فارس/ هم‌زمان با سالروز فرار شاه معدوم، مراسم رونمایی از دادخواست حقوقی غارت اموال و دارایی‌های ملت ایران توسط خاندان پهلوی و عدم انجام تعهدات آمریکا بر اساس بیانیه الجزایر برای بازگرداندن اموال غارت شده امروز در سالن همایش‌های اردوگاه الزهرا (س) واقع در جنب کاخ سعدآباد برگزار شد.

در این مراسم، «حسن عبدلیان‌پور» رئیس مرکز وکلا قوه قضاییه، «خسرو معتضد» کارشناس تاریخ، «بیژن پیروز» عضو هیئت‌علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، «شاهین شاهی اقدم» حقوق‌دان و وکیل پایه یک دادگستری و تعدادی از وکلای کانون وکلای دادگستری حضور داشتند.
بخشی از متن دادخواست به شرح زیر است:
حکومت پهلوی از زمان شکل‌گیری و استقرار آن توسط استعمارگر پیر انگلستان در ایران، در قامت دو حاکم مستبدی، چون رضاخان کودتاچی و فرزند خلف او، محمدرضا، منشأ غارت و چپاول اموال و دارایی‌های ملت و کشور ایران بوده‌اند. فساد‌های مالی و چپاول اموال و دارایی‌های ملت ایران توسط دربار پهلوی بر هیچ کس پوشیده نیست و در این راستا علاوه بر اعتراف درباریان و مورّخان، اسناد متقنی نیز وجود دارد.
غارت اموال توسط رضاشاه پهلوی
با کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ که با حمایت مزدوران بیگانه و طراحی و اجرای روباه پیر انگلستان، رخ داد، رضاخان میرپنج قزاق که از تیمارگری اسب‌های سفارت هلند آغاز کرده بود، در صحنه سیاست ایران به چهره‌ای مستبد تبدیل گردید. علاقه به مُلک و مُلک‌داری و ثروت مهم‌ترین آزمندی رضاخان قزاق به سلطنت رسیده بود. ارتشبد حسین فردوست در خاطرات خود در این باره گفته است: «رضاخان در طول سلطنتش تمام املاک مرغوب شمال را با زور سرنیزه به نام خود کرد. پس از سقوط او تا مدت‌ها روزنامه‌ها و مجلات کشور پر بود از نمونه‌هایی از غصب اموال مردم توسط رضاخان. در سال ۱۳۱۹ صورت‌حساب عایدی خالص سالانه املاک رضاخان پهلوی ۶۲ میلیون تومان بود» که بر حسب میزان درآمد و بودجه آن روز کشور، صد‌ها هزار میلیارد تومان به نرخ امروزی است. در برخی گزارش‌ها از ۶۰۰ میلیون مارک ذخیره ارزی رضاشاه در کشور‌های اروپایی سخن به میان آمده است. گزارش روزنامه‌های اروپایی، پس از مسافرت سال ۱۳۲۷  محمد رضاشاه به بریتانیا و اشاره به اندوخته‌های ارزی رضاشاه در بانک‌های انگلیس و سوئیس نشان می‌دهد که این سفر باهدف آزادسازی اندوخته‌های ارزی رضاشاه صورت‌گرفته است.
با حرص و ولعی که رضاخان به تصاحب زمین‌های مرغوب در اقصی‌نقاط ایران داشت، زمین‌های مرغوب را به‌زور از مردم غصب و اسناد آن به نام رضاشاه ثبت محضری می‌شد. این زمین‌های عصب شده، فقط در مناطق سرسبز شمالی نبود؛ حتی در قصبات تهران هم املاکی به نام وی سند خورده بود. این‌که رضاخان میرپنج در اوایل مشهورشدنش، با قرض‌کردن از دیگران توانست خانه‌ای در تهران بخرد، چگونه توانست در کمتر از ۱۵ سال به ثروتمندترین پادشاه آسیا و مالک مرغوب‌ترین اراضی ایران تبدیل شود؟! روایتی عجیب‌وغریب دارد. ماروین زونیس مى‌نویسد:  «در زمان خلع رضاخان، بیش‌تر از ۲۰۰۰ دهکده به دست شاه جدید افتاد. با استفاده از معیارى برابر با ۸/ ۴ نفر در هر خانواده، حدود ۲۳۵۸۰۰ نفر رعیت، مستقیماً در خدمت اعلیحضرت فئودال بزرگ بودند». در این مقطع مالکیت املاک بر اساس قانون جدید ثبت املاک در دفاتر ثبت می‌شد و قباله داشت. وقتی رضاشاه کشور را ترک می‌کرد، مالک حدود ۱۰ درصد زمین‌های کشاورزی ایران بود؛ اما، چون این املاک از مرغوب‌ترین زمین‌ها بودند، ارزش و درآمد سالانه آنها بیشتر از ده درصد مجموع اراضی کشاورزی کشور بود.
