خراسان/ «کلر دی» از پرتقال وحشت دارد. او که مادر دو فرزند است، نه‌تنها نمی‌تواند پرتقال را لمس کند، بلکه حتی نمی‌تواند نزدیکش شود. او که ۳۹ سال دارد، به من می‌گوید: «مسئله فقط بوی آن‌ها نیست. همه‌چیز است: پوست سفید داخل پرتقال، پوست اصلی و حتی برش‌های آن. من به هر قیمتی از پرتقال دوری می‌کنم». به گزارش «ایندیپندنت»، فوبیاهای غذایی در همه اقشار جامعه به چشم می‌خورند. «کریستوفر پل جونز» متخصص فوبیای غذایی مستقر در لندن و نویسنده کتاب «با ترس‌هایتان روبه رو شوید: هفت گام برای غلبه بر فوبیاها و اضطراب»، می‌گوید که فوبیای غذایی که به آن «سیبوفوبی» هم گفته می‌شود، نوعی ترس یا اضطراب شدید است که با برخی غذاهای خاص تحریک می‌شود. او می‌گوید: «این ترس می‌تواند از دیدن، بوییدن یا حتی فکر کردن به غذا ناشی شود.»  به گفته او، فوبیاهای غذایی اغلب از تجربیات منفی اولیه ناشی می‌شوند که به «شرطی‌سازی پاولفی» معروف‌اند.
اشتباه‌گرفتن فوبیاهای غذایی با بی‌اشتهایی
به گفته فلیکس اکونومکایس که متخصص فوبیای غذایی است، بیشتر افراد با فوبیای غذایی شدید معمولا فقط دو نوع غذا می‌خورند مانند ناگت و چیپس. اگرچه او حتی مردی میان سال را درمان کرده که تمام عمرش فقط نان می‌خورده است. به گفته او «اگر مغز باور کند که غذا خطرناک است، اجتناب از آن کاملا منطقی به نظر می‌رسد. اما مغز می‌داند که برای بقا به غذا نیاز دارد، بنابراین چیزی را انتخاب می‌کند که ایمن‌ترین غذا به نظر می‌رسد.» او اشاره می‌کند که فوبیاهای غذایی اغلب با بی‌اشتهایی اشتباه گرفته می‌شوند، در حالی‌ که در واقع این جا مشکل بر سر «اعتماد نداشتن‌ معمولا بی‌مورد به غذا» است. او ادامه می‌دهد: «افراد مبتلا به برخی غذاها حس وحشتی بیمارگونه‌ دارند، بدنشان‌ همان‌طور می‌لرزد که اگر عنکبوتی به آن‌ها داده شود».
ریشه‌های این فوبیا و درمان آن
این تجربیات ممکن است عبارت باشند از خفگی، واکنش‌های آلرژیک یا آسیب‌های روانی عاطفی [یا اصطلاحا تروما] مرتبط با غذا، مانند مجبور شدن به خوردن چیزی در کودکی و سپس احساس تهوع. این ترس‌‌ها در صورت درمان نشدن می‌توانند در طول زمان گسترش یابند و به یک رژیم غذایی به‌شدت محدود منجر شوند که ممکن است سلامت فرد را تحت تاثیر قرار دهد. جونز‌ــ که روان‌درمانگر و هیپنوتراپیست بالینی آموزش‌دیده‌ای است‌ــ روش‌های روان شناسی رایج مانند درمان شناختی‌ــ‌رفتاری (سی‌بی‌تی) را با تکنیک‌های مداخله‌ای مانند هیپنوتراپی بالینی، حساسیت‌زدایی و پردازش مجدد با حرکت چشم (EMDR) و ذهن‌آگاهی ترکیب می‌کند تا تغییرات سریع حاصل شود. او مدعی است که با شکستن پیوندهای عاطفی که واکنش ترس را برمی‌انگیزند، می‌تواند بیشتر فوبیاها را طی یک تا چهار جلسه حل کند و این که رویکرد چندوجهی او برخلاف هیپنوتراپی سنتی، هدفمندتر است و به ریشه مشکل می‌پردازد.