در پی درگذشت این نویسنده و رئیس اسبق دانشگاه فردوسی، محمدجعفر یاحقی، مدیر موسسهٔ خردسرای فردوسی و قطب علمی فردوسی و شاهنامه در پیام خود نوشته است:

«نیابد کسی چاره از چنگ مرگ 
چو باد خزان است و ما همچو برگ

پس از سال­‌ها کوشش و کار با قلم سرانجام روان دانشی‌مردِ میدان ادب و ایران دوستی دکتر سیدجلال متینی، استاد و رئیس اسبق دانشگاه فردوسی، دور از ایران به آسمان‌ها پرکشید. دکتر متینی استادی کار­شناس و رئیسی کاردان و باریک‌گیر بود و همین ویژگی که در کم کسانی پیدا می­‌شود، برای بسیاری از شاگردان، همکاران و زیردستان او نادلپذیر بود. اما آنها که دانش­‌پذیر و کارورز و دلدادۀ خدمت بودند، او را آموزگاری تمام‌قد و مدیری کارآشنا می‌دانستند. کارهای علمی و آثار قلمی او به‌ویژه تأسیس و مدیریت دو نشریه ایران‌نامه و ایران‌شناسی در خارج از کشور، در نوع خود شایستگی لازم را یافته و جای خود را نزد اهل ادب باز کرده است. 
جای پای او در دانشگاه فردوسی و به‌ویژه گروه زبان و ادبیات فارسی دانشکدهٔ ادبیات مشهد ماندگار خواهد بود. 
این ضایعه را به‌عنوان دانشجو و همکار سابق وی به فرزندان گرامی او، گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد و خانوادۀ بزرگ ادبیات ایران تسلیت می‌گویم.»

جلال متینی او تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷ استاد تاریخ، نویسنده و پژوهشگر ریاست اسبق دانشگاه فردوسی مشهد (۱۳۵۶- ۱۳۵۴)  را برعهده داشت، علاوه بر مدیریت دانشگاه، سابقه معاونت آموزشی و پژوهشی (۱۳۵۲) و همچنین ریاست دانشکده ادبیات (۱۳۵۳-۱۳۴۷) در دانشگاه فردوسی مشهد را نیز عهده‌دار بود.

او پس از انقلاب به آمریکا مهاجرت کرد و به تدریس تاریخ و فرهنگ ایران در دانشگاه برکلی کالیفرنیا مشغول شد. مجله‌های تخصصی ایران‌شناسی و ایران‌نامه توسط او منتشر شده‌اند. به‌علاوه، ده‌ها اثر گوناگون به زبان‌های فارسی و انگلیسی منتشر کرده است.

خلاصه ویس و رامین، منظومه حماسی کوش نامه، تفسیر قرآن مجید، پند پیران، هدایه المتعلمین و نمونه هایی از نثر فصیح فارسی معاصر بخشی از آثار این پژوهشگر است.