خراسان/چرا حتی در زمان اوج حملات رژیم صهیونیستی اکثر فلسطینی‌ها در کرانه و غزه نظرشان این بود که تصمیم حماس برای حمله ۷ اکتبر درست بود؟ این نظرسنجی را موسسه معتبر پیو انجام داده بود. برخی می‌پرسند اگر طوفان‌الاقصی نمی‌شد، چه می‌شد؟ آتش‌بس امروز با صبح قبل از طوفان چه فرقی دارد؟

 ۱-تکمیل مرگ تدریجی در فراموشی: غزه از سال ۲۰۰۷م در محاصره قرار داشت. این محاصره به معنای اعمال محدودیت‌های شدید توسط اسرائیل و مصر بر ورود و خروج افراد، کالاها و منابع حیاتی به منطقه غزه بود. به طوری که حتی بیماران برای دریافت درمان در خارج از غزه با موانع اداری و امنیتی مواجه بودند. رکود اقتصادی شدید، افزایش بیکاری و فقر گسترده در غزه طوری بود که بر اساس گزارش‌های سازمان‌های بین‌المللی، بیش از ۸۰درصد ساکنان غزه به کمک‌های بشردوستانه وابسته شده بودند. حتی رژیم دسترسی غزه به منابع آب، برق و سوخت را محدود کرده بود آنچنان که بسیاری از مناطق تنها چند ساعت در روز برق داشتند. سیستم‌های بهداشتی و درمانی نیز به دلیل کمبود برق، دارو و تجهیزات با مشکلات جدی مواجه بودند.

گزارش تکان‌دهنده یونیسف در سال ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳  تحت عنوان کودکان در غزه: نسلی در معرض تهدید، بیان می‌کرد که  ۶۸درصد کودکان در غزه با ناامنی غذایی مواجه بودند و بسیاری از آن‌ها به دلیل فقر شدید از سوءتغذیه رنج می‌بردند.  همچنین بیش از ۵۰درصد کودکان غزه به دلیل جنگ‌های مکرر و شرایط سخت زندگی دچار مشکلات روانی مانند اضطراب و افسردگی هستند.حالا طوفان‌الاقصی این منطقه محاصره‌ شده دو میلیون نفره‌ فراموش شده را به صدر اخبار جهان آورد. آن‌ها بین مرگ تدریجی و تلاش برای آزادی، دومی را انتخاب کردند.

۲-توسعه اشغالگری و شهرک‌سازی: رژیم در سال ۲۰۲۳م شهرک‌سازی، اشغال و آواره سازی ساکنان کرانه و قدس شرقی را افزایش داد. این میزان حتی به نسبت سال ۲۰۲۲م حدود ۳۰درصد افزایش پیدا کرده بود. حمله شهرک‌نشین‌ها به روستاهای فلسطینی و کشتن و مجروح‌کردن آن‌ها به ۲۰۰حمله در سال رسیده بود. به همین دلیل بود که قبل از طوفان‌الاقصی عملیات شمشیر قدس از سوی حماس و وحدت ساحات در کرانه از سوی جهاد اسلامی انجام شد و بارها عملیات‌های استشهادی در کرانه صورت گرفت.

۳-تخریب مسجدالاقصی: این آواره‌سازی فلسطینی‌ها در قدس شرقی و کرانه و نداشتن مجوز ساخت و استفاده از خانه‌ها به فلسطینی‌ها یک سیاست دیگر را هم دنبال می‌کرد. یهودی‌سازی قدس و در نهایت از بین بردن مسجدالاقصی و بالا آوردن معبد سلیمان روی ویرانه‌های آن. محمد ضیف طراح طوفان‌الاقصی در بیانیه اول خود بعد از طوفان با اشاره به اقدامات نتانیاهو و وزیرش بن‌گویر می‌گوید که «صهیونیست‌ها حملات خود به مسجدالاقصی را تشدید بخشیدند و حرمت این مکان مقدس را شکستند و بارها بانوان نمازگزار فلسطینی را که برای دفاع از مسجدالاقصی در آن اعتکاف کرده بودند، هدف ضرب و شتم قرار دادند و همین رفتار را نیز در قبال سالخوردگان، کودکان و جوانان فلسطینی داشتند و مانع از ورود مردم ما به این مکان مقدس شدند و بستر را برای صهیونیست‌های تندرو فراهم کردند تا با یورش‌های هر روزه خود به مسجدالاقصی، به حرمت شکنی‌هایشان نسبت به آن ادامه دهند و مراسم و آیین‌های تلمودی خود را در آنجا به انجام برسانند و در حالی که لباس کاهنان را بر تن کرده‌اند، در شافورهای خود بدمند. آن ها هیچ ابایی از بیان تصمیم‌شان در خصوص ایجاد معبد کذایی خویش روی ویرانه‌های محل عروج پیامبر مکرم اسلام ندارند. آن ها با خود گاوهای سرخ رنگ به صحن مسجدالاقصی می‌آورند تا آن ها را سوزانده و آبی  راکه خاکستر آن ها در آن ریخته شده، در این مکان مقدس پخش کنند تا به این ترتیب،  تصمیم خود را برای ویرانی مسجد و ایجاد معبد کذایی علنی کنند. آن ها به خود این جرئت و جسارت را می‌دهند که در داخل صحن‌های مسجد به پیامبر مکرم اسلام ناسزا بگویند و قرآن‌ها را پاره کنند و با سگ وارد این مکان مقدس شوند.»

