ابتکار/ «وضع چقدر بد است؟» عنوان یادداشت روز در روزنامه ابتکار به قلم محمدعلی وکیلی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

بعید است کسی در کشور باشد و به وخامت اوضاع، اذعان نداشته باشد همچنانکه در گذشته بارها نوشتم، اختلاف در چرایی و میزان بدی اوضاع و راه‌های برون رفت است. بیراه نیست اگر بگویم نوع پاسخ به سؤالات فوق، نقطه کانونی آرایش سیاسی امروز کشور است . روایت جریانات عمدتاً اصلاح‌طلب و تحول‌خواه از اوضاع، بسیار دردناک و سوزناک است. این طیف معتقد است وضع بنهایت بد و در کوچه بن بست گرفتاریم . از نگاه اینان در همه عرصه‌ها به بن‌بست رسیده‌ایم . دامنه ناترازی‌ها از منابع دارییها به منابع انسانی رسیده است و در یک کلام، کشور کلنگی و ورشکسته شده است. طرفداران این روایت در چرایی وضع کنونی کمی با هم در اختلاف هستند . برخی وضع کنونی را محصول رویکردهای کلان در حوزه‌های مختلف از جمله سیاست خارجی و سیاست‌های داخلی می‌دانند . بصورت طبیعی پیشنهاد این گروه اصلاحات بنیادی با اصلاح در قانون اساسی و تغییر ریل می‌باشد. این گروه به بن بست در ساختارها، گفتمان و عملکرد معتقدند گروه دیگر نیز معتقد به ضرورت در اصلاح رویکردها وسیاست‌ها بخصوص تغییر در رویکردهای حاکم بر سیاست خارجی هستند . اینان گرچه به تغییر قانون اساسی فعلاً اعتقاد ندارند اما معتقدند اصول مغفول قانون اساسی بخصوص در حوزه حقوق ملت اگر اجرا می‌شد وضع به اینجا نمی‌رسید . در نقطه مقابل جریانات مشهور به انقلابی هستند، اینان نیز ازوضع موجود اعلان نارضایتی دارند ولی هم در میزان وخامت اوضاع و هم درچرایی آن و در راهکارهای برون رفت نیز با دو گروه اول مخالف هستند . دو گروه اول ادامه وضع موجود را ناممکن می‌دانند و راه نجات را در تغییر دست فرمان و تغییر مسیر قطار نظام جستجو می‌کنند. از نظر دو گروه اول، کشور به‌دلیل اهداف ایدئولوژیک گرفتار هزینه‌های سرسام آورشده است‌ و باید باسازگاری با نظم جهانی و تعامل با دنیا از هزینه‌ها کاست. گروه سوم معتقد است ، هزینه‌ها بدلیل حاکمیت جریان متمایل به غرب و دور شدن از آرمان‌های اولیه انقلاب بوده است. در گمان این جریان اگر مثلا سعید جلیلی اکنون رئیس جمهوربود وضع بهتر و مشکلات کمتری گریبانگیر بود. آنچنانکه گروه‌های اول و دوم معتقدند هزینه‌ها محصول نگاه امثال آقاسعید بوده است . مخلص کلام وضع خوب نیست درمیزان وچرایی آن وچگونگی برون رفت اختلاف است. نگارنده معتقداست تاخیر در اصلاح رویه‌ها و سیاست‌ها هزینه‌های سرسام آور ایجاد می‌کند. تجربه رفع فیلتر دوسکوی اینترنتی در این چندروز، نشان داد که می‌توان مردم را با مقدورات کنونی و احترام به خواست آنان امیدوار کرد . اما کشور نیازمند اصلاح بنیادی است . راه تعامل با دنیا، آشتی ملی در داخل می‌باشد. راه برون رفت سپردن امور بدست نیروهای کارآمد و غیرفانتزی و غیرتوهمی می‌باشد . تا دیر نشده بایست زمینه فعالیت بخش خصوصی واقعی را فراهم آورد . تا دیر نشده بایست اعتماد سرمایه‌داران ایرانی را جهت سرمایه‌گذاری جلب کرد . فاجعه بار است که اردوغان باسرمایه ایرانیان علیه کشورمان خط ونشان بکشد. راه مقابله با اردوغان وامارات و دیگران آشتی با ایرانیان و بازسازی اعتماد عمومی است.