«شینا دیو»، نویسنده اول از آزمایشگاه عملکرد و سلامت رفتاری ناسا، می‌گوید: «زندگی و کار در فضا با اختلالات شناختی گسترده‌ای که حاکی از آسیب قابل توجه مغز باشد، مرتبط نیست.»

در طول استقرار در فضا، فضانوردان باید وظایف پیچیده‌ای را انجام دهند و حتی اشتباهات کوچک می‌تواند عواقب جدی داشته باشد.

به طور متوسط، کسانی که در این مطالعه شرکت کردند، شش ماه در ISS کار کردند.

به گفته محققان، آزمایش‌های مهارت‌های ذهنی که قبل، در حین و بعد از مأموریت‌ها انجام شد، تغییراتی را نشان داد، اما هیچ چیز دائمی یا حاکی از آسیب به سیستم عصبی مرکزی وجود نداشت.

برای این مطالعه، فضانوردان یک سری آزمایش برای اندازه گیری سرعت و دقت در کارهای مختلف ذهنی انجام دادند. آنها قبل از مأموریت خود، در ابتدا و پایان مأموریت و مجدداً در ۱۰ و ۳۰ روز پس از بازگشت به زمین تحت آزمایش قرار گرفتند.

این مطالعه نشان داد که در فضا، آنها برای تکمیل تست‌های سرعت پردازش ذهنی، حافظه فعال و توجه زمان بیشتری نیاز داشتند. تغییرات برای دوره‌های مختلف ادامه یافت.

دیو می‌گوید: «برای مثال، کُند شدن عملکرد در توجه، فقط در اوایل مأموریت مشاهده شد، در حالی که عملکرد کُند در سرعت پردازش تا زمانی که مأموریت پایان یافت و خدمه به زمین بازگشتند، به سطح اولیه بازنگشت.»

آزمایش‌ها نشان داد که برخی از حوزه‌های شناختی بیشتر از سایر بخش‌ها تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

دیو گفت: «حتی در زمین، سرعت پردازش، حافظه کاری و توجه حوزه‌های شناختی هستند که می‌توانند تغییرات موقتی را زمانی که فرد تحت استرس است نشان دهند. دامنه‌های دیگر، مانند حافظه، کمتر آسیب پذیر هستند.»

این مطالعه نشان داد که فضانوردان با همین عوامل استرس زا مواجه هستند، اما موارد دیگری که منحصر به فضا هستند نیز به آنها آسیب می‌رساند.

آنها گفتند: «ما دریافتیم که آسیب پذیرترین حوزه‌ها در زمانی که فضانوردان در ایستگاه فضایی بین المللی حضور دارند، همان مناطقی هستند که بیشتر در معرض عوامل استرس زا روی زمین هستند.»