آخرین خبر/  

🔸اسلام همواره مى‌گوید ایمان و عمل، به طورى که «اَلَّذینَ امَنوا وَ عَمِلُوا الصّالحات» حکم یک ترجیع‌بند را در قرآن پیدا کرده یعنى مکرر در مکرر در آیات قرآن این تعبیر آمده است؛ یعنى ایمان و عمل در قرآن حکم دو همزاد را دارند.

🔹قرآن با این تعبیرِ خودش مى‌خواهد بفهماند که ایمان، به تنهایى براى سعادت کافى نیست؛ عمل هم منهاى ایمان به جایى نمى‌رسد و اثرى براى انسان ندارد. ایمان یعنى بینش، البته بینش صحیح، بینش خاصى که قرآن مى‌گوید و از شناخت خدا شروع مى‌شود، و عمل یعنى جنبش. بینش خاص و جنبش بر اساس آن بینش.

🔸خیلى از اطلاعات در جهان، اطلاع است بدون این که به انسان ایده بدهد. ولى بعضى از علم‌ها و اطلاع‌ها و بینش‌هاست که خودبه‌خود به انسان ایده و آرمان مى‌دهد. ایمانى که در اسلام مطرح است چون ایمانِ به خدا و ایمانِ به معاد و ایمانِ به رسالت پیغمبر(ص) است، خود به خود به انسان آرمان مى‌دهد؛ یعنى ایمان مذهبى فقط علم و اعتقاد نیست، آرمان هم در آن هست. 

🔹آن وقت این ایمان که بینشى است توأم با یک آرمان، جنبشى مى‌خواهد متناسب با همان ایمان و همان آرمان، به تعبیر قرآن «عَمِلُوا الصّالِحاتِ» عمل شایسته، یعنى حرکت و جنبشى متناسب و بر اساس آن ایمان و آن آرمان.

📝 استاد مطهری، گریز از ایمان و گریز از عمل، ۱۵۱-۱۴۹ (با تلخیص)