ورزش 3/چهار سال از اخراج محترمانه لیونل مسی از بارسا گذشته و حالا بسیاری متوجه شده‌اند چرا او رفت و دیگر برنگشت.
  بهار ۲۰۲۳ بود، زمانی که لیونل مسی در حال پایان دادن به قراردادش با پاری سن ژرمن بود و خوان لاپورتا به شکل علنی امکان بازگشت فوق ستاره آرژانتینی به بارسلونا را مطرح کرد و گفت: «ما بسیار دوست داریم که او به بارسا بازگردد.» هواداران بارسلونا با این ایده به وجد آمدند و لیونل مسی نیز به بازگشت به خانه‌اش امید داشت.
مسی آزاد بود و سه گزینه پیش‌ رو داشت: بارسلونا (که هیچ پیشنهاد رسمی ارائه نداده بود و فقط به صورت عمومی ابراز علاقه کرده بود)، عربستان سعودی (که او را به پردرآمدترین بازیکن تاریخ تبدیل می‌کرد) یا رفتن به لیگ MLS و بازی برای اینتر میامی، یکی از کم‌‌اهمیت‌ترین تیم‌های آمریکا، بدون هیچ سابقه تاریخی.
گزینه بارسا جذاب‌ترین بود، اما پس از ماه‌ها بررسی، مسی به این نتیجه رسید که بازگشت به بارسلونا همچون بازی با آینده‌ خود و خانواده‌اش خواهد بود. بر خلاف میل باطنی‌، مسی در جریان مصاحبه‌ای مشترک با اسپورت و موندو دپورتیوو اعلام کرد: «من به اینتر میامی می‌روم.»
چرا مسی به بارسا برنگشت؟ چرا او ترجیح داد به یک لیگ کم اهمیت و بیرون فوتبال اروپا برود؟ چرا او به خانه‌ای که فرزندانش آرزو داشتند بازنگشت؟ چرا او ایده‌ی بازگشت به بارسا را قبول نکرد وقتی که لاپورتا گفته بود: «ما تاییدیه لالیگا را داریم و در برنامه‌ریزی مالی، جایی برای مسی کنار گذاشته‌ایم. امکان انتقال او وجود دارد چون باشگاه اکنون در وضعیت بهتری است.»
مسی آن روزها با متانت رفتار می‌کرد و هیچ‌کس را مقصر نشان نداد. او فقط گفت که نیاز داشت در آن لحظه تصمیمی منطقی بگیرد زیرا او و خانواده‌اش نمی‌خواستند دوباره با همان مشکلاتی که هنگام ترک بارسا تجربه کردند، روبرو شوند. مسی می‌گفت، بارا تضمینی به او برای ثبت قرارداد نداده است.
چهار سال از اخراج مسی توسط لاپورتا گذشته و دو سال از زمانی که او متوجه شد در عمل امکان بازگشت به بارسا وجود ندارد. اکنون، ترس و تردیدهایی که مسی در آن زمان داشت، تبدیل به واقعیت شده‌اند. دنی اولمو همان رنج را تجربه می‌کند که مسی نمی‌خواست دوباره با آن مواجه شود.

جشن تلخ ۱۲۵ سالگی
این بدترین راه برای جشن گرفتن ۱۲۵ سالگی تاریخ باشگاه است، با بزرگ‌ترین افتضاح ممکن. شاید قرارداد اولمو چند هفته بعد ثبت‌ شود، اما بارسا هرگز از این لکه‌ بی‌اعتباری خلاص نخواهد شد. زیرا اولمو، مانند مسی در آن زمان، به لاپورتا اعتماد کرد، اما زمان هر کسی را سر جای خودش می نشاند.
وعده‌های ناتمام رئیس به مسی در طول دوره‌ی مدیریتش در مورد افراد و موارد دیگری نیز تکرار شده است. (ژاوی، کومان، اولمو، بازسازی نوکمپ و غیره). به این‌ها باید دستمزدها و کمیسیون‌های دوستانه، بستن قراردادهای حقیرانه با شرکت‌هایی که او در گذشته حتی مذاکره با آنها را نیز محکوم می‌کرد را نیز باید اضافه کرد. لاپورتایی که همه چیز را بر اساس پوپولیسم و مهارت سخنوری‌اش پایه‌گذاری کرده است و قهرمانی‌هایی که به دست نیامده‌اند. در این بین رئال مادرید بزرگ‌تر می‌شود، چه از نظر ورزشی و چه اقتصادی.
به همین دلایل، مسی می‌تواند خوشحال باشد که در دام بازگشت به بارسا گرفتار نشد و در میامی گرم و خوش‌ آب و هوا زندگی‌اش را ادامه دهد. و فکر کردن به بازگشت شاید زمانی که بحران در بارسا فروکش کرده و مدیریت جدیدی ظهور کند.