روزنامه سازندگی/متن پیش رو در سازندگی منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست

“محمدرضا عارف”، خطاب به تخریب‌کنندگان دولت:تا حالا کجا بودید؟
معاون‌اول رئیس‌جمهور هشدار داد: نگذارید لب باز کنیم و بگوییم کشور را در چه وضعیتی تحویل گرفتیم. اگر بی‌انصافی‌ها ادامه پیدا کند، شرایط کشور را به مردم اطلاع می‌دهیم
پیشنهاد “سازندگی” به دکتر عارف: گفت‌وگو با مردم را آغاز کنید و شفاف بگویید وضعیت کشور چگونه است و چرا چنین شد

محمدرضا عارف، معاون اول رئیس‌جمهوری که از او به‌ عنوان سیاستمداری بی‌حاشیه یاد می‌کنند و سکوتش زبانزد بسیاری از اهالی سیاست است، در ۱۰۰ روزگی آغاز به کار دولت از حجم حملاتی که به دولت می‌شود،گلایه کرد و به تخریب‌کنندگان هشدار داد: «اگر این بی‌انصافی‌ها ادامه پیدا کند» آن وقت دولت و وزرای دولت «مجبور می‌شوند» برای مردم توضیح دهند که کشور و دولت را در چه شرایطی تحویل گرفته‌اند و وضعیت چگونه بوده است. عارف می‌گوید: «اگر سخنی نمی‌گوییم برای آن است که نمی‌خواهیم کاری کنیم که مردم نگران شوند».

اشاره عارف به چه کسانی است؟ به نظر می‌رسد که در گام اول منظور او دو گروه از افراد هستند. ابتدا تریبون‌داران رسمی که محتمل است، ائمه‌جمعه باشند. روحانیونی که در خطبه‌های نماز جمعه این هفته، دولت را به خاطر خاموشی‌هایی که به دلیل ناترازی و عدم ذخیره سوخت توسط دولت قبل آغاز شده است، نواختند و زیر بار حملاتی گرفتند که عارف از آن به «حملات غیرمنصفانه» یاد کرده است. گروه دوم نیز اعضای جبهه پایداری و افرادی هستند که از طریق تریبون‌های رسمی و غیررسمی سعی دارند دولت پزشکیان را ناکارآمد جلوه دهند و گرانی‌ها که محصول رفتار دولت قبل بوده را به گردن این دولت که ناگزیر به اجرای آن بوده است، بیندازند.
دکتر عارف این سخنان هشدارآمیز را در هشتمین جلسه شورای اقتصاد که صبح دیروز برگزار شد، بیان و تاکید کرده است: «در این ۱۰۰ روز درحالی که مسئولان و وزرای این دولت، گاهی بیشتر از ۲۰ ساعت در روز تلاش می‌کنند اما متاسفانه بعضی از عزیزانی که تریبون‌های عمومی در اختیارشان است و توقع می‌رود به مردم دلگرمی بدهند، بی‌انصافی می‌کنند، از آنها باید پرسید تا سه ماه قبل کجا بودید؟ حداقل انصاف داشته باشید. افرادی هستند که بی‌انصافی می‌کنند و می‌گویند: «معیشت مردم به حاشیه رفته است»، درحالی که حداقل ۵۰ درصد از زمان و وقت دولت بر معیشت مردم متمرکز شده است، افرادی که مسئولیت فرهنگی دارند،‌ تریبون دارند و نقد می‌کنند و راهکار هم ارائه دهند، وگرنه اگر بی‌انصافی‌ها ادامه پیدا کند، شرایط کشور را به مردم اطلاع می‌دهیم».

او یادآوری می‌کند: «بخشی از آنچه اجرا شد، مصوبات دولت‌های گذشته بود، چراکه راهبرد «دولت وفاق ملی»، احترام به تصمیمات گذشته بود و ما در این مدت به دقت مراقبت کردیم تا هیچ‌گونه نقد غیرمنصفانه‌ای خصوصاً هنگامی که مساله افراد و شخصیت افراد مطرح بود، صورت نگیرد، چراکه بر این اعتقادیم که در غیاب افرادی که حضور ندارند، نباید آنها را نقد کرد».
عارف حتی یادآوری کرده است که دولت چهاردهم برخلاف دولت‌های قبلی «حتی یک مورد رفتار اتوبوسی رخ نداد و ما افراد را اتوبوسی حذف نکردیم، مدیران شایسته‌ای که سیاست‌های دولت چهاردهم را قبول دارند انتخاب شده‌اند و تنها ممکن است فردی که سیاست دولت را قبول نداشته، انتخاب نشده باشد».

