آخرین خبر/۱۸ سالم بود که عمه‌ام متوجه شد شوهرش با یک زن دیگه رابطه دارد. آبروریزی به پا کرد... بعد فهمید فقط رابطه نیست، عقد هم کرده و طرف باردار است. مدتی دعوا و جار و جنجال کرد..۲۰ سالم که بود از هم جدا شدند. عمه ام ۵۶ ساله بود در آستانه بازنشستگی با سه بچه نوجوان و جوان...

۲۲ سالم بود که عمه‌ام بعد از بازنشستگی کلاس نقاشی ثبت نام کرد. 
نقاشی‌هایی که می‌کشید در حد بچه‌های دبستانی بود. در نظرم یک آدم داغون و شکست خورده بود. به قول فرنگی‌ها یک لوزر به تمام معنا که حالا سر پیری یادش اومده بود با یک مشت بچه کم سن و سال هم شاگردی بشه و نقاشی یاد بگیره
پدرم در نظرم یک قهرمان بود. یک سال با عمه‌ام اختلاف سنی داشتند. همه چیز زندگی پدرم مرتب و منظم بود. بچه‌هاش درس خون بودند کار و زندگی مرتبی داشت و کم کم آماده می‌شد برای بازنشستگی...

ده سال از اون زمان گذشت. ۳۲ ساله بودم درسم تمام شده بود، در شرکتی کار میکردم. اتفاقی با خواهرم تلفنی حرف می‌زدم، گفت الان گالری هستیم رفتیم خونه بهت زنگ می‌زنیم. پرسیدم گالری چی؟ گفت نقاشی‌های عمه دیگه!
عمه؟ نقاشی؟
گفت آره دیگه الان خیلی وقته این کار رو می‌میکنه.
نقاشی‌هاش رو می‌فروشه یکی دو جا هم تدریس می‌کنه.
خیلی معروف شده.
داشتم شاخ در می‌آوردم...

حالا بعد از چند سال که نگاه می‌کنم 
می‌بینم آدم لوزر من بودم که
چنین دیدگاهی به زندگی داشتم و فکر می‌کردم
از یه جایی به بعد پیر هستی و نمی‌شه چیز جدید یاد گرفت و زندگی را تغییر داد و بعضی کارها را باید از بچگی شروع کرد
و گرنه دیگه خیلی دیره...

عمه‌ام بعد از بازنشستگی، زندگی جدید برای خودش شروع کرد و آدم متفاوتی شد، اما پدرم یاد گرفت چطور با کامپیوتر بازی کنه و سرخودش را با بازی کردن و شکستن رکوردهای پیاپی خودش گرم کنه. عمه‌ام تبدیل شده به الگوی خانواده...

دو تا از خواهرهام بعد از لیسانس رشته‌هاشون رو عوض کردند
و رفتند سراغ چیزی که دوست داشتند. یکی‌شون کامپیوتر را ول کرد رفت مترجمی زبان. دومی علوم سیاسی را ول کرد رفت سراغ معماری که از بچگی بهش علاقه داشت. می‌خوام بگم زندگی مثل بازی والیبال می‌مونه، مثل فوتبال نیست که اگر نیمه اول خیلی عقب باشید، نیمه دوم کار خیلی سختی برای جبران دارید. مثل والیبال می‌مونه هر ست که تمام میشه شروع ست جدید یک موقعیت تازه است
و همه چیز از اول شروع می‌شه. مهم نیست تا حالا جلو بودی یا عقب. یه مسابقه جدیده.