کیهان/متن پیش رو در کیهان منتشر شده و انتشارش در آخرین خبر به معنای تایید آن نیست

مسعود بهرامی‌زاده| علی رغم برخی انتقاد‌ها به نظر می‌رسد در دوران مدیریت زاکانی بر کلان شهر تهران چرخ بسیاری از پروژه‌های بر زمین مانده شهری از قبیل بزرگراه‌ها، پروژه‌های عمرانی و... به حرکت در آمده است، از طرفی شهر در بعد کارهای فرهنگی و محیط شهری نیز می‌رود تا رنگ و بوی جدیدی بگیرد. شهردار تهران در گفت‌و‌گوی اختصاصی با روزنامه کیهان به تشریح فراز و فرودهای 21 ماه مدیریت بر کلان شهر تهران پرداخته است، شهری با جمعیت بیش از 10 میلیونی که مشکلات فراوانی را در خود پنهان کرده است. در ادامه مشروح این گفت‌و‌گو را می‌خوانید.

شما در شرایطی به ساختمان شهرداری ورود کردید که عده‌ای به عدم ارتباط مدرک تحصیلی شما به عنوان یک پزشک با مدیریت شهری معترض بودند؟ اکنون و بعد از گذشت این مدت چه پاسخی برای آنها دارید؟
اینکه اعتراضاتی می‌شد، به این دلیل بود که بی‌توجه به این بودند که شهر تنها سنگ و دیوار و آجر نیست، بلکه زیست بومی است که ابعاد مختلف زندگی را در بر می‌گیرد؛ همچنین دقت نکردند که ماده 55 قانون شهرداری‌ها که سال 1335 تنظیم شده ناظر بر حوزه‌های مختلف زندگی شهری، شهرداری را مکلف به کار کرده و توجه دوستان به این بود که شهرداری را در سنگ و آجر و سیمان خلاصه کنند و می‌گفتند رشته شما تطبیقی ندارد و ما گفتیم این حرف نادرستی است. 
این زیست‌بوم روح و کالبدی دارد و توجه همزمان به یک کل واحد، امکانی ایجاد می‌کند که کسی که ‌اندیشه و همت تغییر را داشته باشد می‌تواند تهران را مدیریت کند، امروز پس از 21 ماه از فعالیت، این 21 ماه باید جوابگوی سؤال آنها باشد که آیا تهران، همان تهران 21 ماه پیش است یا تهرانی است که درهای پروژه‌های مختلف باز شده، جهت پیدا کرده و تلاش و کوششی که انجام می‌شود سیر تصاعدی و پیش‌رونده دارد و تمام پروژه‌ها فعال است که عمده این پروژه‌ها کالبدی هستند؛ پروژه‌هایی که کسانی که جنس تخصصی داشتند، آنها را تعطیل کردند و می‌گفتند نمی‌توانیم آنها را فعال نگه داریم.
 21 ماه پیش که شهر راتحویل گرفتید شرایط چگونه بود؟
شهرداری که تا پیش از شهریور، دو سال و نیم در تنش مالی بود و برای پرداخت حقوق، پول قرض می‌گرفتند، ظرف یک هفته از تنش مالی خارج شد. ما در این 21 ماه یک روز با تنش مالی به عنوان گلوگاه رو به رو نبودیم و دو بزرگراه و یک آزادراه و پروژه‌های عمرانی، فرهنگی و اجتماعی شهر در این مدت فعال شده است؛ چون شهر را ناقص می‌بینند سؤالات نادرست می‌کنند لذا در این 21 ماه کارنامه شفافی در حوزه فرهنگی اجتماعی و اقتصادی و کالبدی و سخت‌افزاری وجود دارد.

 از زمان آغاز مدیریت شما شاهد شروع به کار مجدد پروژه‌های شهری معطل مانده هستیم، نظر خودتان چیست؟
ما چهار تحول را تعریف کردیم و برای هر تحول یک ابر پروژه، تعدادی کلان‌پروژه و پروژه را مشخص کرده‌ایم و بر اساس زمان‌بندی مشخصی پیش می‌رویم و توفیقاتی نیز به دست آمده است، سیر ما پیش‌رونده است.