۴-روند اسیرگیری: اسرائیل فقط در نیمه اول سال ۲۰۲۳م قبل از طوفان‌الاقصی، ۲ هزار فلسطینی اعم از کودک، زن و مرد را اسیر کرده و به زندان فرستاده است. روند اسیرگیری روز به روز شدت می‌یافت. تازه این عدد جدای از آن تعداد اسیرانی است که در بدترین شرایط برای سال‌های طولانی نگهداری می‌شوند. حالا طوفان‌الاقصی موجب آزادی تعداد زیادی از آن زندانیان خواهد شد.

۵-کریدور حیاتی: ای‌مک کریدور مهمی بود که می‌خواست با دور زدن تنگه هرمز ایران، چین و روسیه یک مسیر ترانزیتی مهمی بنا کند. کریدوری که با اتصال هند-عربستان-اسرائیل-قبرس-اروپا یک پروژه استراتژیک بزرگ برای رژیم صهیونیستی به حساب می‌آمد که تاثیرات زیادی بر تجارت و توسعه اقتصادی این مناطق می‌گذاشت. اسرائیل به پل انتقال فناوری و اطلاعات و همچنین حاکم بر انتقالات لجستیکی در منطقه تبدیل می‌شد. ایران مزیت گلوگاه اقتصادی تجارت بین‌المللی‌اش را از دست می‌داد و چالش‌های بزرگ اقتصادی جدیدی پیدا می‌کرد. از طرف دیگر امنیت رژیم با اقتصاد اروپا گره می‌خورد و پیوند غرب با رژیم در لایه‌های حیاتی‌ اقتصادی‌اش تعریف می‌شد. اما طوفان‌الاقصی همه رویای ای‌مک را بر باد داد. نتانیاهو در سخنرانی‌اش در سازمان ملل با نشان دادن نقشه ای‌مک و مقایسه‌اش با نقشه محور مقاومت از شکست ای‌مک خبر داد.

۶-میخ آخر عادی‌سازی: عربستان سعودی مهم ترین دولت عربی بود که هنوز به عادی‌سازی نپیوسته بود. این کشور در آستانه عادی‌سازی قرار داشت. پیوستن عربستان به عادی‌سازی، قرار گرفتن او در نقطه کریدور ای‌مک همان نکته ای بود که خالد مشعل درباره عادی‌سازی بیان کرد: آخر مسمار فی نعش القضیة الفلسطینیة. آخرین میخ بر تابوت فلسطین. غزه محاصره شده و کرانه اشغال شده محل معامله دولت های عربی قرار گرفته بودند و حالا با طوفان‌الاقصی کسی در جهان عرب فعلا امکان ایجاد روند عادی‌سازی را ندارد.

قبل از طوفان اشغالگران در حالی به خواب می‌رفتند که آرزو داشتند در خواب رویای ای‌مک، تخریب مسجدالاقصی و ساخته شدن معبد سلیمان روی آن، اخراج فلسطینی‌ها از غزه و کرانه و تکمیل پروژه عادی‌سازی را ببینند و صبح بعد از طوفان نه‌تنها آن رویاها بر باد رفت بلکه:

۱-اسرائیل بزرگ ترین ستون حفظ حیاتی خودش یعنی «بازدارندگی» را از دست داد. رژیم نه تنها در ابتدای طوفان‌الاقصی هیچ کدام از عناصر بازدارندگی‌اش عمل نکرد بلکه دیوار هوشمند، ارتش، شاباک و موساد و گنبد آهنین هیچ کدام نتوانستند حریف حماس شوند و طوفان موفق اجرا شد. بعد از آن ارتش و نیروهای امنیتی اسرائیل نتوانستند هیچ کدام از تعهداتشان را در ادامه ماجرای طوفان محقق کنند. آن‌ها جنایت کردند اما نه تنها حماس را از بین نبردند که در آخر با او مذاکره کردند. غزه در دست فلسطین و حماس ماند و حتی محور فیلادلفیا را اسرائیل به حماس تحویل خواهد داد و حالا رژیم مجبور است برخلاف تعهدات نتانیاهو در یک معامله و نه در یک جنگ، اسرای خود در غزه را با اسرای فلسطینی مبادله کند.

۲-امروز فلسطین محاصره و فراموش‌شده، چنان به صدر اخبار برگشته است که بلینکن در نطق آخر وزارت خارجه‌اش، وزیر خارجه نسل‌کشی خطاب می‌شود و در دانشگاه‌های آمریکا غریو شادی از خبر آتش‌بس بلند می‌شود و رژیم مشروعیتی را که برای خود از هولوکاست ساخته بود، از دست داد.

۳-شکاف داخلی درون رژیم گسترده‌تر می‌شود. استعفاهای درون کابینه نماد جدیدی است بر شکاف‌های جدیدی که به جامعه اشغالگر صهیونیست اضافه می‌شود.

حالا اهالی فلسطین و دلبستگان مقاومت از این اتفاقات شاد هستند اما همه این‌ها به معنی پایان نیست. این مرحله بخش مهمی از کشاکش مقاومت با اشغالگران و آمریکا برای رسیدن به نظم آینده و ترسیم زندگی مطلوب است اما همه آن هم نیست.