جام جم/ اینستاگرم‌ را بازمی‌کنم و در صفحه اکسپلور،ناخودآگاه چشمم به دختر کوچولویی می‌افتد که با انواع و اقسام افکت‌ها شکل و شمایل عجیبی به خود گرفته.در این ویدئو دخترکوچولو با آب و تاب و تغییر لحن صدا،روی مژه‌های نازکش،ریمل می‌کشد و می‌گوید:«این ریمل هم به مژه‌هاتون حجم میده هم بلندشون میکنه،کاردوتا ریمل رو باهم انجام میده و...».
به چشمان سیاه شده ازرنگ ریملش نگاه می‌کنم. درپس این‌همه سیاهی و رنگ و پودر چقدر معصومیت موج می‌زند. آیا مادروپدرش این حجم از پاکی و معصومیت را نمی‌بینند؟ این بچه چقدر زود وارد دنیای آدم بزرگ‌ها شده! وقتی تمام صفحه‌اش را از بالا تا پایین می‌بینم حیرت می‌کنم. تمام صفحه پر شده از ویدئوهای آموزشی دختر کوچولویی که حالا می‌دانم اسمش مبیناست. از نحوه کرم‌پودر زدن تا چطور سایه و کانسیلر بزنیم راآموزش می‌دهد وحتی ویدئوی حرف‌های خصوصی و پنهانی که با شیرین‌زبانی به پدر‌و‌مادرش گفته هم در صفحه‌اش پر است. در میان تمام افرادی که با قربان صدقه رفتن‌های الکی کامنت‌ها را پر کرده‌اند باز جای شکرش باقی است که هستند کسانی که این کار را تأیید و تصدیق نمی‌کنند. 

حمایت قانونی از کودکان بلاگر
بدیهی است که استفاده از کودکان در فضای مجازی برای کسب درآمد است. اینها همان کودکان‌کار در چهارراه خیابان هستند، منتها این‌بار با شکل و شمایل مدرن‌تر و شیک‌تر. به‌عبارتی با تغییر تمام مناسبات رفتاری و عملکردی انگار بعضی از پدر‌و‌مادرها جای خود را با فرزندان‌شان عوض کرده‌اند و به جای این‌که از آنها حمایت کنند،این فرزندان هستند که خرج زندگی را درمی‌آورند و از آنها حمایت می‌کنند. ازاین‌رو دربسیاری ازکشورهای دنیا قوانین مشخصی در رابطه با حمایت از کودکان کار مجازی به‌خصوص در اینستاگرام وضع شده. ماده۳۲کنوانسیون حقوق کودکان که ایران نیزجزو امضاکنندگان آن است، ازدولت‌هاخواسته تا ازاستثمار اقتصادی کودک‌وهرکاری که به آنهاصدمه می‌زندیاتحصیل‌شان رامتوقف‌می‌کندیابرای بهداشت جسمی،روحی، اخلاقی و اجتماعی‌شان مضر است، جلوگیری کند؛ اما در ایران،متأسفانه این قوانین خیلی جدی گرفته نمی‌شود. از این‌رو امیدواریم در شرایطی که بعضی از مردم کودکان‌شان را قربانی منفعت‌طلبی‌شان می‌کنند، دولت برای کاهش فعالیت کودکان در فضای مجازی یک‌سری قوانین مدنی همراه با ضمانت‌های اجرایی وضع کند. 

آیا همیشه پول حرف اول را می‌زند؟ 
در دنیای امروز نمی‌توان نقش تکنولوژی را نادیده گرفت. فضای مجازی با ظرفیت‌ها و زرق و برقی که داشته امکان و فرصت آن را به‌وجود آورده که مردم بتوانند اطلاعات وخدمات مورد نیازخود را درهر زمان وهرجایی که باشنددریافت کنند، اما هر پدیده‌ای درکنارمحاسنی که دارد ازمعایبی هم برخورداراست.ازاین‌رو وبا افزایش فشارهای اقتصادی وبعضا سودای لایک،فالوئر و دیده‌شدن، بسیاری از افراد جامعه به‌دنبال کسب درآمد بیشتر ازاینترنت وفضاهای مجازی هستند ومتأسفانه کم نیستند والدینی که کودکان‌شان را با هدف بهره‌‌برداری مالی و ساختن یک زندگی لوکس وارد شبکه‌های اجتماعی می‌کنند. البته بعضی از این والدین هم آینده بچه‌‌شان را بهانه می‌کنند و می‌گویند: «برای آینده خودش است که به این شکل جلوی دوربین می‌آوریمش. ما می‌خواهیم در آینده دغدغه مالی نداشته باشد» در برابر این توضیح حتی اگر بهانه نباشد و بنا را بر صادقانه بودن آن بگذاریم‌؛ باز این سؤال مطرح می‌شود که پس تکلیف آسیبی که به روح و روان فرزندتان وارد می‌کنید چه می‌شود؟ وقتی آنها را بی‌محابا درمعرض دید هزاران نفر از کاربران شبکه‌های اجتماعی قرار می‌دهید صدمه‌ای به آنها می‌زنید که با هیچ رفاه و آسایش مالی قابل جبران نیست. 

دنیای مجازی جدی است
به عقیده کارشناسان حوزه کودک، انتشار عکس‌ و ویدئوهای کودکان در فضای مجازی ازشکل‌‌گیری هویت کودکان ممانعت می‌کند و همچنین آنان را از نظر شخصیتی و عزت‌نفس دچار مشکل کرده و حریم خصوصی‌شان را هم در معرض تهدید قرارمی‌دهد. ضمن این‌که وظیفه مادروپدر این است تا ازکودکان در برابر آسیب‌های اجتماعی و بیماران پدوفیلی محافظت کنند. درروان‌شناسی پدوفیلیا یا تمایل جنسی به کودکان یک انحراف جنسی است که افرادمبتلا به این اختلال از لحاظ ظاهری تفاوتی با مردم عادی ندارند. آنها، در فضای مجازی به‌دنبال شکارکودکان ونوجوانان هستند،اینجاست که بایدوالدین هوشیار باشند و ازریسک‌کردن بپرهیزند و شرایط امنی برای فرزندان‌شان فراهم کنند.وقتی عکس وفیلم فرزندان‌تان را درفضای مجازی پخش می‌کنید درواقع زمینه را برای ایجاد یک شخصیت‌ خودشیفته و کمال‌گرا دربزرگسالی‌شان فراهم می‌‌سازید.آنها با خودشان فکرمی‌کنند دیگرهمه من رامی‌شناسند پس من ازهمه برتر وموفق‌ترهستم؛ بنابراین مدام دل‌شان می‌خواهدکه درمعرض دید وتحسین دیگران باشند ودیگر تحمل هیچ شکستی را ندارند. اینها آسیب‌هایی است که به مرور وارد ذهن کودکان می‌شود وتا سنین بالاتر هم همراه آنان می‌شود و به شخصیت و روابط شخصی و اجتماعی او لطمه بسیاری وارد می‌کند.