این کتاب در دو بخش اصلی تدوین شده است: در بخش نخست این کتاب، نویسنده مفهوم متاورس را به‌عنوان یک فضای دیجیتال سه‌بعدی توضیح داده و به این مسئله پرداخته که چگونه متاورس می‌تواند نظام‌های زبانی و ارتباطی و... را متحول کند.

نویسنده با تکیه بر آرای فیلسوفانی چون هایدگر، بنیامین، مرلوپونتی، باختین و.... تأکید می‌کند که متاورس به‌عنوان یک پدیده تکنولوژیک، امکان‌های جدیدی برای خلاقیت ادبی فراهم می‌کند، اما هم‌زمان چالش‌هایی مانند تغییر جایگاه زبان و سلطه تکنولوژی بر ادبیات را نیز به همراه دارد.

در بخش دوم، نویسنده به تأثیر متاورس و هوش مصنوعی بر شعر معاصر پرداخته است. او با اشاره به مفهومی که آن را «صدای پای دگرگونی در شعر معاصر» می‌نامد، تحولاتی همچون امکان سرایش مشترک میان انسان و ماشین، ایجاد شعرهای چندبعدی و تجربه‌های تعاملی را بررسی می‌کند.

نویسنده معتقد است که متاورس می‌تواند مخاطب را از نقش مصرف‌کننده منفعل به یک خالق فعال تبدیل کند و شعر را به فضایی چندبعدی و تعاملی بدل سازد.

در این کتاب عناوین زیر را از نظر خواهید گذراند: زبان به‌مثابه‌ی تفکر در وضعیتِ متاورس/ مسئله‌ی واقعیّت و مرگِ تخیل/ روایت به‌مثابه‌ی مفهوم در وضعیتِ متاورس/معنا و مفهوم‌سازی در جهان متاورس/مفهوم ِ «متن» و «اثر» در جهان متاورس/فرا واقعیّت، واقعیّت مجازی و واقعیّت افزوده/نقشِ مخاطب- مولف در متن ِ متاورسی/ نقش و جایگاه «هنر تعاملی» در وضعیتِ متاورس/تجربه‌ی آفرینش آواتار به‌مثابه‌ی بدن ِ مجازی /کارنوال متاورس به‌مثابه‌ی چندصدایی و تجربه‌ی دموکراسی/مسئله‌ی سکونت در وضعیت متاورس/ تئوری حرکت در ذهن بیننده/ تجربه‌ی سرایش شعر مشترک با هوش ِ مصنوعی/ بحرانِ هوشی مصنوعی در هنر و ادبیات/ چرا شعر، هنر چند بعدی است؟/هنر تعاملی، پروژه‌ی تیمْ لَبْ و امکان حضور در شعر /صدای پای دگرگونی در شعر معاصر.

«ادبیات در وضعیت متاورس» نوشته مزدک پنجه‌ای، شاعر، روزنامه‌نگار و منتقد ادبی  در انتشارات دوات معاصر در پاییز ۱۴۰۳ منتشر شده است.