تبیان/ وَقَالَ الشَّیْطَانُ لَمَّا قُضِیَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَکُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدتُّکُمْ فَأَخْلَفْتُکُمْ ۖ وَمَا کَانَ لِیَ عَلَیْکُم مِّن سُلْطَانٍ إِلَّا أَن دَعَوْتُکُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِی ۖ فَلَا تَلُومُونِی وَلُومُوا أَنفُسَکُم

ابراهیم آیه ۲۲

با هزار رنگ و نیرنگ، زیر پای آدم می‌نشیند، قسم می‌خورد که خیرت را می‌خواهد، در گوشت وسوسه می‌خواند، امید واهی می‌دهد، زشتی را زیبا جلوه می‌دهد، بعد که زمینت زد، شانه بالا می‌اندازد و می‌گوید: «به من چه مربوط! خودت خواستی»! همین‌قدر بی‌رحم و فریبکار! کمی فکر کن چه کسی واقعاً خیرخواه توست؟ خدا یا شیطان؟