به نقل از هلث دی نیوز، گروهی به سرپرستی دکتر «مهسا دولتشاهی» از دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن، توضیح داد که تجمع این چربی احشایی در میانسالی ممکن است باعث افزایش سطح دو پروتئین مخرب مغز به نام آمیلوئید و تاو شود.

علائم واقعی بیماری آلزایمر ممکن است تا سال‌ها بعد ظاهر نشود.

دولتشاهی گفت: «مطالعه ما نشان داد که چربی احشایی بالاتر با سطوح بالاتر دو پروتئین پاتولوژیک بارز بیماری آلزایمر موسوم به آمیلوئید و تاو مرتبط است. طبق دانش ما، این مطالعه تنها مطالعه‌ای است که این یافته‌ها را در میانسالی نشان می‌دهد.»

گروه دولتشاهی به این موضوع پرداختند که آیا ممکن است عواملی در میانسالی وجود داشته باشد که بر احتمال ابتلای فرد به آلزایمر در اواخر عمر تأثیر بگذارد؟

مطالعه آنها روی ۸۰ فرد میانسال (میانگین ۴۹ سال) بر روی اثرات بالقوه چاقی و انواع مختلف چربی بدن متمرکز بود.

همه افراد در زمان مطالعه هیچ مشکل شناختی ظاهری نداشتند. بیش از نیمی از آنها چاق بودند.

برای هر شرکت‌کننده، یک سری اسکن PET برای اندازه‌گیری سطح پروتئین‌های آمیلوئید و تاو در مغز انجام شد و MRI شکمی برای ارزیابی حجم چربی زیر جلدی (چربی زیر پوست) و چربی احشایی (چربی پنهان عمیق اطراف اندام‌ها) انجام شد.

همچنین آزمایش‌هایی برای اندازه‌گیری سطح کلسترول، قند خون و انسولین انجام شد.

یافته کلیدی این بود که سطوح آمیلوئید و تاو مرتبط با آلزایمر در مغز افراد ارتباط تنگاتنگی با میزان تجمع چربی در اطراف اندام‌های آنها دارد.

تیم تحقیق دریافتند که این چربی احشایی عامل ۷۷ درصد افزایش سطح آمیلوئید مرتبط با چاقی است. میزان سایر انواع چربی هیچ تأثیری بر آمیلوئید نداشت.

دولتشاهی خاطرنشان کرد که مدت‌هاست بین چاقی و خطر ابتلاء به آلزایمر ارتباط وجود دارد، اما مطالعه جدید ما عمیق‌تر است.

با این حال خبرهای خوبی وجود دارد، زیرا افراد میانسال می‌توانند اقدامات زیادی برای کاهش سطح چاقی و چربی احشایی خود انجام دهند.