بهتر است جزئی‌تر مسئولیت‌های مدیریت شهری و کارهای انجام شده در این دوره را بررسی کنیم. گویا در موضوع آسفالت و کارخانه‌های آسفالت اتفاق خوبی افتاده است؟
تهران 110 میلیون متر مربع معبر دارد و اگر قرار باشد سالانه 10 درصد به میزان 11 میلیون متر مربع آسفالت شود، یک میلیون و 700 هزار تن آسفالت نیاز دارد. در برخی سال‌ها 250 هزار تا 500 هزار تن آسفالت توزیع شده و در سال 1400 و در نیمه دوم سال که متولی امر بودیم 540 هزار تن آسفالت توزیع شد اما در سال 1401 با وجود شرایط خاصی که در کشور بود 750 هزار تن آسفالت توزیع کردیم و امسال یک میلیون و 500 هزار تن آسفالت را پیش‌بینی کرده‌ایم و پنج کارخانه باز‌سازی اساسی شده و دو کارخانه بزرگ مقیاس با آلایندگی در حد مطلوب و صیانت شده را نیز وارد مدار کرده‌ایم. پروژه‌های بزرگ عمرانی تهران تعطیل بود اما امروز پروژه شهید شوشتری فعال است و امسال فاز اول آن به طول 9.5 کیلومتر افتتاح می‌شود که 5.5 درصد ترافیک شرق و 1.5 درصد ترافیک کل شهر را کاهش خواهد داد؛ پروژه یادگار امام(ره)نیز به طول 4.5 کیلومتر آغاز شده و با فاصله دو ساله به بهره‌برداری می‌رسد و ادامه آن در منطقه 18 پروژه شهید بروجردی است که 4.7 کیلومتر طول دارد و 3.5 کیلومتر آن امسال افتتاح می‌شود.
اصلاح تقاطع‌ها به کجا رسید؟
در واقع 733 کیلومتر از مسیر مردم با اصلاح 98 تقاطع کوتاه خواهد شد، از این تعداد 11 مورد تحویل دادیم، 34 مورد در دست اقدام است و 23 مورد نیز امسال افتتاح می‌شود؛ در مجموع پارسال 86 کیلومتر و امسال 183 کیلومتر نزدیکی راه را خواهیم داشت.
همچنان یکی از معضلات تهران حمل‌ونقل عمومی است، در این حوزه قرار است چه اتفاق اساسی بیفتد؟
سال قبل 14 کیلومتر مترو و 10 ایستگاه افتتاح شد و امسال 22 کیلومتر با 13 ایستگاه به بهره‌برداری می‌رسد؛ توجه اصلی ما به توسعه هفت خط مترو بود اما چهار خط دیگر را نیز پیگیری کردیم و خط 10 آغاز شده، خط 9 تا پایان سال و خط 8 و 11 نیز سال آینده آغاز خواهد شد. خط 8، 9 و 11 با TBM با قطر 15.7 متر و به نوعی با قطر بیشتر از خطوط فعلی که قطر آن 9 متر است، اجرا خواهد شد.
در مترو هزار و 501 واگن از سابق داریم که 28 واگن از مسیر خارج شده و دو سوم نیاز به باز‌سازی اساسی دارد؛ هدف‌گذاری ما این است که در سه سال کل باز‌سازی را انجام دهیم و ظرفیت جابه‌جایی را افزایش دهیم؛ 20 درصد قطارهای قدیمی فعال هستند که پس از باز‌سازی ظرفیت به بیش از 80 درصد افزایش خواهد یافت. از طرفی دیگر در ساخت 113 واگن ملی نیز مشارکت خواهیم کرد.
791 واگن وارداتی را نیز دنبال می‌کنیم تا با واردات و ساخت داخلی که از طریق ورود قطعات و تکنولوژی است، مترو را توسعه دهیم؛ همان‌گونه که دیده می‌شود ظرفیت‌های ایجاد شده به سرعت در حال افزایش است.
در اتوبوسرانی هم در ابتدای کار هزار و 867 دستگاه اتوبوس را تحویل گرفتیم، در حال حاضر دو هزار و 500 اتوبوس داریم و تا پایان امسال دو هزار و 500 را به دستگاه‌های موجود اضافه خواهیم کرد؛ با دو شرکت داخلی قرارداد منعقد کرده‌ایم که قرار شده هزار دستگاه را امسال تحویل دهند، هزار دستگاه هم وارد و 500 دستگاه نیز باز‌سازی شود.
