آخرین خبر/اوایل قرن ۲۰، هنگامی که مدل‌های اتمی کوانتومی همچون مدل بور و مدل اوربیتالی شرودینگر برای ساختار کلی و ترازهای کلی انرژی در اتم‌ها ارائه شدند، مشخص شد که ترازهای ظریف و کوچک‌تری هم بین الکترون‌ها خودنمایی می‌کنند که این مدل‌ها ناتوان از توجیه آن‌ها هستند.

اینجا بود که فیزیکدان معروف، آرنولد زومرفیلد با بیان یک تعبیر نسبیتی بین ترازهای انرژی الکترون‌ها،‌ به عدد ثابتی معروف به آلفا(ثابت زومرفیلد) رسید که می‌توانست این تمایز بین ساختار کلی و ساختار ظریف را توجیه کند.

این ثابت که به ثابت ساختار ریز معروف است، با مقدار ۱/۱۳۷ در واقع قدرت تعامل الکترومغناطیسی بین ذرات باردار با پایه انرژی مشخص را نشان می‌دهد.

ثابت ساختار ریز اصطلاحا بدون بُعد و بدون واحد است، یعنی مقدار آن مثل سرعت نور برحسب کیلومتر بر ثانیه یا متر بر ثانیه متفاوت نیست.

اگر این ثابت مقداری متفاوت داشت، شکل جهان ما به کلی متفاوت بود.

به کمک ثابت ساختار ریز می‌توان پارامتر دیگری مربوط به مقیاس کوانتومی معروف به gفاکتور را نیز دقیق‌تر محاسبه و در معادلات پیش‌بینی کرد