ایلنا/ «آن روزها» عنوان یکی از تازه‌ترین پروژه‌های موسیقی است که طی روزهای اخیر با آهنگسازی بردیا صدرنوری و تنظیم برای ارکستر امید نیک بین در قالب یک اثر بدون کلام ایرانی پیش روی شنوندگان قرار گرفت.

پروژه موسیقایی «آن روزها» با آهنگسازی بردیا صدرنوری و تنظیم برای ارکستر امید نیک بین در قالب یک اثر موسیقایی ارکسترال ایرانی بی‌کلام منتشر شد. 

«آن روزها»، «یاد تو»، «آسمان»، «سوگ چامه»، «بر موج آرزوها»، «غروب ابدی»، «کوروش» اسامی قطعاتی هستند که در این آلبوم گنجانده شده اند. 

همایون رحیمیان، ارسلان کامکار، علی جعفری پویان، میثم مروستی، امین غفاری، علیرضا دریایی، تینا جامه گرمی، یگانه حسینی نیا، نوازندگان ویولن یک و دو، سهراب برهمندی، میثم مروستی، علیرضا دریایی، صبا صفوی نوازندگان ویولا، کریم قربانی، مهرداد عالمی، ماکان خوی نژاد و نگارنوراد نوازندگان ویولنسل، مرحوم پورنگ پورشیرازی و هادی اسماعیلی نوازنده کنترباس، ناصررحیمی نوازنده فلوت و پیکولو، حسام صدفی نژاد و نازنین احمدزاده نوازندگان ابوا، حسین پورمعین نوازنده کلارینت، حسن فراهانی نوازنده ترومپت، حسین شریفی نوازنده ترومبون، علیرضا دریایی نوازنده کمانچه، بردیا صدرنوری نوازنده پیانو، بخشی از گروه اجرایی این آلبوم را تشکیل می‌دهند. 

امید نیک بین صدابرداری، میکس و مسترینگ، پرهام عرب طراح گرافیک (بر اساس نقاشی بهمن صدرنوری)، مهرناز کرمی مشاور هنری، بردیا صدرنوری تهیه کننده نیز دیگر عوامل اجرایی آلبوم را تشکیل می‌دهند که توسط موسسه فرهنگی هنری «رادنواندیش» منتشر شده است. 

بردیا صدرنوری آهنگساز اثر و نوازنده پیانو در توضیح این اثر موسیقایی نوشته است: آن روزها» یک آلبوم مشتمل بر هفت قطعه بدون کلام موسیقی ایرانی است. معمولا نام موسیقی ایرانی، مخاطبین و شنوندگان را به یاد سازهای اصیل و ژانر موسیقی سنتی و دستگاهی ایرانی می‌اندازد، اما بهتر است بگوییم آلبوم آن روزها در قالب موسیقی ارکسترال ملی ایرانی است. 

اینکه چه قطعات و آهنگ‌هایی و یا چه اجراهایی در این ژانر قرار می‌گیرد و آیا این نام برای این سبک موسیقایی درست است یا نه، دراین مقال نمی‌گنجد. اما خلاصه و تعریف ساده و همه فهم آن چیزی که امروزه به این ژانر معروف شده است، اجرای موسیقی ایرانی با ارکسترهای ترکیبی سازهای کلاسیک جهانی و بعضا با ساز‌های اصیل ایرانی و تنظیم‌های «غیرمونوفونیک» است و آلبوم «آن روزها» که نام خود را وامدار نام آهنگ اول خود است؛ از این ژانر موصوف است. البته در یک آهنگ به نام «سوگ چامه» از ساز کمانچه هم در تنظیم اثر در کنار سازهای کلاسیک جهانی استفاده شده و بقیه آثار برای ارکستر مجلسی و یا سمفونیک است. 

امید نیک بین آهنگساز و نوازنده که تنظیم آلبوم آن روزها را برای ارکستر به عهده داشته در توصیف این اثر موسیقایی نیز نوشته است: آهنگساز قطعات این آلبوم دوست هنرمندم بردیا صدرنوری است که به عنوان هنرمند همیشه حامی و همراه موسیقی ایرانی، سالهاست به موسیقی ایرانی و موسیقیدانان خدمات ارزنده‌ای کرده است. آهنگ‌های او بسیار شیرین و دلنشین است که عمق قلب شنونده را نشانه گرفته و همگی مشتمل بر آثاری با طراحی دقیق، تاریخ دار و کهن هستند. کما اینکه هر تغییر کوچکی در فرم یا ملودی‌های این آهنگساز برایمان دشوار و بحث برانگیز بود. 

در این چارچوب بنده قطعات ساخته شده را برای ارکستر «هارمونیزه»، سازبندی و تنظیم کردم. مسیری که برای ضبط و آماده‌سازی آن حدود یک سال زمان صرف شد. هرچند که معتقدم ساخت و پرداخت چنین آثاری حاصل یک عمر بوده است. البته در تنظیم قطعات نیز از هارمونی کلاسیک و گاهی مدرن و امروزی برای تزیین و همراهی ملودی‌های ایرانی که ساخته شده بود استفاده شده است. ضمن اینکه سازبندی قطعات برای ارکستر زهی، بادی چوبی، بادی برنجی و ساز‌های ضربی است. 

درقطعه «یاد تو» این آهنگ برای کوارتت زهی تنظیم، نوشته و اجرا شد که قطعه شنیدنی جالب و نسبتا بدیعی برای اجرای یک قطعه در آواز بیات اصفهان است. در این مسیر قطعات «آن روزها» و «غروب ابدی» برای ارکستر زهی و قطعه «بر موج آرزوها» برای دوئت ویولنسل و پیانو ساخته و تنظیم شده است. 

در این آلبوم تلاش شده تا فرم ها، تکرارها، فرازها و فرودهای ملودی‌ها دقیقا بر اساس نظر آهنگساز منطبق بر آنچه احساس موسیقی می‌خواهد به شنونده منتقل و بنا نهاده شود. به عبارتی در این آلبوم قرار نیست شنونده تعجب کند بلکه قرار است لذت ببرد. البته در ساختار تنظیم هم، هیجان‌ها و دینامیک ها، مدولاسیون، تکرارها و سکوت‌ها فکر شده و محاسبه شده است.

در تنظیم آهنگ‌های این آلبوم هم سعی شده از کنترپوان و هارمونی‌های کلاسیک و مدرن کمتر شنیده شده در موسیقی ملی ایرانی استفاده شود. به عبارتی آن چه گاهی هارمونی نت‌های «دیسونانس» و آکوردهای نامطبوع خوانده می‌شد، در تاریخ موسیقی ملی ایرانی به جهت ترس از انتقاد و تعصب‌های قدیمی، کمی مهجور مانده است. مسیری که در تنظیم آهنگ‌های این پروژه به این مهم عامدانه و با جدیت و همان طور که در آهنگسازی آن به شدت به اصیل بودن و ایرانی بودن بخش احساسی آن اصرار وجود دارد، تاکید شده است. ترکیب این دو گل در نهایت گلستانی است که تماشا و بوییدنش خالی از لطف نیست. 

در اجرای این آثار از گام‌های موسیقی ایرانی اما معتدل شده (تامپره - Tempered) استفاده شده است. هر چند ارکستر می‌توانست ربع پرده اجرا کند اما ترجیح داده شد که این گونه باشد.