ایسنا/ کتابی درباره سینمای ایتالیا در دهه ۱۹۵۰ میلادی که به تازگی به انگلیسی ترجمه شده، جزئیاتی از خشم غیرقابل کنترل مارلون براندو و ترک سالن سینما در سال ۱۹۵۴ فاش کرده است.
مارلون براندو ستاره سینما در مراسم افتتاحیه ایتالیایی فیلم معروف «در بارانداز» در ایتالیا چنان خشمگین شد که سالن سینما را ترک کرد، در حالی که مهمان ویژه آن مراسم بود.
این جزئیات درباره خشم یکی از چهره‌های نمادین دنیای سینما از کتابی درباره صنعت فیلم ایتالیا در دهه ۱۹۵۰ گرفته شده است.
این کتاب توسط یک زوج آمریکایی نوشته شده که در آن زمان در شهر رُم زندگی می‌کردند و با محافل جذاب صنعت سینما در ارتباط بودند.
روزنامه گاردین گزارش داده که هنک کافمن و جین لرنر در سال ۱۹۵۳ به پایتخت ایتالیا نقل مکان کردند و به‌زودی با ستاره‌هایی که به آنجا سفر می‌کردند دوست شدند. خاطرات آن‌ها تحت عنوان «هالیوود در تیبر» در سال ۱۹۸۲ به زبان ایتالیایی منتشر شد و حالا ترجمه انگلیسی آن نیز قرار است به زودی منتشر شود.
این روزنامه داستانی را بازگو می‌کند که چگونه براندو پس از کشف این موضوع که صدایش در نسخه ایتالیایی فیلم توسط یک بازیگر ایتالیایی دوبله شده، خشمگین شد. مدیر برنامه‌های او به یاد می‌آورد که براندو «مثل کسی که دچار حمله قلبی شده، از صندلی‌اش بلند شد و زمزمه کرد: «من را از اینجا بیرون ببرید! من بازیگرم، نه عروسک خیمه‌شب‌بازی....»
براساس این کتاب، براندو در نهایت متقاعد شد که در پایان فیلم به سالن بازگردد. پس از اتمام فیلم، او ایستاد و فریادهای تشویق شدید تماشاگران را که از بازی او تقدیر می‌کردند، پذیرفت.
این کتاب خاطرات، هفته آینده برای اولین بار به زبان انگلیسی و توسط انتشارات سینمایی «Sticking Place Books» منتشر می‌شود.
مارلون براندو یکی از تأثیرگذارترین بازیگران تاریخ سینما بودو از فیلم‌های معروف او می‌توان به «اتوبوسی به نام هوس» (در نقش استنلی کووالسکی)، «در بارانداز» (در نقش تری مالوی) و «پدرخوانده» در نقش (دون ویتو کورلئونه) نام برد. بسیاری، بهترین نقش او را «پدرخوانده» می‌دانند.
در کارنامه‌ سینمایی او جوایز معتبری مانند بهترین بازیگر مرد جشنواره‌ی کن در سال ۱۹۵۲ (زنده‌باد زاپاتا)، بهترین بازیگر جوایز بافتا انگلیس در سال ۱۹۵۳ (زنده‌باد زاپاتا)، جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد در سال ۱۹۵۴ (در بارانداز)،‌ بهترین بازیگر جوایز بافتا در سال ۱۹۵۴ (جولیوس سزار)، بهترین بازیگر جوایز بافتا در سال ۱۹۵۵ (در بارانداز)، جایزه‌ی گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد در سال ۱۹۵۴ (در بارانداز)، جایزه‌ی گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد در سال ۱۹۷۲ (پدرخوانده) و جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد در سال ۱۹۷۲ (پدرخوانده) دیده می‌شود.
این ستاره‌ی افسانه‌ای سینما روز دوم ژانویه سال ۲۰۰۴ در سن ۸۰ سالگی پس از مدت‌ها بیماری، در بیمارستانی در لس‌آنجلس درگذشت.