غارت اموال توسط محمد رضا شاه پهلوی و نزدیکان
رضاشاه در آستانه خروج از کشور، در شهریور سال ۱۳۲۰ طی سندی واحد، تمام مایملک خود را به فرزند و جانشینش محمدرضا منتقل کرد. محمدرضا پهلوی برای جلوگیری از افزایش اعتراضات نسبت به اموال و املاک غصبی رضاخانی به توصیه محمدعلی فروغی، ابتدا این املاک را به دولت واگذار کرد. اما بعد از هشت سال با تصویب لایحه‌ای مستغلات رضاخانی دوباره به فرزند او بازگردانده شد. در طی حکومت پهلوی دوم به‌تدریج سازمان‌هایی جهت اداره این املاک تأسیس شد؛ نظیر اداره املاک و مستغلات پهلوی، بنیاد پهلوی و موقوفات پهلوی که اداره همه آنها تحت سرپرستی اسدالله علم بود و از این طریق بود که علم نیز توانست صاحب میلیون‌ها تومان ثروت بادآورده شود.  
آخرین سازمان مالی که محمد رضاشاه در اوایل دهه ۱۳۴۰ تأسیس کرد، بنیاد موقوفات خاندان پهلوی بود. در دهه چهل هجری شمسی، زمزمه اصلاحات ارضی توسط حکومت پهلوی آغاز شد. در مراسم‌های رسمی اسناد املاک به روستائیان داده می‌شد. اما املاک مرغوب بنیاد پهلوی هیچگاه بین کشاورزان تقسیم نشد!
در برخى روستا‌ها زمین‌ها به خواهران و برادران شاه داده شد. عبدالرضا پهلوى اراضى وسیعى  حدود ۳۷۰۰ هکتار زمین‌هاى دشت ناز در ۲۰ کیلومترى شمال شرق سارى و به فاصلهٔ  ۱۸ کیلومترى دریا میان گنبد و کلاله را به زور از مردم گرفت. غلامرضا، برادر دیگر شاه، از روستای ارزو تا به «بلورد» سیرجان را تصاحب و منطقه وسیعى در آذربایجان شرقى از اموال مردم غصب و  شکارگاه سلطنتى اعلام و ساکنان روستا‌های آن مناطق، بیش از ۱۰ هزار نفر، کوچانده شدند.
همچنین خاندان پهلوی در قالب فساد مالی حاکم بر دربار، اموال و دارایی‌های هنگفتی را غارت نمودند. رژیم پهلوی به فساد، رشوه‌خواری شهرت داشت. بنا بر خوش‌بینانه‌ترین برآوردها، در فاصله سال‌های ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۵ مقام‌های دولتی حداقل یک میلیارد دلار کمیسیون گرفته‌اند. آقای حسین فردوست (رئیس‌دفتر ویژه اطلاعات و بازرسی پهلوی) می‌گوید: "فساد مالی در نظام سلطنتی این قدر زیاد بود که ما دیدیم، اگر به همه آنها بخواهیم رسیدگی کنیم، ده‌هزار کارمند لازم داریم. گفتیم پس فقط به رقم‌های بالای صد میلیون تومان رسیدگی کنیم و بااین‌وجود، از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ تنها در بازرسی (قسمت تحقیق آن) ۳۷۵۰ پرونده سوءاستفاده کلان بالای یک‌صد میلیون تومان تشکیل شد.
همه پرونده‌ها طبق دستور شفاهی نخست‌وزیر به وزیر دادگستری بایگانی می‌شد، شاه هم اهمیتی نمی‌داد". قابل‌ذکر است، یک‌صد میلیون سال ۱۳۵۷ حداقل معادل یک هزار میلیارد تومان به ارزش امروز است، بدین صورت ۳۷۵۰ پرونده سوءاستفاده بالای یک هزار میلیارد تومان فساد خاندان و حکومت پهلوی بایگانی می‌شود. علاوه بر سرقت درآمد‌ها توسط محمدرضا و خاندان و وابستگان پهلوی، بخش عمده درآمد‌های نفتی ایران صرف خوشگذرانی‌های خاندان پهلوی می‌شد. تنها یک نمونه آن برگزاری مراسم جشن‌های ۲۵۰۰ساله شاهنشاهی در پاییز ۱۳۵۰ با حضور مقامات ۶۹ کشور دنیاست و در اسناد تاریخی آمده است که برای برگزاری جشن‌های ۲۵۰۰ساله شاهنشاهی حدود ۶۵۰ تا ۸۰۰ میلیون دلار هزینه می‌شد.  
شاه و اعوان و انصارش طی سال‌های حکومت پهلوی، مبالغ هنگفتی را بابت خرید خانه و ویلا در کشور‌های مختلف از جمله سوئیس، ایتالیا، انگلیس و آمریکا هزینه کردند که یکی از معروف‌ترین آنها کاخ گل رز در سوئیس باارزش ۱۰ میلیون فرانک بود.
