ایسنا/ سیدحسن خمینی گفت: به سادگی از کنار احکام الهی نگذریم و سست نگیریم. یکی از آسیب های جهان امروز این است که دین را شل می گیریم. این بدان معنا نیست که متعصب باشیم و با کسی پرخاشگری کنیم؛ سخن ما راجع به شخص خودمان است. اینکه در مقابل دیگران چگونه رفتار کنیم بحث دیگری است.

حجت‌الاسلام و المسلمین سیدحسن خمینی در مراسم شب میلاد حضرت فاطمه زهرا (س) و فرزند برومندش حضرت امام خمینی در حرم مطهر امام که با حضور زائران برگزار شد، طی سخنانی با اشاره به پرورش شخصیت «فضّه» توسط صدیقه طاهره (س)، او را شخصیتی ذکر کرد که به واسطه خدمت به خانواده حضرت زهرا (س)، امیرالمومنین (ع) و حسنین (علیهماالسلام) در قرآن در زمره «ابرار» قرار گرفت، اظهار کرد: انسان های بزرگ اینگونه اند که صرفا خودشان حرکت نمی کنند، بلکه یک جامعه را به حرکت در می آورند. عظمت آنها فقط خودشان را برنمی گیرد، بلکه اطرافشان را نیز روشن می کند که در بر همین اساس شخص فاطمه زهرا نیز در کنار شخصیتی چون پیامبر(ص) تربیت می شود. 

وی با بیان اینکه یکی از این شخصیت ها در دوران ما امام بزرگوار بود، افزود: حرکتی مانند حرکت امام، در لبنان شخصیتی چون مرحوم شهید نصرالله را تولید می کند که طوفانی را به پا می کند. این کارکرد وجود آن هایی است که فراتر از یک فرد هستند. عرفا آخرین سفر یک عارف را «سفر فی الخلق بالحق» می نامند که در آن عرقا باید یک خلق را همراه خود به سوی خدا ببرند و انقلابی را پدید بیاورند. شاید تعبیر «کوثر» برای صدیقه طاهره از همین رو باشد. کوثر به معنای «زیاد» است. یک نمونه آن خادم نزدیک او و بسیاری شخصیت های تاریخی است و یکی از این کوثر های جوشان در دوران معاصر نیز امام بزرگوار ماست.

یادگار امام با طرح این پرسش که چه کنیم فاطمی باشیم؟ گفت: حضرت زهرا(س) پاسخ این سوال را خودشان می دهند و فرمایند، «اگر کارهایی که گفتیم را کردید و کارهایی که گفتیم انجام ندهید را انجام ندهید، شیعه ما هستید؛ و الّا نیستید.» انسان نمی تواند ادعای فاطمی بودن کند، اما تلاش نکند. اگر می خواهیم از وجود ایشان نور بگیریم باید به سخنان ایشان عمل کنیم و پا روی نفس بگذاریم. البته دستورات آنها نیز دستوران شخص خودشان نیست، بلکه دستورات خداوند است که پیامبر(س) منتقل کرده است.

سیدحسن خمینی در پایان توصیه کرد: به سادگی از کنار احکام الهی نگذریم و سست نگیریم. یکی از آسیب های جهان امروز این است که دین را شل می گیریم. این بدان معنا نیست که متعصب باشیم و با کسی پرخاشگری کنیم؛ سخن ما راجع به شخص خودمان است. اینکه در مقابل دیگران چگونه رفتار کنیم بحث دیگری است. باید دقت کنیم که چه می خوریم، چه می پوشیم، چه سخنی می گوییم؛ آیا پشت سر کسی غیبت می کنیم؟ آیا به کسی تهمت می زنیم؟ آیا کینه کسی را به دل داریم؟ آیا دروغی را به زبان می آوریم؟ آیا چنانکه به ما گفته شده، سر به سجده حق می گذاریم؟ نمی توان بدون عمل به جایی رسید.