ان شاءالله به زودی ظرفیت اتوبوسرانی به پنج هزار واحد خواهد رسید در حالی‌که پیش از این بیشترین تعداد اتوبوس تهران به سال 1386 با تعداد چهار هزار و 860 دستگاه برمی‌گردد.
در حال حاضر دو هزار دستگاه ون متعلق به سال 1380 در سطح شهر تردد می‌کنند که تمامی این خودروها بدون استثناء فرسوده هستند و هدف‌گذاری ما برای امسال 15 هزار دستگاه ون است و در حال انعقاد قرارداد در این زمینه هستیم.
یکی از برنامه‌های اعلامی شما حمایت و رونق ساخت مسکن بود، در این مدت چه اتفاقی رقم خورد؟
به شدت به دنبال رونق در ساخت و ساز بودیم و به نتیجه رسیدیم، در سال 1391 تعداد پروانه‌های صادر شده 31 هزار فقره با 35 میلیون متر مربع بود و در سال 1400 تعداد پنج هزار و 600 فقره با 11 میلیون متر مربع، پروانه صادر شد؛ ما در سال گذشته 10 هزار و 400 پروانه با 13.5 میلیون متر مکعب صادر کردیم که عمده آن با شرایطی خاص و در بافت فرسوده است و نگاه ما این نبود که تنها چند سرمایه‌دار از شرایط استفاده کنند بلکه همه مردم از آن بهره ببرند و در کنار آن سرمایه‌گذاران نیز استفاده کنند.
وقتی میدان را برای مردم باز ‌کنیم و ساخت‌وساز شروع ‌شود، کار رونق پیدا می‌کند و ایمنی برای شهر رقم خواهد خورد؛ ما از 70 هزار هکتار وسعت شهر، 12 هزار هکتار بافت ناپایدار داریم که سال قبل 68 درصد صدور پروانه در بافت فرسوده افزایش یافت تا بدمسکنی و بی‌قوارگی در ارائه خدمات، جبران شود. در تهران تنها دو شهرک با الگوی ساخت قبل از انقلاب شامل شهرک اکباتان و امید وجود دارد که سرانه‌های آنها کامل است، شهرک‌های زیادی داریم که سرانه‌های کاملی ندارند؛ سال گذشته طرحی را مدنظر داشتیم تا شهرک‌هایی درست با سرانه‌های هفت‌گانه مبتنی بر نگاه ملی و ارزشی شکل بگیرد و به‌اندازه‌ای لکه‌گذاری‌ها صورت گرفته و ماه آینده اولین شهرک و تا پایان سال ساخت هفت شهرک آغاز خواهد شد.
نوع نگاه ما در این زمینه متفاوت است، پیش از این اعتقاد داشتند که شهر را گران اداره کنند و این واقعیت است که در تار و پود شهرداری و دولت، می‌خواستند تهران را از مسیر فرار مردم از شهر مدیریت کنند و پایتخت از باب گرانی غیرقابل سکونت باشد که البته از دهه 70 این موضوع مطرح شده بود؛ آنچه در آن موفق شدند گران کردن شهر بود اما نتوانستند موضوع را کنترل کنند و به کل کشور سرایت کرد. ما می‌خواهیم فرصتی را در بافت فرسوده و ناپایدار متجلی کنیم و به جای اینکه در املاک خاص باشد، کل مردم از آن منتفع شوند.
دِه کن سال‌های سال است که رها شده است، برای زمین‌های بالای 10 هزار متر مربع قاعده‌ای وجود داشت و برای کمتر از این قاعده‌ای نبود و مردم ساخت و ساز نمی‌کردند؛ 99 درصد مردم باید بسوزند و بسازند که کسی اراده و فکری برای زمین‌های کمتر از 10 هزار متر مربع نداشته اما در حال حاضر موضوع در کمیسیون ماده پنج بررسی و به تصویب رسیده و مردم از آن رضایت دارند. در ده ونک، اسلام آباد و نفرآباد که مردم سال‌ها از گرد و غبار و شرایط ناایمن خسته شده بودند، نوع نگاه عوض شد و خون جدیدی در شهر جریان پیدا کرد.
