خراسان/مادری هستم که یک پسر نوجوان دارم. درس‌خوان نیست.هرچه‌ به او می‌گویم که به فکر آینده‌ات باش، گوش نمی‌دهد. می‌گوید می‌خواهم تا قبل از ۲۰ سالگی، عشق و حال کنم فقط! خیلی به آینده امیدواری الکی دارد. چه کنم؟ 
پاسخ مشاور:
والد گرامی، گفته‌اید که پسرتان خیلی به آینده امیدواری الکی دارد. در ابتدا لازم است مشخص کنید که منظورتان از امید به آینده چیست و در ادامه تفاوت بین امید و توهم مشخص شود. فردی که امید به آینده دارد، برای خود برنامه‌ریزی می‌کند و طبق آن برنامه اقدام عملی را در دستور کارش قرار می‌دهد. از آن طرف، فردی که در توهم سیر می‌کند، تنها در ذهن‌ خود چیزهایی را می‌پروراند و هیچ‌گاه به عمل منجر نمی‌شود. با این مقدمه و در ادامه، چند توصیه به شما داریم.
پسرتان در هویت‌یابی دچار تعارض شده است
در نظر داشته باشید که ۲۰ سالگی، مرحله ورود به دوره جوانی است و مشخصه این دوره، داشتن هدف و برنامه و برقراری روابط سالم با دیگران است. افرادی به سلامت از این مرحله عبور می‌کنند که در مرحله قبل یعنی دوره نوجوانی به کسب هویت سالم شخصیت پرداخته‌اند؛ تشکیل هویت عبارت است از: مشخص کردن چه کسی هستم و برای چه چیزی ارزش قائل‌ام و در زندگی دنبال چه هستم و در کدام مسیر می‌خواهم حرکت کنم، بنابراین اگر فرزندتان هیچ برنامه و هدفی ندارد و فقط دنبال وقت گذرانی است، احتمالا در مرحله هویت‌یابی دچار تعارض شده و لازم است از یک متخصص کمک بگیرید تا از این سردرگمی نجات یابد.
ویژگی‌های دوره نوجوانی را بشناسید
بخش عمده‌ای از هویت در دوران کودکی و نوجوانی در خانواده شکل می‌گیرد، بنابراین خانواده نقش مهمی در تحقق دستیابی به این هدف دارد. در دوره نوجوانی فرد سوالات زیادی را درباره ماهیت خود مطرح می‌کند و اگر خانواده به درستی به آن‌ها پاسخ نگوید، او از نظر هویت فردی، فرهنگی و خانوادگی دچار تزلزل می‌شود. نوجوانان بسیار پرسشگر و کاوشگرند، این ویژگی‌ها نشان دهنده سلامت روانی یک نوجوان است و اگر نوجوانی پرسشگر نباشد، نشان‌دهنده وجود اختلالاتی در اوست اما متاسفانه برخی خانواده‌ها با این روحیه نوجوانان به درستی برخورد نمی‌کنند.
به او نگویید که خیلی بی‌خیال هستی
با توجه به توضیحات‌تان، لازم است که چند توصیه را جدی بگیرید: در برخورد با پسر نوجوان‌تان ملایم و منطقی باشید، نظرات خود را به او تحمیل نکنید، به او نگویید که خیلی بی‌خیال هستی، تجارب موفقیت‌آمیزش را افزایش دهید، او را با الگوهای رفتاری مطلوب آشنا کنید و نسبت به عواطف و احساساتش بی‌تفاوت نباشید.

نویسنده: رمیسا ایزدپناه | ‌ کارشناس‌ارشد روان‌شناسی