پدال/ موتور سیکلت بسیار کمیاب و مسابقه‌ای دوکاتی مدل ۱۹۷۸ از یک گاراژ مشهور سر در آورده و با قیمت نجومی حراج خواهد شد.

دوکاتی در سال ۱۹۷۸ مدل ۹۰۰ NCR TT1 را به‌عنوان یک موتورسیکلت مسابقه‌ای و به تعداد ۱۸ دستگاه تولید کرد. مدل زیر یکی از سه دستگاهی به شمار می‌رود که همان سال به ایالات‌متحده وارد شده‌اند.

بخش بزرگی از شهرت این موتور به‌خاطر سواری و پیروزی مایک هالیوود در مسابقات آیل آو من در سال ۱۹۷۸ به شمار می‌رود. هالیوود برای شرکت در مسابقه «توریست تروفی فرمولا وان» نام‌نویسی کرده بود و طبق قوانین، به موتورسیکلتی نیاز داشت که بر پایه یک نمونه جاده‌رو توسعه یافته باشد. در همین راستا، دوکاتی تیم مسابقه غیررسمی خود، NCR، را مامور ساختن یک محصول تولیدمحدود کرد و سرانجام ۹۰۰ NCR فرمولا وان خلق شد.

به گفته هم‌بنیان‌گذار NCR، «رینو کاراچی»، تنها ۱۸ دستگاه از دوکاتی ۹۰۰ یادشده به‌همراه ۲۰ موتور جایگزین برای آن‌ها ساخته شده‌اند. دوکاتی برای شماره‌گذاری موتور این موتورسیکلت ارتباط غیررسمی با سازنده را نادیده گرفت و آن را براساس مدل‌های ۹۰۰ سوپراسپرت خود شماره‌گذاری کرد. «موتو بوگوتارو»، یک نمایشگاه مشهور در بروکلین نیویورک، که هم‌اکنون این موتورسیکلت را در اختیار دارد، پس از تحقیق و بررسی می‌گوید شماره موتور ۰۸۸۲۵۰ احتمالا یکی از اولین نمونه‌های تولید شده توسط NCR به شمار می‌رود.

این مسابقه‌دهنده خوش‌نام شماره موتور دوکاتی ۹۰۰ سوپراسپرت را یدک می‌کشد اما از لحاظ فنی فاصله بسیاری با آن دارد. NCR برای ساخت آن از قلب گرد دوکاتی ۷۵۰ استفاده کرد و این‌بار بخشی‌هایی چون فیلتر روغن و شیشه دید روغن را تغییر داد. نخستین نمونه‌های تولیدشده از همان تنظتمات موتور ۷۵۰ بهره می‌برند.

موتور ۹۰۰ NCR یک واحد ۸۶۴ سی‌سی محسوب می‌شود که روی کاغذ تفاوتی با ۹۰۰ss ندارد اما اجزای داخلی آن بهبود یافته است. پیشرانه این موتور مسابقه‌ای به سوپاپ‌های ویژه نیمونیک (یک ابرآلیاژ بر پایه نیکل) و پیستون‌های سبک از شرکت ایتالیایی «بورگو» مجهز و ورودی و خروجی‌های آن هم بزرگ‌تر شده است.

قطعاتی چون میلنگ و ضربه‌گیرها هم به‌روزرسانی شده‌اند. لیست بهبودهای فنی موتورسیکلت به‌علت استفاده از قطعات ریز و درشت، بسیار است. کلاچ خشک، جعبه‌دنده ۶ سرعتی با نسبت دنده کوتاه، چرخدنده‌ها با برش مستقیم و ردیاتور روغن سیتروئن بخشی از تجهیزات این موتورسیکلت به شمار می‌روند. تلاش NCR سبب شده تا راننده محصول کمیابش در دور ۸۵۰۰rpm به ۹۲ اسب بخار قدرت دسترسی داشته باشد.

این موتور مسابقه‌ای سرسخت از قابی ویژه استفاده می‌کند که نسبت‌به نمونه‌های عادی ۱۲ کیلوگرم سبک‌تر شده و مجموع وزن ۹۰۰ NCR TT1 را به ۱۶۰ کیلوگرم رسانده است. فنربندی «مازوکی» در هر دو سر موتور جاسازی شده اما چنگال جلو (فنرهای دوگانه دو) از نمونه‌های موجود در ۹۰۰ss قطر کمتری دارند. ترمزها هم شاهکار شرکت برمبو هستند که وظیفه توقف چرخ‌های ۱۸ اینچی «کامپاگنولو» را دارند.

یکی از دلایلی که این دستگاه به‌خصوص را از قبل هم خاص‌تر کرده است، سلامت قطعات اصلی و اورجینال آن محسوب می‌شود؛ حتی تایرهای کارخانه‌ای میشلین و بالشتک صندلی نیز اصلی هستند. موتوری که در تصاویر مشاهده می‌کنید برخلاف نیاز ذاتی‌‌اش برای مسابقه، هیچ‌گاه وارد پیست مسابقه و حتی خیابان هم نشده است. پس از موفقیت مایک هالیوود در مسابقات، واردکننده دوکاتی در آمریکا به ایتالیا سفر کرد تا این موتور تاریخ‌ساز را از نزدیک ببیند. او توانست سازنده را با مذاکره قانع کند تا یک دستگاه را بخرد. او دوکاتی ۹۰۰ NCR TT1 خود را به مدت ۱۲ سال در خانه خود در بروکلین نگهداری می‌کرده و در تمام این مدت تنها یک یا دوبار سوییچ را روی آن چرخانده است.

مالک دوم این موتورسیکلت، «گِرِگ رمل»، تنها دو بار آن را روشن می‌کند؛ یک بار در اتاق پذیرایی‌اش جایی که موتور تکان نمی‌خورد و بار دیگر در یک مسابقه رالی. ۹۰۰ NCR به مدت ۱۴ سال در دست رمل ماند تا مجموعه‌داری دیگر آن را در حراجی به قیمت ۱۷۵,۵۰۰ دلار بخرد.

اسناد کاغذی موتور تکمیل هستند. این دوکاتی در طول زندگی خود موفق شده تا برنده چند جایزه باشد و نام خود را در کتاب «Ducati, A Photographic tribute» ماندگار کند. شخص دیگری هم درباره آن یک کتاب ۲۰ صفحه‌ای نوشته است؛ در این کتاب از دوکاتی ۹۰۰ NCR TT1 با عنوان «نمونه بی‌بدیل و محشر از موتورسیکلت مسابقه‌ای رویایی و بسیار کمیاب دوکاتی» یاد می‌شود. مالک کنونی، حال و پس از خرید، قصد فروش آن را دارد و این موتورسیکلت ویژه را در حراجی قیمت‌گذاری کرده است. نظر شما درباره این نسل از موتورسیکلت‌های کلاسیک چیست؟ چه بخشی از این موتورسیکلت را ویژه می‌دانید؟