بعد از 21 ماه مدیریت کلان شهر تهران را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در یک تعریف شهرداری همچون شهرداری‌های سایر شهرهای کشور است، در تعریفی دیگر، شهرداری تهران الگوی سایر شهرها و کلانشهرهاست که وظایف مضاعفی را ایجاد می‌کند؛ لذا باید تمام مسئولیت‌های شهر را بپذیرد و به دیگران نیز کمک کند که به مردم خدمت کنند و چون بر هم انباشتگی مشکلات بسیار زیاد است برای تبدیل تهدیدها و فرصت‌ها باید مشارکتی پیش برود و با نخبگان و دستگاه‌های اجرایی مشارکت کند که الگویی را برای این مشارکت تعریف کرده‌ایم. بخشی از این الگو به کالبد شهر بر می‌گردد و نظام مسائلی را در نظر گرفتیم که ببینیم بر اساس آن باید موضوعات را به چه شکل عمل کنیم و ابر پروژه‌ای را در این مسیر دنبال می‌کنیم.
در سبک زندگی نیز مشارکت با مردم را با محور نخبگان و برگزاری 52 رویداد پیگیری می‌کنیم، تحول حوزه فناوری و تبدیل شهر به شهر هوشمند را نیز مد نظر قرار داده‌ایم و این الگوها نشان می‌دهد که بار اثرگذاری، کارآمدی و جلوه‌گری نظام را با تمام تار و پود خود نشان می‌دهیم و امیدواریم بتوانیم به طور کامل آن را انجام دهیم.
مهم‌ترین و اثرگذارترین معضل در شهر که شاید قابل حل هم به نظر نرسد کدام مشکل است؟ به طور واضح‌تر منظورم این است که کدام مشکل شهری خواب را از چشم شهردار تهران می‌گیرد؟
تهران بن‌بست ندارد، در تهران از نظر مردم ترافیک بالاترین معضل است و آلودگی هوا و بدمسکنی در جایگاه‌های بعدی قرار دارند اما از نگاه داخلی شهرداری، بدهی 70 هزار میلیارد تومانی و مسئله منابع مالی و فربه بودن بیش از حد و عدم تناسب رشد، مجموعه را به عنوان سازمان هدفمند در گذشته در کنار هم قرار نداده و جهت‌گیری درست که ما را به سمتی ببرد که تحول قابل ارزیابی باشد، وجود نداشته است.
غفلت گسترده و جدی در حوزه فرهنگ نیز باعث شده که نماد و نمودهای نامربوطی را ببینیم؛ برای ساماندهی 24 هزار معتاد متجاهر که نیمی از معتادان سراسر کشور است و بهشتی برای آنها در تهران فراهم شده، توجه به کرامت انسانی وجود نداشت و سعی کردیم این نگاه را تغییر دهیم؛ توجه نداشتند که این فرد یک الگوی برای جوانان ماست و ساختار شهر را به هم می‌ریزد.
در هر بخشی گلوگاه‌هایی داریم، با این وجود هیچ بن‌بستی در شهر نداریم و طبق برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته، افق‌ها مشخص شده تا چهره شهر را از فرسودگی به چهره‌ای خندان تغییر دهیم و از فرسایش روحی و جسمی به شرایطی مطلوب برسیم که با مشارکت همگانی میسر خواهد بود و ما نیز جزء بخش‌هایی هستیم که پیشتاز خواهیم بود.
یکی از ویژگی‌هایی که دنبال می‌کنیم این است که از تهدیدها فرصت خلق کنیم؛ برای مثال 12 هزار هکتار بافت فرسوده را فرصتی برای نو‌سازی شهر می‌دانیم و به شدت دنبال ایمنی، پایداری، رفاه و آسایش برای مردم هستیم که نام آن شهر فروشی نیست بلکه غیرت داشتن برای رفع مشکلات مردم و حرکت به سمت گره‌گشایی است.
