تبیان/ در جنگ خندق، زمانی که عمرو بن عبدود، پهلوانی نام‌آور از سپاه دشمن، به میدان آمد، هیچ‌کس از لشکر اسلام جرئت نکرد به مقابله با او برخیزد، تا اینکه امیرالمؤمنین علیه‌السلام پا به میدان نهادند. حضرت، عمرو را به زمین افکند و بر سینه او نشست. اما عمرو به چهره حضرت آب دهان انداخت، امیرالمؤمنین‌ علیه‌السلام برخاستند و او را ترک کردند. پس از گردش کوتاهی در میدان، بازگشتند و کار عمرو را تمام کردند. وقتی دلیل این کار را از ایشان پرسیدند، فرمودند: «هنگامی که او به چهره‌ام آب دهان انداخت، خشمگین شدم و ترسیدم اگر در آن حال او را بکشم، خشم و غضبم در تصمیمم تأثیر بگذارد. نمی‌خواستم جز برای رضای پروردگار او را از میان بردارم.»