انسان‌ها ترجیح می‌دهند این حس را داشته باشند که افکار و احساسات درونی آنها بسیار غنی‌تر از آن چیزی است که می‌توانند در لحظه بیان کنند. ایلان ماسک علنا در مورد این «مشکل پهنای باند» صحبت کرده است. او این موضوع را در پادکست جو روگان توصیف کرد. این موضوع آنقدر ماسک را آزار می‌دهد که در واقع یکی از اهداف بلندمدت خود را ایجاد رابطی قرار داده است که به مغز انسان اجازه می‌دهد مستقیماً با رایانه ارتباط برقرار کند، بدون آنکه سرعت کم صحبت کردن یا نوشتن مانع آن شود.

به نقل از ساینتیفیک امریکن، اما اگر ماسک موفق می‌شد، احتمالا ناامید می‌شد. بر اساس تحقیقات جدید منتشر شده در  Neuron، انسان‌ها با سرعت ثابت و بسیار آهسته‌ی حدود ۱۰ بیت در ثانیه فکر می‌کنند، به یاد می‌آورند، تصمیم می‌گیرند و چیزها را با این سرعت تصور می‌کنند. در مقابل، سیستم‌های حسی انسان، داده‌ها را با سرعت حدود یک میلیارد بیت در ثانیه جمع‌آوری می‌کند. این پارادوکس زیستی که در مقاله جدید مورد توجه قرار گرفته است، احتمالا به ایجاد این احساس نادرست کمک می‌کند که ذهن ما می‌تواند به طور همزمان درگیر افکار به ظاهر نامحدود شود. این پدیده‌ای است که نویسندگان مطالعه آن را «توهم ماسک» می‌دانند.

مارکوس مایستر(Markus Meister)، یکی از نویسندگان این مطالعه، عصب شناس در موسسه فناوری کالیفرنیا، می‌گوید: مغز انسان بسیار کمتر از آن چیزی که ما فکر می‌کنیم تأثیرگذار است. وقتی صحبت از تصمیم‌گیری می‌شود، بسیار کندتر است و به طرز مضحکی کندتر از دستگاه‌هایی است که با آنها تعامل داریم.

مایستر و یکی از نویسندگان جییو ژنگ(Jieyu Zheng)، کاندیدای دکترای نوروبیولوژی در کلتک، همچنین در مقاله خود تاکید می‌کنند که مغز ما تنها می‌تواند یک کار را به آرامی در یک زمان انجام دهد. به گفته مایستر، حتی اگر ماسک بتواند مغز خود را به رایانه متصل کند، باز هم نمی‌تواند سریع‌تر با آن ارتباط برقرار کند.

تحقیقات جدید بر پایه دهه‌ها مطالعات روان‌شناسی استوار است که نشان می‌دهد انسان‌ها به طور انتخابی تنها بخش کوچکی از اطلاعات را از تجربیات حسی خود درک می‌کنند. مایستر می‌گوید: ما فقط می‌توانیم به موارد زیادی توجه کنیم، و این همان چیزی است که به تجربه آگاهانه ما تبدیل می‌شود و وارد حافظه می‌شود. او ادامه می‌دهد که آنچه در مطالعات گذشته گم شده است، «هرگونه حس اعداد» است. او و ژنگ مقاله مروری جدید خود را برای پر کردن این شکاف انجام دادند.

مایستر و ژنگ داده‌های مطالعات در زمینه‌های مختلف از جمله روانشناسی، علوم اعصاب، فناوری و عملکرد انسانی را گردآوری کردند. آنها از این داده‌های مختلف از سرعت پردازش تک‌ نورون‌ها گرفته تا توانایی‌های شناختی قهرمانان حافظه برای انجام بسیاری از محاسبات خود استفاده کردند تا بتوانند در مطالعات مقایسه انجام دهند.

آنها براساس تحقیقاتی که نزدیک به یک قرن را در بر می‌گیرد، دریافتند که شناخت انسان به طور مکرر بین پنج تا ۲۰ بیت در ثانیه کار می‌کند، با رقم تخمینی حدود ۱۰ بیت در ثانیه. ژنگ می‌گوید: این عدد بسیار شگفت‌انگیز بود. او می‌افزاید، بر اساس این یافته، او و مایستر همچنین محاسبه کردند که کل اطلاعاتی که یک فرد می‌تواند در طول عمر خود بیاموزد، می‌تواند به راحتی در یک یواس‌بی فلش درایو قرار بگیرد.

از سوی دیگر، نویسندگان دریافتند که سیستم‌های حسی انسان مانند بینایی، بویایی و صدا بسیار سریع‌تر عمل می‌کنند و حدود ۱۰۰ میلیون برابر نسبت به شناخت سریع‌تر هستند. مایستر می گوید: وقتی این اعداد را کنار هم می‌گذارید، متوجه می‌شوید این شکاف بزرگ وجود دارد. این پارادوکس، فرصت‌های جالب جدیدی برای علم به وجود می‌آورد تا تحقیقات را به گونه‌ای متفاوت سازماندهی کند.

اطلاعات غنی که توسط حواس ما منتقل می‌شود نیز به این تصور نادرست کمک می‌کند. مایستر می‌گوید که وقتی از مردم خواسته می‌شود آنچه را که خارج از مرکز دیدشان است، توصیف کنند، «به سختی چیزی را تشخیص می‌دادند». از آنجایی که چشمان ما توانایی تمرکز بر هر جزئیاتی را در اطراف خود دارد، ذهن ما این توهم را به ما القا می‌کند که این موارد همیشه به طور همزمان وجود دارند، حتی اگر در واقع برای ثبت آنها باید روی جزئیات بصری خاصی تمرکز کنیم. پدیده مشابهی با توانایی ذهنی رخ می‌دهد. مایستر می‌گوید: در اصل، ما می‌توانیم افکار مختلف زیادی داشته باشیم و شناخت خود را به روش‌های مختلف هدایت کنیم، اما در عمل، در هر لحظه فقط می‌توانیم یک فکر داشته باشیم.

نویسندگان می‌نویسند که یافته‌ها سوالاتی را در بسیاری از حوزه‌ها، از تکامل و فناوری گرفته تا مقایسه بین گونه‌ها، ایجاد می‌کند.

یکی از سؤالاتی که مایستر و ژنگ در مورد آن بسیار کنجکاو هستند، این است که چرا قشر جلوی مغز که تصور می‌شود مقر کنترل شخصیت و رفتار است، میلیاردها نورون را در خود جای داده و در عین حال توانایی تصمیم‌گیری ثابتی دارد که اطلاعات را تنها با ۱۰ بیت در ثانیه پردازش می‌کند. نویسندگان گمان می‌کنند که پاسخ ممکن است با نیاز مغز به تعویض مکرر وظایف و ادغام اطلاعات در مدارهای مختلف مرتبط باشد. اما برای آزمایش این فرضیه به مطالعات رفتاری پیچیده‌تری نیاز است.

مایستر می‌گوید، یکی دیگر از سؤالات مهم بی‌پاسخ این است که چرا مغز انسان می‌تواند تنها یک کار را در یک زمان انجام دهد. او می‌گوید: اگر می‌توانستیم ۱۰۰۰ فکر به طور موازی داشته باشیم، هر کدام با سرعت ۱۰ بیت در ثانیه، اختلاف چندان نخواهد بود. اینکه چرا انسان‌ها قادر به انجام این کار نیستند، یک راز عمیق است که تقریبا هیچ چیز در مورد آن شناخته نشده است.