یکی از معاونین دوره قبل در ابتدای کار به دفتر ما آمد و به بنده گفت که برای مدیریت شهر دغدغه و ناراحتی نداشته باشید؛ شهر را رها کنید خودش پیش می‌رود. این رها شدن چیزی بود که در مقام بیان به بنده گفته شد و در عمل نیز دیگران می‌توانند شهادت دهند که در دوره قبلی حتی «رمپ و لوپی» که طراحی شده بود، خاک شد و هنر نداشتند آن را ادامه دهند و ما این طرح را پیش بردیم و امسال به بهره‌برداری خواهیم رساند.
مشکلات مربوط به بدهی‌های به جامانده شهرداری از قبل را چگونه حل کردید؟
70 هزار میلیارد تومان بدهی برای ما بی‌خوابی و بدخوابی نمی‌آورد، برای این با بانک‌ها تعامل می‌کنیم؛ سال گذشته 10 هزار میلیارد تومان از این بدهی را پرداخت کردیم و 50 تا 100 درصد از بدهی‌هایی را که پرداخت می‌کنیم تسهیلات می‌گیریم تا پروژه‌های شهری از این محل اجرایی شود؛ لذا دغدغه‌ای برای ما ایجاد نکرده است. ما کل گذشته را درجا تحویل گرفته‌ایم و از بدی‌ها عبرت می‌گیریم که انجام ندهیم و خوبی‌ها را نیز ادامه خواهیم داد.
در مواردی در دوره‌های قبلی وقتی پیمانکاران مراجعه می‌کردند به آنها گفته می‌شد که پول خود را از کسانی بگیرند که کار را به آنها سپرده بودند و این نهایت بی‌مسئولیتی است؛ ما سال گذشته سه هزار و 200 میلیارد تومان از بدهی پیمانکاران از سال 1389 را پرداخت کردیم.
هرکسی که از شهرداری چیزی را برده از گلوی او بیرون خواهیم کشید، سال قبل 20 هزار میلیارد تومان از دارایی‌ها بازگشت که عدد بزرگی است؛ کل بودجه پارسال 37 هزار میلیارد تومان بود و با این وجود 20 هزار میلیارد تومان برای آینده شهر به شهرداری بازگشت.
چرا «کمیسیون ماده 100» در بین مردم زیاد خوشنام نیست؟آیا در «کمیسیون ماده5» نیز قانون را دور می‌زنند؟
اساساً کمیسیون ماده 100 اساساً ارتباطی با شهرداری ندارد، این کمیسیون 10 شعبه دارد که با شهرداری مرتبط نیست و عمده پرونده‌ها تخریب و بازگشت به شرایط اولیه است.کمیسیون ماده 100 سه وجهی است و وزارت کشور و قوه قضائیه و شورای اسلامی شهر سه وجه این کمیسیون هستند، 6 هزار و 12 پرونده در سال قبل رأی گرفتند که 40 درصد از این احکام، حکم قلع بوده است و 48 درصد پرونده‌ها رأی بازگشت گرفته و 12 درصد آن جریمه بوده است؛ تصوری که از کمیسیون ماده 100 وجود دارد تصور غلطی است که می‌گویند در این کمیسیون خلاف می‌کنند و از این مسیر برای شهرداری درآمد خلق می‌شود.
وزارت راه و شهر‌سازی در سال 1351 کمیسیونی را تعبیه کرده که در قالب طرح جامع، طرح تفصیلی را تصویب و تغییرات آن را نیز اعمال می‌کند؛ در تمام استان‌ها، استاندار رئیس‌«کمیسیون ماده پنج» است و در تهران، شهردار این مسئولیت را بر عهده‌دارد و بعد از اصلاحات انجام شده در سالیان مختلف، دبیرخانه در شهرداری شکل گرفته است. 
شهروندان در گذشته 14 ماه منتظر می‌ماندند که پرونده آنها در کمیسیون ماده پنج بررسی شود، در صورتی‌که امروز این انتظار به دو ماه رسیده است و چون حق قانونی برای درخواست تغییر کاربری و میزان تراکم وجود دارد، این کمیسیون به عنوان اهرم تغییر تهران در نظر گرفته شده و چهار برابر مسائل موضعی و موضوعی بررسی و برای اسلام‌آباد، محله ونک و ده کن تصمیم گرفته شد. 
