ایرنا/ لالجین، این کهن شهر سفالگری در استان همدان، از دیرباز به واسطه‌ی هنرمندان پر تلاش خود به عنوان «شهر جهانی سفال» یا «پایتخت سفال» شناخته می‌شود. سابقه‌ی سفالگری در این منطقه به بیش از هفت هزار سال پیش بازمی‌گردد و این شهر در دوران باستان، مرکز تولید سفال در خاورمیانه بوده است.

سفالگری برای مردم این خطه نه تنها یک حرفه برای تأمین معیشت، بلکه یک سبک زندگی عمیقاً ریشه‌دار است. آنها در طول تاریخ با تمام وجود از این هنر پاسداری کرده‌اند. یکی از دشوارترین دوره‌های تاریخی برای «لالجین»، هجوم مغول بود که علاوه بر ویرانی‌های فراوان، جان بسیاری از هنرمندان را گرفت. با این حال، تلاش‌های بی‌وقفه‌ی هنرمندانی که این هنر را از نسل‌های پیشین آموخته بودند، باعث شد سفالگری در «لالجین» احیا و به حیات خود ادامه دهد. بدین ترتیب، سفالگری نه تنها به عنوان یک شغل، بلکه به عنوان میراثی گران‌بها و یک سبک زندگی در لالجین همچنان پا بر جا است.