دنیای اقتصاد/ برخی خودروهای وارداتی به کشور با وجود قیمت بالاتر از نسخه‌های جهانی، امکانات کمتری نسبت به مدل‌های اصلی دارند؛ به نحوی که از زمان آغاز واردات این خودروها در سال گذشته، خریداران از ناهماهنگی میان ویژگی‌های خودروهای داخلی و نسخه‌های جهانی شکایت کرده‌اند، در حالی که هزینه بیشتری برای آن پرداخت می‌کنند.
 
مرجان شهریاری: بازار خودرو همچنان بسیاری از خریداران را شگفت‌زده می‌کند. در واقع، اگر چه قیمت برخی خودروهای جدید وارداتی به کشور، بالاتر از قیمت‌های جهانی است، با این حال این خودروها فاقد امکاناتی است که در نسخه‌های جهانی وجود دارد.

از سال گذشته که ورود خودروهای خارجی به کشور کلید خورد، برخی از متقاضیان و خریداران این خودروها، از همسان نبودن خودروهای مذکور با نسخه‌های جهانی آن اظهار گلایه کرده‌اند؛ این در شرایطی است که به اذعان خریداران خودروها وارداتی، آنها بهای بسیار بالاتری نسبت به نسخه جهانی آن پرداخت می‌کنند؛ اما امکاناتی که دریافت می‌شود، بسیار محدودتر است.

حال سوالی که مطرح می شود این است که چرا بعضی از خودروهای وارداتی در ایران امکانات خودروهای جهانی را ندارند؟ در پاسخ به این سوال می‌توان به محدودیت‌های داخلی و خارجی در زمینه ورود خودرو به کشور اشاره کرد.

محدودیت داخلی از این لحاظ که طبق دستورالعمل واردات خودرو، سقف دلاری محصولات خارجی ۲۰هزار دلار در نظر گرفته شده که بر این اساس، دستورالعمل مذکور مسیری را برای بهره برداری برخی واردکنندگان جهت حذف برخی امکانات و آپشن ها را فراهم می کند؛ به طوری که واردکنندگان برای کاهش هزینه‌های گمرکی و قیمت نهایی خودرو، ممکن است نسخه‌های ساده‌تر (تریم پایین‌تر) را وارد کنند.

در واقع، حذف برخی امکانات باعث کاهش قیمت تمام‌شده خودرو می‌شود. برخی محدودیت‌های قانونی و گمرکی نیز می‌تواند به دلیل قوانین داخلی ایران باشد. برای مثال، تجهیزاتی مانند GPSهایی که نقشه‌های خارجی دارند یا فناوری‌های ارتباطی خاص ممکن است به دلایل امنیتی محدود شوند.

از سوی دیگر، وزارت صمت از همان ابتدا با گذاشتن سقف قیمتی خواهان ورود خودروی اقتصادی بوده؛ همین موضوع بهانه‌ای به دست وارد کنندگان داده تا  نسخه‌های ارزان‌تر و کم‌امکانات‌تر را عرضه می‌کنند. آن‌ها به این بهانه که خودروها برای تعداد بیشتری از مشتریان قابل خرید باشد؛ اما برخی خودروسازان نسخه‌های خاصی از خودروها را برای بازارهای در حال توسعه تولید می‌کنند که ممکن است به‌ طور کلی امکانات کمتری نسبت به نسخه‌های مخصوص بازارهای پیشرفته داشته باشند. این نسخه‌ها برای کاهش هزینه تولید طراحی می‌شوند.

موضوع دیگر نیز به تحریم‌ها و محدودیت‌های فناوری برمی‌گردد؛ به طوری که برخی فناوری‌های پیشرفته یا قطعات خاص ممکن است به بازار ایران عرضه نشوند، حتی اگر خودرو در کشورهای دیگر آن امکانات را داشته باشد. حالا این سوال مطرح است که چه امکانات و تجهیزاتی در خودروهای وارداتی به ایران حذف می شود، همانطور که عنوان شده علاوه بر سیستم های ناوبری و جی پی اس، آپشن‌های لوکس و سفارشی در خودروهای وارداتی به ایران جایگاهی ندارد.

صندلی‌های برقی با تنظیمات چندگانه ، سرمایش و گرمایش صندلی ها و یا در نهایت سقف پانوراما یا سانروف‌های پیشرفته برای کاهش هزینه‌ها گاهی حذف می‌شوند.

از سوی دیگر، برخی سیستم‌های پیشرفته کمک‌راننده، مانند کروز کنترل تطبیقی (Adaptive Cruise Control)، سیستم هشدار خروج از خط (Lane Assist)، و ترمز اضطراری خودکار (AEB) نیز در لیست حذفیات شرکت تولیدکننده است که همانطور که عنوان شد، دلیل این امر می‌تواند قیمت بالا یا عدم هماهنگی با قوانین داخلی باشد.

اما تجهیزات ایمنی پیشرفته مانند تعداد کیسه های هوا نیز در خودروهای اقتصادی حذف می‌شوند و در نهایت باتری‌ها و سیستم‌های هیبریدی است که به دلیل تحریم‌ها و هزینه‌های زیاد، برخی سیستم‌های پیشرفته مدیریت باتری یا موتورهای برقی حذف می‌شوند.

این حذف‌ها معمولاً برای کاهش هزینه‌ها و یا انطباق با قوانین داخلی انجام می‌شوند، اما باعث می‌شود کیفیت و امکانات خودرو نسبت به نسخه‌های جهانی کاهش یابد؛ بنابراین آنچه مشخص است اگر چه خودروهای وارداتی به کشور از قیمت جهانی بالاتر باشد؛ اما فاقد امکانات با نسخه جهانی است.

پیش از این نیز در دولت سیزدهم مسئولان صنعتی یکی از دلایل روند کند واردات را به سفارشی بودن خودروهای وارداتی به ایران ذکر می کردند؛ حالا مشخص شده، سفارشی بودن یعنی سفارش خودرو خاص برای بازار ایران با حذف امکانات و آپشن‌های جهانی که این خود دردسری بزرگ است.