خراسان/ در روز جهانی معلولان از اصلی‌ترین نیازهای روحی این افراد در خانواده و جامعه گفتیم ​​​​
وقتی یک معلول را می‌بینیم، بیشتر ناتوانی جسمی و حرکتی و چالش‌هایش در این زمینه به چشم‌مان می‌آید اما مشکلات یک معلول بی‌نهایت است. او بسته به شرایطش نیازهای روحی خاصی دارد که نادیده‌گرفتن آن می‌تواند به دردهای او اضافه و شرایطش را برای زندگی سخت‌تر کند. می‌خواهیم به ۸نکته که باید جدی گرفته شود، اشاره کنیم. طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی، معلولیت عبارت است از ایجاد اختلال در ارتباط بین شخص و محیط. به بیان دیگر، معلولیت مجموعه‌ای از عوامل جسمی، ذهنی، اجتماعی یا ترکیبی از آن‌هاست که به نحوی در زندگی فرد اثر سوء می‌گذارد. امروز ۱۳ آذر به مناسبت روز جهانی معلولان می‌خواهیم درباره ۶نیاز مهم روحی این قشر آسیب‌پذیر بگوییم.
۱ به پذیرش معلولیت کمک کنید
یکی از نیاز‌های بسیار مهم افرادی که دچار ناتوانی‌های جسمی و حرکتی هستند، این است که در وهله اول شرایطشان را بپذیرند و معنای زندگی خود را در گذشته و حال درک کنند. بنابراین پذیرش، خود شاه‌کلید مهم در زندگی با معلولیت است چون اگر این افراد نگاه مثبتی به زندگی خود داشته باشند، نسبت به محیط اطراف خود حس تسلط پیدا و برای رشد شخصی‌شان تلاش می‌کنند. اگر فرد نتواند با شرایط جسمی و حرکتی خود کنار بیاید، نمی‌تواند از فرصت‌هایی که برایش پیش می‌آید، استفاده کند و مشکلات روحی فراوانی به سراغش می‌آید که احساس اضطراب، دلشوره داشتن، تحت فشار بودن، عصبانیت و بی‌خوابی بخشی از آن است.
۲ مخاطب‌تان فرد معلول باشد
وقتی با یک شخص معلول صحبت می‌کنید با خود او حرف بزنید نه با همراه، مربی، پرستار یا والدینش؛ همان‌طور که هیچ‌کدام از ما دوست نداریم موقع صحبت، شخص مقابل‌مان به فرد دیگری نگاه کند و سوالش را بپرسد. با افراد ناشنوا هم به‌طور مستقیم حرف بزنید و اگر با یک فرد اوتیستیک مواجه هستید که در زمان صحبت‌کردن به چشم‌هایتان نگاه نمی‌کرد باز هم رو به او باشید و آن فرد را مخاطب کلام‌تان قرار دهید. مهم است که فرد معلول بفهمد مخاطب شما، دقیقا خود خودش است.
۳حس ترحم را کنار بگذارید
یکی از خطوط قرمز در مواجهه با معلولان، بیدار شدن حس ترحم است. اطرافیان فرد معلول و جامعه نباید به آن‌ها حس ترحم داشته باشند بلکه باید با این افراد دوست، همدل و همراه بود چرا که ترحم برای آن‌ها اصلا کارساز نیست. معلولان باید حس کنند اطرافیان‌شان با آن‌ها همراه هستند و به آن‌ها انگیزه می‌دهند. اگر یک معلول این مسیر را طی کند می‌تواند نسبت به محیط اطرافش مسلط شود و مدیریت زندگی خود را در دست بگیرد. این توانایی باعث می‌شود افراد معلول با توجه به فرصت‌هایی که می‌توانند داشته باشند، رنگ جدیدی به زندگی خود ببخشند و احساس خودکفایی و آزادی در تصمیم‌گیری را تجربه کنند.
۴ برای کمک از آن‌ها سوال کنید
وقتی می‌بینید یک معلول به کمک نیاز دارد، اول از او سوال کنید آیا می‌توانید در راستای اثربخش‌تر شدن یا ساده‌تر شدن کار، به او کمکی کنید؟ افراد با توانایی‌های متفاوت بهتر از هر کسی به نیازها و شیوه تامین‌ آن‌ها آگاه هستند. همچنین اگر معلولی از شما تقاضای کمک کرد، سوال کنید که برای کمک دقیقا باید چه کاری انجام بدهید و او به چه نوع کمکی نیاز دارد. رده سنی معلول را در نظر بگیرید و با او مثل بچه رفتار نکنید.
۵با وسایل معلولان شوخی نکنید
بعضی وقت‌ها یک نفر برای عوض کردن فضا، از وسایل شخص معلول مانند سمعک، واکر، ویلچر و .. استفاده و با آن‌ها شوخی می‌کند. برای مثال شاید صندلی چرخ‌دار مکان خوبی برای استراحت یا یک بازی باشد ولی واضح است که شاید فرد معلول از این شوخی‌ها خوشش نیاید و باعث دلخوری‌اش شوید. بهتر است برای استفاده از وسایل معلولین و جابه‌جاکردن آن‌ها از فرد معلول سوال کنید و اگر رضایت داشتند وسایل‌شان را جابه‌جا کنید.
۶ دور «چرا»ها را خط بکشید
اگر در مواجهه با یک معلول برایتان سوال می‌شود که چرا و چه اتفاقی باعث یک معلولیت خاص در فرد شده است به شما هشدار می‌دهیم که این کار را نکنید. هیچ‌وقت درباره چگونگی بروز معلولیت و چند و چون آن سوال نکنید. درنهایت اگر ضرورتی در آن احساس می‌کنید بهتر است اول از همه شرایط مناسبی را آماده کنید تا فرد دارای معلولیت با میل خودش به سوالات‌تان پاسخ دهد یا درخواست‌تان را رد کند.

نویسنده: اکرمی | روزنامه نگار