به اقتضای کارشناسی‌های صورت گرفته، اصلاحات انجام و درخصوص تک پلاک‌ها بحث می‌شود، ماه‌ها پلاک به پلاک ده کن را بررسی می‌کنیم که شهر، شهرداری و شهروند سود کنند و محله‌ای با هویت شکل بگیرد و 15 هزار خانوار منتفع شوند.
از میدان امام حسین(ع) تا میدان آزادی تعداد هزار و 81 پلاک وجود دارد و پیش از سال 1400 تنها دو یا سه پلاک نو‌سازی می‌بینیم و چهره شهر در این بخش فرسوده است؛ ما در کمیسیون ماده پنج بر چنین مواردی تمرکز کرده‌ایم و برای خیابان قزوین و فداییان اسلام که با محیط شهری تناسبی ندارد، در کمیسیون تعیین تکلیف کرده‌ایم. کمیسیون ماده پنج به عبارتی از این رو به آن رو شده است و به جای اینکه کمیسیون فرصت‌طلبی برخی را پاسخ دهد به فرصت‌‌سازی برای شهر روی آورده است.
اخیرا خبری منتشر شد مربوط به ساخت برج 30 طبقه در ولنجک که سازمان بازرسی نیز به آن ورود کرد؟
در سال‌های 90 و 91 تعداد 185 برج ساخته شده است، پیش از ما 18 برج ساخته شد و در سالی که ما آمدیم تنها مجوز دو برج را دادیم؛ معنی جیغ‌های رنگی برخی افراد در این خصوص چیست؟ دو مجوز نیز مربوط به نهاد است و قرار نیست کسی رانتی ببرد.
اکنون کمیسیون ماده پنج افتخار این شهر است و تصمیمات نو‌سازی بافت فرسوده در این کمیسیون گرفته شده است، یکی از این برج‌ها در ولنجک 27 طبقه و دیگری در بزرگراه امام علی(ع) 35 طبقه است که دو طرف آن بزرگراه قرار گرفته است؛ برخی می‌خواهند کمیسیون ماده پنج را مسلوب‌الید کنند که مردم را به اسارت بکشند.
به نظر شما علت گرانی مسکن در حال حاضر در پایتخت چیست؟
علت گرانی شهر این است که ساخت و ساز مسکن کاهش و نیازها به مسکن افزایش یافته و عدم پاسخگویی مناسب به نیاز باعث فرار مردم از شهر شده است؛ به طوری‌که 87 درصد کسانی که در سال 1400 به کرج مهاجرت کردند از تهران به این شهر رفته بودند.
قرار است محدوده شهر تهران افزایش پیدا کند؟
در قانون برنامه هفتم آمده بود که در تمام بخش‌های شهر افزایش محدوده شکل بگیرد، که این از اختیارات شهرداری نیست بلکه اختیار وزارت راه و شهر‌سازی است؛ اگر قرار باشد بخشی به تهران اضافه شود الزامی باید برای آن در نظر گرفت که بحث‌های زیادی برای آن انجام شد.
زلزله خطر بالقوه تهران است که خدای ناکرده در صورت وقوع زلزله شدید در پایتخت به خصوص در بافت‌های فرسوده شرایط بسیار دشواری پیش خواهد آمد.
برای بافت ناپایدار، نگاه شورای اسلامی شهر نو‌سازی گسترده این بافت است و تمهیدات و مصوبات می‌تواند این نو‌سازی را رقم بزند؛ به جای اینکه دائماً برای زلزله به دنبال این باشیم که چه کنیم، زمینه آسیب‌زنندگی را کاهش می‌دهیم و نو‌سازی را با اصول پیش می‌بریم.
سازمان پیشگیری و مدیریت بحران و تمام اجزا و عناصر داخلی و خارجی مرتبط برای آمادگی مقابله با زلزله و خطرات آن اقداماتی را انجام دادند، در همین راستا مانور 5/5 ریشتری برگزار شد و آمادگی‌ها در این زمینه وجود دارد و آموزش عمومی نیز توسط گروه‌های دوام صورت می‎‌گیرد.