معاون اول رئیس‌جمهور در انتها نیز پیشنهاد داده است: «خواهشم از بزرگان و نخبگانی که تریبون در اختیار دارند این است که بدانند مهم‌ترین مساله امروز «آرامش بخشی» به جامعه است، ما نمی‌خواهیم بگوییم که در چه شرایطی دولت را تحویل گرفته‌ایم، می‌دانیم که آرامش، شرط پیروزی کشور است و از بی‌تدبیری است که «آرامش» را برهم بزنیم، امیدوارم در آخر سال به جایی برسیم که بگوییم در ۶ماهه اول در مسیر درستی حرکت کردیم».

به نظر می‌رسد که دولت بنای جدل و درگیری با مخالفان خود را ندارد. حتی دندان به جگر می‌گیرد و سکوت می‌کند تا نگوید که وضعیت کشور که موافقان رئیسی از آن به‌عنوان «اسب زین شده» یاد می‌کنند چه بوده است.
البته بر کسی پوشیده نیست که وضعیت چه بود و چه رخ داد و چگونه به این ناترازی‌ها در اقتصاد و انرژی رسیدیم. تصمیمات اشتباه توسط دولت قبل و مرحوم رئیسی، خصوصاً با اتخاذ استراتژی «زمستان سرد» اقتصاد ایران را به لبه نقاط خطرناکی، چون یک فروپاشی اقتصادی نزدیک کرد. در این روزها که عموماً درخصوص ناترازی‌ها و گرانی‌ها و تورم و مشکلات ریزودرشت کشور سخن گفته می‌شود هیچ‌کس اشاره نمی‌کند که ما در بسیاری از موضوعات و مسائل امروزی، دچار ناترازی نبودیم، چه شد که به ناترازی رسیدیم و این‌گونه به دولت پزشکیان ارث رسید.

در واقع حمله‌کنندگان که خود یا دستی در دولت پیش داشتند، یا حامی سفت و محکم آن بودند و برای آلودگی و گرانی و تورم و مشکلات مردم لب‌از‌لب باز نمی‌کردند و تازه مردم را به خویشتن‌داری دعوت هم می‌کردند، به ریشه‌های مشکلات اشاره نمی‌کنند. آنها را توضیح نمی‌دهند. برای مردم از عوارض تحریم و فرسودگی زیرساخت‌ها سخن نمی‌گویند و یادآور نمی‌شوند که این ناترازی‌ها در ۱۰۰ روز گذشته و سه‌ماهه اخیر به وجود نیامده است. اینها حاصل تصمیمات اشتباه و راهبردهای خطایی است که در حوزه اقتصاد و سیاست گرفته شده است و امروز ناچار به تحمل عوارض آن تصمیمات هستیم.

شاید از همین باب است که عارف مردم خویشتن‌دار دولت طاقتش طاق می‌شود و هشدار می‌دهد که نگذارید بگوییم چه تحویل گرفتیم و دولت و کشور در چه وضعیتی بود. البته این انتقاد به دولت وارد است که چرا تحت راهبرد «وفاق» و سیاست «آرامش» نمی‌خواهد از گذشته و آنچه تحویل گرفته است، سخن بگوید. دولت ناچار است برای توضیح آنچه به او ارث رسیده است، با مردم سخن بگوید. مشکلات و مسائل را شفاف توضیح دهد و نهایتاً نیز سیاست «آرامش» را از مردم طلب کند تا راهبرد «وفاق» با مردم عملیاتی شود. وفاقی که با رقیب بسته شود و آرامشی که از مخالف طلب کنی، ناپایدار است. اینجا نقطه‌ای است که دکتر عارف و رئیس‌جمهوری بر آن باید بمانند و پای‌فشاری کنند. در ۱۰۰ روز گذشته مخالفان دولت بیشتر از کسانی که به دولت رای دادند منتفع شدند. آنها تحت عنوان وفاق هم نیروهای خود را در لایه‌های اول و دوم و سوم دولت جای دادند و هم سکوت اختیار نکردند و لب از گلایه نبستند و موتور حملات خود را نیز خاموش نکردند.
هشدار دکتر عارف از این حیث مهم است که شاید آنها را به خود آورد. اگرچه بعید است آنها دست از حملات خود و تخریب دولت بردارند. با این حال، باید همین را به فال نیک گرفت و منتظر ماند و دولت را تشویق کرد که در گفت‌و‌گو با مردم، بگوید که چه تحویل گرفت و کشور در چه شرایطی بود و دولت چقدر اندوخته معنوی و مادی داشت و وضعیتش چگونه بود. غیر از این باشد، دولت همچنان زیر تیغ برنده مخالفان خواهد ماند و مردم نیز به دلیل ناآگاهی ممکن است آنها را همراهی کنند.