پدال/ در دههٔ ۹۰، نیسان برای شرکت در مسابقات رالی WRC، نسخهٔ اسپرتی از هاچ‌بک پولسار را با نام GTI-R و موتور ۲ لیتری توربو تولید کرد.

وقتی حرف از خودروهای پرفورمنس نیسان می‌شود، بدون شک اولین مدلی که به ذهن می‌آید GT-R است. بااین‌حال، غیر از GT-R، در تاریخ نیسان مدل‌های اسپرت دیگری هم وجود دارد که شایستهٔ توجه هستند. یکی از این خودروها، هاچ‌بک داغی بنام پولسار GTI-R است که به خاطر تصمیم نیسان برای حضور در مسابقات رالی گروه A در دههٔ ۹۰ خلق شد.

تاریخچهٔ نیسان پولسار
پولسار اولین بار در سال ۱۹۷۸ به‌عنوان یک خودروی خانوادگی معمولی معرفی شد که هیچ نشانی از پرفورمنس نداشت. این خودرو که در نسخه‌های مختلفی از هاچ‌بک سه‌در گرفته تا استیشن پنج‌در تولید می‌شد، با پیشرانه‌های ضعیفی از ۱ لیتری چهار سیلندر با تنها ۴۵ اسب بخار قدرت تا ۱.۴ لیتری به فروش می‌رسید. سپس در سال ۱۹۸۲، نسل دوم پولسار با کد N12 معرفی شد. در این نسل، ظاهر خودرو تغییر کرد ولی هنوز خبری از پرفورمنس بالا نبود تا اینکه سرانجام در اوایل دههٔ ۹۰ با معرفی نسل چهارم با کد N14، قدرت موتورها افزایش پیدا کرد. درحالی‌که نسل‌های قبلی پولسار جعبه‌ای شکل بودند و خطوط بدنهٔ تیزی داشتند، ظاهر نسل N14 دستخوش تغییرات بزرگی شد و حالا نرم‌تر منحنی‌تر شده بود. علاوه بر این، تنوع مدل‌ها هم افزایش پیدا کرد و نسخهٔ GTI ارائه شد که در ژاپن عرضه می‌شد. این مدل به یک پیشرانهٔ ۱.۸ لیتری با ۱۴۰ اسب بخار قدرت مجهز بود که هرچند رقم چندان بالایی به‌حساب نمی‌آمد ولی پرفورمنس قابل‌تحسینی را فراهم می‌کرد.

نسخهٔ هومولوگیشن
هرچند پولسار GTI هاچ‌بک جذابی بود ولی قوی‌ترین عضو این خانواده، GTI-R بود که از پیشرانهٔ ۲ لیتری SR20DET استفاده می‌کرد. این نسخه به خاطر قوانین هومولوگیشن ساخته شد تا نیسان بتواند جواز حضور در گروه A مسابقات رالی WRC را دریافت کند. طبق قوانین، سازندگان می‌بایست حداقل ۵ هزار دستگاه نسخهٔ جاده‌ای از خودروی مسابقه‌ای خود تولید می‌کردند. سوبارو ایمپرزا و میتسوبیشی اوولوشن ازجمله رقبایی بود که نیسان باید در گروه A به مصاف آن‌ها می‌رفت. GTI-R که فقط در نسخهٔ هاچ‌بک سه‌در ساخته شد، هرچند در ظاهر شباهت زیادی به نسخهٔ استاندارد داشت ولی از طریق عناصر مختلفی مثل دریچهٔ روی کاپوت و اسپویلر عقب از پولسار معمولی متمایز شده بود.

GTI-R روی همان شاسی فولادی گالوانیزهٔ پولسار نسل N14 ساخته شده بود و از همان تعلیق مک‌فرسون در جلو و چند اتصالی در عقب استفاده می‌کرد. مهم‌ترین ویژگی این نسخه اما پیشرانهٔ مشهور SR20DET بود که ۲۳۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. این یک موتور سرحال با بلوک و سرسیلندر آلومینیومی بود که از چهار سوپاپ در هر سیلندر، توربوشارژر گرت و سیستم انژکتوری بوش استفاده می‌کرد. یکی دیگر از ویژگی‌های پولسار GTI-R نیز برخورداری از سامانهٔ چهارچرخ محرک با دیفرانسیل مرکزی بود.

انواع مختلف پولسار GTI-R
پولسار GTI-R در نسخه‌های مختلفی تولید شد که برخی جاده‌ای و برخی مخصوص مسابقات بودند. این نسخه‌ها عبارت‌اند از:

نیسان پولسار GTI-RA: این نسخهٔ استاندارد پولسار GTI-R بود که از تجهیزاتی مثل رینگ‌های آلیاژی، صندلی‌های اسپرت دورنگ، فرمان چرمی، دسته‌دندهٔ چرمی، ترمز ABS، آینه‌های برقی و سیستم تهویه بهره می‌برد.

نیسان پولسار GTI-RB: این نسخه برای استفاده در مسابقات طراحی شده بود و به همین دلیل، برای کاهش وزن برخی امکانات آن مثل سیستم تهویه، پنجره‌های برقی و برف‌پاک‌کن عقب حذف شده بودند.

نیسان پولسار WRC: این همان خودروی مسابقه‌ای WRC گروه A نیسان بود که در رالی شرکت کرد. این نسخه در بیرون به شش چراغ مه شکن گرد و رینگ‌های دیسکی سفید مجهز بود و ترکیب رنگ سفید، قرمز و آبی داشت.

نیسان سانی GTI-R: این درواقع همان پولسار GTI-R بود که در اروپا با نام سانی عرضه شد. در این نمونه، به‌منظور مطابقت با قوانین آلایندگی اروپا، ECU اصلاح شده بود تا قدرت موتور را کمتر کند.

پولسار در دوران مدرن
هرچند پولسار پس از خاتمهٔ نسل N14 همچنان به حیات خود ادامه داد ولی دیگر هرگز نسخهٔ اسپرتی مثل GTI-R ساخته نشد. البته در نمایشگاه خودروی پاریس ۲۰۱۴، نیسان نسخهٔ نیسمو از آخرین نسل پولسار را در قالب کانسپت معرفی کرد و امیدها برای بازگشت یک نسخهٔ پرفورمنس به خانوادهٔ این هاچ‌بک کامپکت زنده شد تا بتواند رقیبی برای خودروهایی مثل فولکس‌واگن گلف GTI و رنو مگان RS باشد. پولسار نیسمو به پیشرانهٔ ۱.۶ لیتری چهار سیلندر توربوشارژ جوک مجهز شده بود که البته نیسان آن را تقویت کرده بود تا ۲۵۰ اسب بخار قدرت تولید کند. این نیرو توسط یک گیربکس شش سرعته دستی به چرخ‌های جلو منتقل می‌شد. نیسان حتی قصد داشت پولسار نیسمو را به پیست نوربرگ‌رینگ ببرد اما متأسفانه این هاچ‌بک داغ ژاپنی هیچ‌گاه تولید نشد.