آخرین خبر/ در مسئله عظیم و اعلیٰ که «سبحان ربی العظیم» را در رکوع می ‌گوییم و «سبحان ربی الاعلیٰ» را در سجده می‌ گوییم، مستحضرید که به عکس آن هم جایز است؛ یعنی اگر ما در رکوع بگوییم: «سبحان ربی الاعلیٰ»، درست است یا در سجده بگوییم: «سبحان ربی العظیم»، درست است؛ 

منتها حالا تناسب این است که انسان هر چه پایین ‌تر می‌ رود، عظمت خدا را بیشتر احساس می ‌کند.

 هر چه ما خودمان را ببینیم یا دیگران را ببینیم، عظمت خدا نزد ما آن چنان جلوه نمی ‌کند و وقتی خودمان را ندیدیم و دیگران را هم ندیدیم، عظمت خدا نزد ما بیشتر جلوه می ‌کند.

ما وقتی به سجده رفتیم به زمین افتادیم به خاک نزدیک ‌تر شدیم، عظمت الهی را بیشتر احساس می ‌کنیم، می ‌گوییم: «سبحان ربی الاعلیٰ» 

و وقتی خمیده، با یاد و نام خدا به سر می ‌بریم، می‌گوییم: «سبحان ربی العظیم». 

عظیم بودن با اعلیٰ بودن فرقی هم دارد؛ اعلیٰ یعنی او از ما دور است، عُلُوّی دارد که با بُعد همراه است اما عظیم، بُعد را نمی ‌رساند. 

 ما وقتی به خاک می‌ افتیم، علوّ خدا را بهتر درک می ‌کنیم و می ‌گوییم: «سبحان ربی الاعلی و بحمده».