خراسان/ سرمقاله خراسان با عنوان «راهبرد واقع بینانه رهبری» به قلم حامدرحیم پور در ادامه آمده است:

سخنرانی دیروز رهبر حکیم انقلاب در خصوص تحولات پس از سقوط  نظام بشار اسد و آینده جبهه مقاومت، واجد ویژگی‌های منحصر به‌فردی است که رهبری با تبیین و ترسیم دقیق آن، توصیه‌های راهبردی در عرصه سیاست و مدیریت بحران مطرح کردند. این سخنرانی را می‌توان در چهار محور اصلی شامل واقع‌بینی راهبردی، عقلانیت نظام‌مند، توکل به سنن الهی و مواجهه‌ قاطع با کنش‌های غیرمسئولانه واکاوی کرد. 
واقع‌بینی راهبردی: سخنان رهبر انقلاب درباره وقایع سوریه، به‌ویژه اشاره به نقش مشترک آمریکا و رژیم صهیونیستی در طراحی و اجرای نقشه‌ تخریب این کشور، تجلی یک واقع‌بینی راهبردی است که بر تحلیل دقیق از محیط بین‌المللی استوار است. ایشان با تأکید بر این که دولت‌ همسایه سوریه، گرچه نقش آشکاری در این رخدادها ایفا کرده‌، اما آن را صرفاً ابزارهایی در یک سناریوی بزرگ‌تر دانسته و به‌طور هوشمندانه واشنگتن و تل‌آویو را به عنوان اتاق فرمان این توطئه معرفی کردند. این تحلیل نه تنها بر پایه قراین متقن و مشهود است، بلکه بازتابی از درکی عمیق درباره نظام سلطه و الگوهای رفتاری آن‌ها در منطقه محسوب می‌شود. واقع‌بینی راهبردی رهبر انقلاب در این بیان، تأکید بر این نکته کلیدی است که برای درک تحولات ژئوپلیتیکی منطقه، نباید در دام تحلیل‌های سطحی یا متمرکز بر عوامل فرعی گرفتار شد. این نگاه، تحلیلگران و تصمیم‌گیران را به سمت ارزیابی نظام‌مند نیروهای اثرگذار اصلی هدایت می‌کند. نکته قابل ‌توجه آن است که تمام آنچه رهبر انقلاب در این بخش از سخنان خود مطرح کردند، مبتنی بر فکت‌ها و داده‌های موجود بود. چنین رویکردی، علاوه بر ارائه تصویری شفاف از وضعیت موجود، بر پایه‌هایی استوار است که امکان انکار یا تضعیف آن را از سوی جریان‌های مخالف سلب می‌کند.
عقلانیت نظام‌مند: تحلیل سخنان اخیر رهبرانقلاب درباره نقش ایران در تحولات سوریه، به‌ویژه تبیین عقلانی و مستند ایشان راجع به حضور نظامی ایران، بازتابی از عقلانیت نظام‌مند در سیاست خارجی و امنیتی جمهوری اسلامی ایران است. رهبر انقلاب با ذکر حمایت حیاتی دولت سوریه از ایران در دوران جنگ تحمیلی، به یک اصل مهم در سیاست بین‌الملل اشاره کردند: اصل تعاملات تاریخی و متقابل در روابط میان دولت‌ها. این بیان، به مشروع‌سازی نقش ایران در کمک به دولت سوریه در دهه ۹۰ شمسی پرداخته و به‌طور هوشمندانه ابعاد تاریخی و امنیتی این تصمیم را برجسته می‌کند. ایشان همچنین با تبیین دقیق ماهیت حضور نظامی ایران، ادله منطقی و راهبردی این حضور را مشخص کردند. تأکید بر ارائه کمک‌های مستشاری به‌جای اعزام گسترده نیروهای رزمی، نشان‌دهنده تعهد ایران به احترام به حاکمیت ملی کشورهای منطقه و تمرکز بر تقویت ظرفیت‌های داخلی آن‌هاست. این استراتژی که شامل ایجاد قرارگاه‌های مرکزی، تدوین راهبردهای کلیدی و بسیج نیروهای بومی است، نمونه‌ای از عقلانیت نظام‌مند و انطباق‌پذیری در شرایط پیچیده میدانی به شمار می‌آید. رهبر انقلاب با این تحلیل، نه‌تنها به منتقدان داخلی و خارجی پاسخی منطقی و مستدل ارائه دادند، بلکه الگویی شفاف از سیاست‌گذاری مبتنی بر داده‌ها و واقعیات تاریخی و میدانی را ترسیم کردند و علت حضور نداشتن ایران در شرایط فعلی را عدم تمایل و درخواست از سمت کشور مد نظر دانستند.
