برای مدیریت ریسک‌های اقتصادی تدوین کرده و در صورت لزوم، خود را با تغییرات تطبیق دهند.
این موضوع در سطح جامعه نیز قابل بررسی است. آموزش و ارتقای سطح دانش اقتصادی در جامعه باعث می‌شود که افراد تصمیم‌گیری‌های بهتری در زندگی اقتصادی‌شان داشته باشند.
نکته مهم اما تقویت نهادهای مدنی است. نهادهایی مثل اتاق‌های بازرگانی می‌توانند با تعامل با دولت و ارائه بازخوردهای مؤثر، به ایجاد محیطی پایدارتر و پیش‌بینی‌پذیرتر کمک کنند.
و در نهایت پیش‌بینی‌پذیر بودن اقتصاد نیازمند تلاش‌های هماهنگ در سطوح مختلف است. دولت‌ها، بنگاه‌ها و جامعه همگی باید نقش فعالی ایفا کنند تا با کاهش عدم اطمینان خارج از کنترل، محیطی مساعدتر برای رشد و توسعه اقتصادی فراهم شود.