لیست ساختمان‌های ناایمن تهران هم منتشر شد، مرحله بعد برای افزایش ایمنی ساختمان‌ها و مردم چیست؟
تا چند ماه پیش ساختمان‌های ناایمن تنها از وجه آتش‌نشانی بررسی می‌شدند، 129 ساختمان بر این اساس ناایمن اعلام شدند که نزدیک به 40 ساختمان برای ایمن‌‌سازی اقدام کردند و تعداد 90 ساختمان باقی ماند که از عهده ما خارج بود؛ لذا لیست آن به دادستانی اعلام شد که ساختمان‌ها را بر اساس احکام، ملزم به ایمن‌‌سازی کنند. ما ساختمان‌هایی را در منطقه 11 پلمب کردیم اما دیگر موارد از عهده ما خارج بود و ادامه کار را به دنبال پیگیری‌های دستگاه‌های قضایی دنبال می‌کنیم.
بررسی وضعیت 16 هزار ساختمان بالای هفت طبقه از لحاظ سستی ابنیه و مهندسی ساختمان نیز با همکاری هشت دستگاه در دستور کار قرار گرفت تا شناسنامه این ساختمان‌ها تدوین و مشخص شود که ساختمان‌ها ایمن هستند یا خیر؟ بیش از هزار ساختمان را بررسی کردیم و بسته اولیه هزار عددی برای دسته‌بندی ارسال شده تا نتایج آن اعلام شود. سازمان آتش‌نشانی به عنوان یکی از دستگاه‌های هشت‌گانه کار مهمی را در این زمینه پیش می‌برد.
فلسفه افتتاح پروژه‌ها در «شنبه‌های امید و افتخار» که هر هفته برگزار می‌شود چیست؟ 
ما از 11 شهریورماه سال قبل این اقدام را آغاز کردیم؛ ما هزار و 200 حساب را در خزانه واحد تجمیع کردیم و متوجه شدیم که مبالغی در این حساب‌‌ها رسوخ کرده بود و با انضباط مالی اعمال شده و جهت گیری‌های درستی که انجام شد پروژه‌هایی را تعریف کردیم و برای اینکه الگویی را دنبال کنیم که امید و «ما می‌توانیم» را به مردم نشان دهد، پروژه‌های فرامنطقه‌ای و یا در هر منطقه چند پروژه را افتتاح می‌کنیم که در مجموع ارزش 54 پروژه تاکنون 30 هزار میلیارد تومان بوده است و پس از این نیز ادامه خواهد یافت.
شهروندان نیاز به «شادی و نشاط» دارند البته با در نظر گرفتن حدود «شرع» و«عرف»، در این زمینه تجربه جدید و پرمخاطبی مانند «مهمانی 10 کیلومتری غدیر» در دوران شما برگزار شد، اتفاقاتی از این دست در برنامه دارید؟
یکی از اصول ما مشارکت است، ما یک 
سال و نیم در مشارکت با گروه‌های مختلف، خلق موقعیت می‌کنیم که می‌توان به مهمانی 10 کیلومتری غدیر و پویش 100 هزار نفری سلام فرمانده اشاره کرد؛ به دنبال این هستیم که برنامه‌هایی اجرا شود تا بتوان برای مردم شادی ایجاد کرد.
برنامه‌هایی همچون جشنواره اقوام و یا جشن روز دختر و برنامه‌هایی از این قبیل از جمله زیربناهای درستی است که برای خانواده‌ها فراهم می‌شود تا فضای مفرحی را تجربه کنند؛ در حوزه ورزش و سلامتی نیز برنامه‌هایی برای سرزندگی و شور و نشاط مردم پیش‌بینی شده که یکی از این برنامه‌ها «قهرمان شهر» در هشت رشته بود و 600 هزار نفر تا پایان سال قبل در این برنامه شرکت کردند. مثلا در جام بازی‌های رایانه‌ای نیز 6 هزار نفر از کل کشور با یکدیگر رقابت کردند و اتفاق بزرگی در این بخش رقم خورد و برگزیدگان آن به مسابقات آسیایی راه یافتند.
 اتفاق ناخوشایندی که در ماه‌های اخیر در کشور پیش آمد هنجارشکنی عده‌ای در موضوع کشف حجاب بود که این امر برای عموم مردم جامعه اسلامی و شهروندان تهرانی غیر قابل پذیرش است، برای مقابله با این معضل،ظاهراً شهرداری تهران نیز برای انجام کار فرهنگی و ایجابی پیش قدم شده است.
