با این وجود، امام علی (ع) راهکاری دیگر را فراروی ما قرار داده است که علامه محمدباقر مجلسی در «بحار الانوار» این روایت را از کتاب «الکتاب العتیق الغرویّ» این‌گونه نقل می‌کند:

روایت شده است، امیرمؤمنان علی (ع)، مردی را دید که از روی نوشته، دعایی طولانی می‌خواند.

به او فرمود:‌ای مرد! آنکه زیاد را می‌شنود، اندک را هم پاسخ می‌دهد.

مرد گفت: سَرورم! پس چه کنم؟

فرمود: بگو: الْحَمْدُللهِ عَلَی کُلِّ نِعْمَةٍ وَأَسْأَلُ اللهَ مِنْ کُلِّ خَیْرٍ وَأَعُوذُ باللهِ مِنْ کُلِّ شَرٍّ وَأَسْتَغْفِرُ اللهَ مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ؛ ستایش، خدای را بر هر نعمتی، و هر خوبی را از خدا می‌خواهم و از هر بدی، به خدا پناه می‌برم و از هر گناهی، از خدا آمرزش می‌طلبم.