زهرا ظریف، کارشناس بیماران دیابتی معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی اظهار کرد: هم‌اکنون ۳۰۰۰ بیمار نیازمند به انسولین در سامانه ثبت شده‌اند که این بیماران انسولین را با تعرفه دولتی دریافت می‌کنند.

وی گفت: بخشی از این بیماران خدمات درمانی مرتبط با دیابت، از جمله درمان زخم پای دیابتی و دریافت انسولین، را با تعرفه دولتی در بیمارستان امام رضا (ع) بجنورد دریافت می‌کنند.

روح الله یزدانی رئیس گروه مبارزه با بیماری‌های غیرواگیر دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی نیز در گفت و گو با ایسنا از افزایش دو برابری شیوه بیماری دیابت در این استان طی پنج سال گذشته خبر داد.

وی اظهار کرد: هرچند شاخص‌های شیوع بیماری دیابت در این استان نسبت به میانگین کشوری پایین‌تر است اما طی چند سال اخیر متاسفانه شاهد افزایش بروز این بیماری در میان جمعیت این استان بوده‌ایم.

وی افزود: شاخص شیوع بیماری دیابت در کشور ۱۴.۱۵ درصد و در خراسان شمالی ۹.۶۵ درصد است. در پنج سال گذشته این شاخص در این استان ۴.۸۸ درصد بوده که به ۹.۶۵ درصد رسیده است.

یزدانی ادامه داد: طبق انتظار دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، حدود ۶۰ هزار نفر از جمعیت بالای ۲۵ سال تحت پوشش این دانشگاه در این استان به این بیماری مبتلا هستند که ۲۰ هزار نفر یعنی ۳۸ درصد از این تعداد شناسایی شده‌اند.

وی بیان کرد: طبق بررسی‌های صورت گرفته ۷۵ درصد از افرادی که به بیماری دیابت مبتلا هستند از بیماری خود آگاهی دارند، بنابراین این افراد باید روش‌های خودمراقبتی را به خوبی انجام دهند تا بتوانند زندگی با کیفیت بهتری داشته باشند.

این مقام مسئول تاکید کرد: افرادی که دچار پرخوری، پرادراری، پرنوشی، کاهش وزن و خستگی هستند به طور حتم برای بررسی قند خون خود به مراکز مربوطه مراجعه کنند.

وی توصیه کرد: در پویش ملی غربالگری قند خون که طی سال گذشته انجام شد تعدادی زیادی افراد نیز در حالت پیش دیابت شناسایی شدند که این افراد در آستانه ابتلا به دیابت هستند اما به انجام ورزش‌های صحیح و تغذیه مناسب می‌توانند از ابتلا به این بیماری پیشگیری کنند.

یزدانی تصریح کرد: درصد مراقبت‌های مؤثر از بیماری دیابت در این استان بسیار پایین است، به طوری که بسیاری از بیماران دیابتی با وجود اینکه از بیماری خود آگاهی دارند، یا به پزشک مراجعه نمی‌کنند یا مراجعه آن‌ها نامنظم است و یا رژیم مناسبی ندارند.

وی خاطرنشان کرد: این وضعیت در بیماران شناسایی‌شده در روستاها بدتر است و آن‌ها اهمیت چندانی به کنترل بیماری‌شان نمی‌دهند.