گسلی از سوی عده‌ای در داخل و خارج از مرزها در عفاف و حجاب ایجاد شد و اتفاقاتی را رقم زدند که مابه‎ازای آن خروج از جنبه‌های شرعی و قانونی بود و شرایط به سمتی رفته که غیرقابل بخشش از سوی بخشی از جامعه بوده و محل نارضایتی و اعتراض آنهاست.به هر صورت حجاب امری قانونی و شرعی است و ما مکلفیم نظم‌پذیری جامعه را مبتنی بر این قواعد حفظ کنیم. 
شهرداری با 17 سازمان و شرکت در این زمینه ورود کرد از طرفی اگر در 254 ورودی مترو با جابه‌جایی دو میلیون نفر مسافر، بی‌تدبیری صورت بگیرد اختلالی بزرگ برای شهر و کشور ایجاد خواهد شد.
 برنامه‌های ایجابی در 75 ایستگاه مترو داریم و در همین راستا نیز جدا‌سازی واگن‌ها را انجام دادیم؛ البته 9 رام قطار DC داریم که واگن‌های جدا دارند و 129 رام قطار AC با واگن‌های مشترک داریم که یک و نیم واگن از هفت واگن از گذشته به بانوان اختصاص یافته بود و با توجه به تداخلی که صورت می‌گرفت، یک واگن ابتدایی و انتهایی مترو جدا شد.
شرایط به سمتی خواهد رفت که این اتفاق غیرقانونی جمع خواهد شد، با یک برنامه دقیق مسیر را گام به گام پیش می‌رویم و مایه شرمندگی ما نیست بلکه افتخار می‌کنیم که با تدبیر و دقت گام بر می‌داریم؛ کسانی که با بی‌دقتی نیز رفتار می‌کنند هیچ‌گونه عنادی ندارند.امیدواریم بتوانیم با سرعت مناسبی پیش برویم و این به معنای عدم اراده نیست، این اراده به معنی عدم ارائه خدمت نیست و ما نمی‌توانیم بگوییم خدمت ارائه نمی‌دهیم و چنین چیزی امکان‌پذیر نیست.
 ضمن تشکر از شما در پایان اگر مطلبی هست که در سؤالات مطرح نشد، بفرمایید.
مبارزه با مفاسد اقتصادی بسیار مهم است، در شهرداری علاوه‌ بر بازگشت 20 هزار میلیارد تومان از دارایی‌ها، به دنبال گرفتن حق شهر می‌رویم و از سویی دیگر زیرساخت‌های مفسده انگیز را تغییر می‌دهیم که در این راستا نظارت فنی که امری رها شده بود، با همت معاونت شهر‌سازی و سازمان فاوا الکترونیکی شد؛ از سویی دیگر با آموزش و آگاهی بخشی و نظارت، بده بستان برخی کارکنان را مورد برخورد قرار می‌دهیم.
همچنین ساماندهی دست‌فروشان مترو را نیز جدی گرفتیم و قرار بر این شد که جنبه انتظام‌بخشی و ایجاد شرایط مناسب را داشته باشد؛ ما هم اصرار داریم و هم مسیر را می‌رویم اما گستره کار ما قابل مقایسه با هیچ بخشی نیست.
در راستای حمایت از جوانان نخبه و استارت‌آپ‌ها نیز‌،200 هکتار در پارک ولایت برای شهرک علم و فناوری تهران، سه هکتار کارخانه سیمان ری برای شهرک نوآوری، سه هکتار کارخانه اتحاد، 2.7 هکتار در زمین بالای دانشگاه شریف، یک هکتار در بوستان گفت‌و‌گو برای نمایشگاه و سه پهنه هوشمند با 12 خدمت را در همکاری با دانشگاه‌ها پیش‌بینی کرده‌ایم.
در سال 1400 و در طول سه ماه هزار و 250 هکتار فضای سبز ایجاد شد، توسعه فضای سبز در سال گذشته به هزار و 500 هکتار رسید و امسال به دو هزار هکتار افزایش یافته است؛ تفاوت این است که امسال درختان مثمر هستند که لکه‌گذاری آن انجام خواهد شد.