علاوه بر قصر‌ها و باغ‌هایی که مستقیماً به نام محمدرضا پهلوی و خاندان وی درآمده بود، در خارج از کشور نیز شاه از پول ملت، املاک بسیاری خریداری کرد که می‌توان به گران‌ترین خانه و پارک در حومه لندن، قصر و باغ‌های «استیل مانس» که ملکه الیزابت دوم در آنجا متولد شد، اشاره کرد.  
همچنین گران‌ترین باغ و ساختمان در ناپل (ایتالیا) متعلق به او بود. شاه در کاپری یک باغ بزرگ و ویلایی مجلل و همچنین قصر بزرگی هم در سنت‌موریتس داشت که زمستان‌ها را در آنجا می‌گذراند به‌نحوی‌که سنت‌موریتس سوئیس در بین دیپلمات‌های خارجی به «پایتخت زمستانی ایران» معروف بود!
محمدرضا در سال ۱۳۵۰ یک جزیره در اسپانیا به مبلغ ۷۰۰ میلیون دلار خریداری کرد و طبق نوشته روزنامه «دیلی‌اکسپرس» چاپ لندن مورخ ۲۸ مارس ۱۹۷۸ یک ملک بزرگ هم در منطقه کوه‌های راکی آمریکا به قیمت یک میلیون پوند خریده بود. میزان ثروت و دارایی‌های شاه در خارج از کشور به حدی بود که خواهر وی اشرف، تنها در یک شب ایام نوروز سال ۵۳ در یک قمارخانه در شهر کن ۱۵ میلیون فرانک باخت! این در حالی بود که یکی از خانه‌های اشرف، قصری مجلل در شماره ۲۹ خیابان «بیکمن» نیویورک بود با ارزشی معادل ۴۹ میلیون دلار که یکی از گران‌ترین خانه‌ها در قدیمی‌ترین محله‌های منهتن به شمار می‌رفت.
غارت در پوشش بنیاد پهلوی
اموالی که خاندان پهلوی چه پهلوی‌های پدر و پسر و چه خواهران و برادران و فامیل از بیت‌المال ملت غارت کردند و مستغلات و دارایی‌های آنها فهرستی بسیار طولانی است. شاه در سال ۱۳۳۷ شمسی «بنیاد پهلوی» را تأسیس کرد (ساختمان بنیاد پهلوی در آونو پنجم در خیابان پنجاه ودوم نیویورک قرار دارد که ارزش دفتری آن در سال ۱۳۵۴، ۵/۱۴ میلیون دلار بوده است) و بخشی از مایملک خود اعم از میهمانخانه‌ها، سهام کارخانه‌ها، شرکت‌ها و بانک‌ها را در اختیار این بنیاد قرارداد. این بنیاد جایگزین «سازمان املاک و مستغلات پهلوی» شد و در مهر ۱۳۴۰، شاه برای سرپوش‌گذاشتن بر اموال نامشروع خود، فرمان وقف دارایی بنیاد پهلوی به امور خیریه را صادر کرد، درصورتی‌که اکثر اعضای هیئت‌امنای آن خود شاه و دربار بودند. علاوه بر اینها، مبالغ هنگفتی از درآمد نفت به‌صورت اعتبارات بانکی در اختیار بنیاد پهلوی قرار می‌گرفت. در این حالت خاندان پهلوی نه‌تنها اموال قبلی خود (اموال باقیمانده از رضاخان) را از دست نداد، بلکه برداشت از درآمد‌های نفتی و… هم به آن اضافه شد.
خانواده پهلوی علاوه بر چپاول هدایا و وام‌های بین‌المللی که برای این بنیاد گرفته می‌شد، با داشتن ۲۰۷ مؤسسه اقتصادی از قبیل شرکت‌های ساختمانی، معدنی، کشاورزی، بیمه، بانک و هتل‌ها و کازینو‌ها (قمارخانه‌ها) و کاباره‌ها و مراکز فساد، عملاً مخل سلامت سیستم اقتصادی کشور شدند. بانک‌ها، شرکت‌های سرمایه‌گذاری، بیمه‌ها، هتل‌ها و تعدادی از مجموعه‌های توریستی- تفریحی، کارخانجات و شرکت‌های تولیدی در اقصی‌نقاط کشور و خارج از مرز‌های ایران، از جمله این دارایی‌ها بود. تنها در یک مورد می‌توان اشاره به سهام شاه در پروژه‌های بین‌المللی کرد؛ این بخش از درآمد‌ها آن‌قدر زیاد بود که برخی منابع خبری از دقیقه‌ای ۶ هزار دلار و سالانه بالغ بر ۳ میلیارد دلار، سود خالص از محل سرمایه‌گذاری‌های شاه در نقاط مختلف دنیا می‌دادند. 
متن کامل دادخواست شکایت از خاندان پهلوی و دولت تروریست آمریکا به‌خاطر غارت اموال مردم ایران را در اینجا به زبان فارسی و  انگلیسی بخوانید.