توکل به سنن الهی:سخنان رهبر انقلاب درباره ماهیت پویای مقاومت و رشد آن، حتی پس از شکست‌های ظاهری نیز نمایانگر پیوند عمیق میان توکل به سنن الهی و منطق راهبردی در مدیریت بحران‌های منطقه‌ای است. ایشان با اشاره به مثال فلسطین و مقاومت ۷۵ ساله ملت‌های منطقه در برابر رژیم صهیونیستی که اگر قرار به نابودی مقاومت بود تا الان باید بعد از انواع شکست ها در این ۷۵ سال چیزی از مقاومت باقی نمی‌ماند، به یک قانون اجتماعی و الهی اشاره کردند: مقاومت در برابر ظلم و اشغالگری، برخلاف انتظار در طول زمان تقویت و تعمیق می‌شود. رهبری با این تبیین، از سنت‌های الهی به‌عنوان عوامل محرک و تثبیت‌کننده تحولات راهبردی در منطقه یاد کردند. این نگاه، بر این اصل مبتنی است که شکست‌های ظاهری در مقاومت، تنها پیش‌درآمدی برای تحولات بزرگ‌تر و گسترش ایده مقاومت در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی است. این بخش از سخنرانی نیز بر پایه فکت‌های تاریخی و تجربیات عینی بیان شد و با ذکر نمونه‌های مشخص از موفقیت‌های گذشته جبهه مقاومت که با امدادهای الهی گره خورده بود، اثبات کردند که این سنت‌های الهی، نه تنها در گذشته بلکه در آینده نیز به‌عنوان عاملی تعیین‌کننده باقی خواهند ماند.
مواجهه قاطع با کنش‌های غیرمسئولانه: یکی از مهم‌ترین پیام‌های این سخنرانی، نقد صریح رهبر انقلاب نسبت به جریان‌هایی بود که با اظهارات غیرمسئولانه و ادبیات غیرمنصفانه، روحیه مردم و نیروهای مقاومت را تضعیف می‌کنند و به تعبیر رهبری «توی دل مردم را خالی می‌کنند». ایشان بدون اشاره به مصداق خاصی با حمایت قاطع از نیروهای مسلح ایران از جمله سپاه و ارتش به نحوی به کسانی که در این مدت فرماندهان نظامی ایران را تخریب کردند هشدار دادند. به عنوان نمونه برخی برنامه های تلویزیونی یا تشکل‌ها با انتقاداتی تند علیه فرماندهان نظامی آن ها را متهم به اهمال کاری می کردند، مثل  نامه‌ای به فرماندهی شجاع ستاد کل نیروهای مسلح که او را به "دیپلمات نبودن" توصیه کرده بودند. رهبر انقلاب با تأکید بر این که از این پس چنین اظهاراتی در حوزه‌های امنیتی و نظامی قابل تحمل نخواهد بود و جرم محسوب می‌شود، مرزهای انتقاد سازنده و تخریب روحیه و برهم زدن آرامش روانی جامعه را روشن کردند. آن چه در این بخش نیز برجسته بود، استناد ایشان به واقعیت‌های موجود میدانی و امنیتی بود که اهمیت انسجام ملی و حمایت از فرماندهان نظامی را در چنین شرایط حساسی برجسته‌تر می‌کرد. خلاصه این که این سخنرانی یکی از ویژه‌ترین بیانات رهبر حکیم انقلاب است که در آن جزئیات بسیاری برای تبیین وقایع، سیاست‌ها و شرایط آینده وجود دارد.