همشهری آنلاین/نشستن برای ساعات طولانی می تواند دیسک های بین مهره ای را که به عنوان ضربه گیر بین مهره ها عمل می کنند، فشرده کند. این فشرده سازی می تواند خطر انحطاط دیسک، فتق یا برآمدگی را در طول زمان افزایش دهد.

آناتومی بدن ما بسیار سازگار است، برای حرکت - راه رفتن، دویدن، خم شدن، بلند کردن و سایر فعالیت‌های پویا - به جای اینکه ساعت‌ها در یک موقعیت ثابت بماند، تکامل یافته است. مانند اجدادمان که ساعت ها راه میرفتند یا کشاورز و چوپان و صنعتگر بوده اند. نشستن طولانی مدت پشت میز می تواند بر چندین سیستم بدن فشار وارد کند و در طول زمان منجر به طیف وسیعی از مشکلات سلامتی شود.

چرا بدن انسان برای نشستن طولانی مدت روی صندلی مناسب نیست:
ستون فقرات انسان به طور طبیعی برای حمایت از وضعیت عمودی و پویا طراحی شده است. دارای منحنی های طبیعی (گردن، قفسه سینه و کمر) است که به جذب ضربه و حفظ تعادل در هنگام حرکت کمک می کند.

با این حال، نشستن طولانی مدت پشت میز اغلب منجر به افتادن یا خمیدگی می شود که فشار بیش از حد بر ستون فقرات، به ویژه در ناحیه کمر وارد می کند. نشستن طولانی مدت می تواند انحنای طبیعی ستون فقرات را صاف کند و منجر به ناهماهنگی یا درد در پشت، گردن و شانه ها شود.

دیسک های ستون فقرات:
نشستن برای ساعات طولانی می تواند دیسک های بین مهره ای را که به عنوان ضربه گیر بین مهره ها عمل می کنند، فشرده کند. این فشرده سازی می تواند خطر انحطاط دیسک، فتق یا برآمدگی را در طول زمان افزایش دهد.

مشکلات وضعیتی: شایع ترین مشکلات وضعیتی ناشی از نشستن طولانی مدت شانه های گرد، وضعیت سر به جلو و "گردن متن" (به دلیل خم شدن بیش از حد گردن هنگام نگاه کردن به صفحه نمایش) است. این انحرافات وضعیتی می تواند باعث درد و ناراحتی مزمن به خصوص در گردن، شانه ها و کمر شود.

یکی از دلایل چاقی، نشستن مستمر است
بدن انسان هنگام نشستن کالری کمتری می سوزاند و عدم تحرک طولانی مدت می تواند منجر به افزایش وزن و مشکلات متابولیک شود:

افزایش وزن: نشستن در مقایسه با ایستادن یا راه رفتن کالری کمتری می سوزاند. با گذشت زمان، این عدم تعادل کالری می تواند به افزایش وزن و چاقی کمک کند، که با بسیاری از مشکلات سلامتی دیگر از جمله دیابت، بیماری قلبی و مشکلات مفصلی مرتبط است.

نشستن طولانی مدت نیز می تواند به روش های مختلفی بر سیستم گوارشی تأثیر بگذارد:

هضم کندتر: نشستن برای مدت طولانی می تواند روند هضم را کند کند زیرا بدن در موقعیتی نیست که حرکت غذا را از طریق دستگاه گوارش تسهیل کند. این می تواند منجر به نفخ، یبوست و ناراحتی عمومی شود.

اثرات وضعیتی بر هضم غذا: خوابیدن یا خمیدن در هنگام نشستن اندام های شکمی را فشرده می کند و به طور بالقوه بر کارایی هضم تأثیر می گذارد و باعث ناراحتی می شود.

مقاومت به انسولین: نشان داده شده است که نشستن طولانی مدت باعث کاهش حساسیت به انسولین می شود که عاملی کلیدی در ایجاد دیابت نوع ۲ است. فعالیت بدنی به تنظیم سطح انسولین کمک می کند و بدون آن، بدن ممکن است در مدیریت قند خون کمتر کارآمد شود.

همچنین از آنجا که بدن انسان برای حرکت طراحی شده است، ثابت ماندن برای مدت طولانی می تواند بر سلامت روانی تأثیر بگذارد:

کاهش تولید اندورفین: حرکات بدنی باعث تحریک تولید اندورفین، هورمون های "احساس خوب" مغز می شود. بدون حرکت منظم، افراد ممکن است افزایش استرس و اضطراب و همچنین کاهش خلق و خو و عملکرد کلی شناختی را تجربه کنند.

زوال شناختی: تحقیقات نشان داده است که سبک زندگی بی تحرک با زوال شناختی مرتبط است. عدم تحرک باعث کاهش جریان خون به مغز می شود که می تواند حافظه، تمرکز و وضوح ذهنی را مختل کند.

افزایش استرس: نشستن طولانی مدت، به خصوص زمانی که با ساعات طولانی کار همراه باشد، می تواند منجر به افزایش سطح استرس شود. کمبود فعالیت بدنی و استراحت باعث افزایش سطح کورتیزول (هورمون استرس) در بدن می شود که می تواند بر خلق و خو، خواب و رفاه کلی تأثیر منفی بگذارد

و اینها گوشه ای از عوارض نشستن طولانی مدت است.

استراحت‌های منظم: هر ۳۰ دقیقه یک بار از جای خود بلند شوید، راه بروید یا کشش‌های ساده انجام دهید.

استفاده از ایستگاه‌های کاری ارگونومیک: ایستگاه‌هایی که امکان تغییر وضعیت نشستن و ایستادن را فراهم می‌کنند.

تمرین وضعیت بدنی خوب: اصلاح وضعیت نشستن به گونه‌ای که پشت صاف و شانه‌ها عقب نگه داشته شود.

ورزش منظم: انجام تمرینات ورزشی در طول روز برای تقویت عضلات مرکزی و حفظ تحرک بدن.

این اقدامات می‌توانند به کاهش اثرات منفی نشستن طولانی مدت کمک کنند و سلامت جسمی و روانی فرد را حفظ نمایند.