ماموریت آتی «رادار دهانه ترکیبی ناسا-ایسرو» یا «نیسار»(NISAR) آمریکا و هند قرار است زمین را طوری رصد کند که هیچ کدام از ماموریت‌های پیشین رصد نکرده‌اند و اطلاعاتی را درباره سطح همیشه در حال تغییر سیاره ما ارائه دهد.

به نقل از ناسا، ماموریت نیسار اولین ماهواره راداری دو باند در نوع خود را به مدار زمین خواهد فرستاد تا تغییر شکل ناشی از زمین‌لرزه، رانش زمین و آتشفشان‌ها را بررسی کند و داده‌هایی را برای واکنش علمی نسبت به بلایای طبیعی ارائه دهد. همچنین این ماموریت، میزان پیشروی یا عقب‌نشینی یخچال‌ها و صفحات یخی را ردیابی خواهد کرد و گسترش و از بین رفتن جنگل‌ها و تالاب‌ها را زیر نظر خواهد گرفت تا اطلاعاتی را درباره چرخه جهانی کربن به دست بیاورد.

به همان اندازه که تاثیر نیسار متنوع خواهد بود، مسیر پرپیچ‌وخم ماموریت برای پرتاب نیز قابل توجه است. «پل روزن»(Paul Rosen)، دانشمند ارشد پروژه نیسار در «آزمایشگاه پیش‌رانش جت» ناسا در همه مراحل ماموریت حضور داشته است. روزن اخیرا در یک نشست پرسش و پاسخ، درباره این مأموریت و وجه متمایز آن صحبت کرده است.

ناسا: نیسار چگونه درک ما را درباره زمین بهبود خواهد بخشید؟

روزن: سطح سیاره ما هرگز از تغییر دست نمی‌کشد. این تغییرات از برخی جهات، کوچک و ظریف و از برخی جهات، به یاد ماندنی و ناگهانی هستند. با نیسار، ما این تغییرات را تقریبا هر هفته ارزیابی خواهیم کرد و هر پیکسل از زمین را مورد بررسی قرار خواهیم داد.

ثبت تصاویر از سطح زمین و یخ‌های آن به صورت مکرر و در چنین مقیاس کوچکی به ما کمک خواهد کرد تا داده‌ها را در یک تصویر منسجم کنار هم قرار دهیم و سیاره خود را به عنوان یک سیستم زنده بررسی کنیم.

ناسا: چه چیزی نیسار را از سایر ماموریت‌های رصد زمین متمایز می‌کند؟

روزن: نیسار اولین ماهواره رصد زمین با دو نوع رادار خواهد بود که یک سیستم باند L را با طول موج ۲۵ سانتی‌متر و یک سیستم باند S را با طول موج ۱۰ سانتی‌متر شامل می‌شود.

انعکاس یا نفوذ امواج مایکرو در یک جسم به طول موج آنها بستگی دارد. طول موج‌های کوتاه‌تر نسبت به اجسام کوچک‌تر مانند برگ‌ها و سطوح ناهموار حساس‌تر هستند؛ در حالی که طول‌موج‌های بلندتر نسبت به ساختارهای بزرگ‌تر مانند تخته‌سنگ‌ها و تنه درختان واکنش نشان می‌دهند.

بنابراین، دو سیگنال رادار نیسار به برخی از ویژگی‌های سطح زمین واکنش متفاوتی را نشان خواهند داد. پژوهشگران با بهره‌گیری از آنچه هر سیگنال نسبت به آن حساس است یا نیست می‌توانند طیف گسترده‌تری از ویژگی‌ها را نسبت به هر یک از رادارها به تنهایی بررسی کنند و همان ویژگی‌ها را با طول موج‌های متفاوت ببینند.

ناسا: این فناوری جدید است؟

روزن: مفهوم «رادار روزنه مصنوعی»(SAR) که فرآیندهای زمین را بررسی می‌کند، به دهه ۱۹۷۰ بازمی‌گردد که ناسا ماهواره «سی‌ست»(Seasat) را پرتاب کرد. اگرچه این ماموریت فقط چند ماه به طول انجامید، اما اولین تصاویر را در نوع خود تولید کرد که چشم‌انداز سنجش از دور را برای دهه‌های آینده تغییر دادند.

این مفهوم، من را در سال ۱۹۸۱ به عنوان دانشجوی کالج به آزمایشگاه پیش‌رانش جت کشاند. من دو تابستان را برای تحلیل داده‌های ماموریت صرف کردم. سی‌ست به برنامه «رادار تصویربرداری شاتل»(Shuttle Imaging Radar) ناسا و پس از آن به «مأموریت توپوگرافی رادار شاتل»(Shuttle Radar Topography Mission) انجامید.

ناسا: چه سرنوشتی در انتظار داده‌های این ماموریت است؟

روزن: داده‌ها با نیاز کاربران در سراسر حوزه‌های علمی ماموریت شامل اکوسیستم‌ها، کرایوسفر و زمین جامد مطابق خواهند بود و علاوه بر آن، کاربردهایی را فراتر از بررسی‌های اولیه مانند نظارت بر رطوبت خاک و منابع آب خواهند داشت.

ما داده‌ها را به راحتی در دسترس قرار خواهیم داد. با توجه به حجم داده‌ها، ناسا تصمیم گرفت که داده‌ها تحت پردازش قرار بگیرند و در فضای ابری ذخیره شوند تا دسترسی به آنها رایگان باشد.

ناسا: مشارکت با «سازمان تحقیقات فضایی هند»(ISRO) چگونه شکل گرفت؟

روزن: ما ماموریت «تغییر شکل، ساختار اکوسیستم و پویایی یخ»(DESDynI) را برای پرتاب یک ماهواره باند L به دنبال بررسی سال ۲۰۰۷ توسط «آکادمی ملی علوم آمریکا» پیشنهاد کردیم. در آن زمان، سازمان تحقیقات فضایی هند در حال بررسی پرتاب یک ماهواره باند S بود. دو گروه علمی، یک ماموریت دو باند را پیشنهاد دادند و در سال ۲۰۱۴ ناسا و سازمان تحقیقات فضایی هند با همکاری در پروژه نیسار موافقت کردند.

از آن زمان، هر دو آژانس در بیش از ۱۴۵۰۰ کیلومتر مسافت و ۱۳ منطقه زمانی با یکدیگر همکاری کرده‌اند. سخت‌افزار پیش از مونتاژ شدن در هند، برای تکمیل ماهواره در قاره‌های گوناگون ساخته شد. این به معنای واقعی یک سفر طولانی بوده است.