به نقل از مدیسن نت، این مطالعه نشان داد که افراد مبتلا به دیابت که از این داروها استفاده می‌کنند، در مقایسه با افرادی که نوع دیگری از داروهای دیابت را مصرف می‌کنند، با ۲۰ درصد کاهش احتمال ابتلاء به نوعی لخته خون به نام ترومبوآمبولی وریدی (VTE) روبرو هستند.

دکتر «راشد پاتل»، سرپرست تیم مطالعه، گفت: «از دیدگاه بهداشت عمومی، با توجه به میزان شیوع مصرف داروهای GLP-۱، پتانسیلی وجود دارد که ببینیم آیا بار کلی VTE ممکن است در سطح ملی یا جمعیتی کاهش یابد یا خیر. به نظر می‌رسد خطر VTE به طور مداوم افزایش می‌یابد.»

همانطور که محققان توضیح دادند، VTE ها لخته‌های رایج و خطرناکی هستند که در رگ‌ها تشکیل می‌شوند. دو نوع شناخته شده VTE ها آمبولی ریوی است که در آن لخته‌ها به ریه‌ها می‌روند و ترومبوز ورید عمقی (DVTs) که در آن لخته‌ها اغلب در پاها ایجاد می‌شوند.

هر نوع VTE در صورت عدم درمان می‌تواند منجر به بستری شدن در بیمارستان و مرگ شود.

محققان بیش از ۵۵۸۰۰۰ آمریکایی را که در پایگاه داده مراقبت‌های بهداشتی بزرگ ثبت نام کرده بودند، به دو گروه تقریباً ۲۷۹۰۰۰ نفری تقسیم کردند: افرادی که از داروی GLP-۱ برای کمک به کنترل دیابت خود استفاده می‌کردند و افرادی که از نوع قدیمی تر دارو دیابت به نام DPP۴i استفاده می‌کردند. برخلاف داروهای GLP-۱، DPP۴ باعث کاهش وزن نمی‌شود.

در یک سال، به طور متوسط ۶.۵ نفر به ازای هر ۱۰۰۰ بیمار، لخته VTE را در میان گروهی که داروی GLP-۱ مصرف می‌کردند، تجربه کردند، در حالی که این رقم در بین افرادی که نوع دیگر داروی دیابت را دریافت می‌کردند، ۷.۹ نفر در هر ۱۰۰۰ نفر بود.

پاتل و همکارانش خاطرنشان کردند که این دارو باعث کاهش ۲۰ درصدی خطر لخته شدن خون شد. کاهش خطر برای هر دو آمبولی ریه و DVT مشاهده شد.

به گفته محققان، اهمیتی نداشت که بیمار قبل از مصرف GLP-۱ چاق بود یا نه - مزایای آن از نظر خطر لخته شدن خون مشابه بود. بنابراین مشخص نیست که مکانیسم GLP-۱ در کاهش خطر لخته شدن خون چیست: کاهش وزن یا وجود مکانیسم دیگر.

پاتل گفت: «ما به مطالعات بیشتری برای تعیین مکانیسم بالقوه، چه از طریق کاهش وزن یا برخی روش‌های دیگر نیاز داریم.»