این «اَبَر زمین» که با نام «اچ‌دی ۲۰۷۹۴ دی» شناخته می‌شود، جرمی معادل شش برابرجرم زمین دارد و در «منطقه قابل سکونت» در منظومه ستاره‌ای خود می‌چرخد. این منطقه نمایانگر فاصله مناسب از یک ستاره است، بنابراین هر سیاره‌ای که در آن قرار گیرد، ممکن است آب به حالت مایع داشته باشد، امری که عنصری کلیدی برای تشکیل حیات به‌شمار می‌رود.

به نقل از یورونیوز، البته «اچ‌دی ۲۰۷۹۴ دی» به جای اینکه مسیر دایره‌ای حول ستاره خود داشته باشد، مسیر بیضی‌شکل دارد، بنابراین فاصله این سیاره از ستاره‌اش متغیر است. این موضوع باعث می‌شود که در این مرحله نتوان به‌طور قطعی گفت شرایط برای زندگی در آن فراهم است یا خیر.

اولین نشانه از وجود «اچ‌دی ۲۰۷۹۴ دی» در سال ۲۰۲۲ به‌دست آمد و آن زمانی بود که مایکل کریتینیه، پژوهشگر در دپارتمان فیزیک دانشگاه آکسفورد، در حال بررسی داده‌های بایگانی‌شده از یک طیف‌سنج رادیکال با دقت بالا در رصدخانه لا سیلا در شیلی، سیگنالی را شناسایی کرد.

یک گروه تحقیقاتی بین‌المللی به تحلیل دو دهه مشاهدات پرداخت تا این کشف را تأیید کند. اکنون سیاره «اچ‌دی ۲۰۷۹۴ دی» به جمع سیارات با منطقه قابل سکونت پیوسته است. آقای کریتینیه گفت از آنجا که این اَبَر زمین به ما نزدیک است، می‌توان امیدوار بود که در آینده شاهد ماموریت‌های فضایی به منظور تصویربرداری از این سیاره باشیم.

پژوهشگران از این سیاره به‌عنوان یک «نمونه آزمایشی بی‌نظیر» برای پروژه‌های فضایی که به دنبال شناسایی نشانه‌های حیات در خارج از منظومه شمسی هستند، نام بردند.

آقای کریتینیه گفت: «این سیاره با قرار گرفتن در منطقه قابل سکونت و نسبتاً نزدیک به ما می‌تواند نقشی محوری در مأموریت‌های فضایی آینده ایفا کند که هدفشان بررسی جو سیارات فراخورشیدی و امکان وجود حیات فرازمینی در آن‌ها است.

سیاراتی که به‌دور یک ستاره می‌چرخند، سیارات فراخورشیدی نامیده می‌شوند. تخمین زده می‌شود دست‌کم یک تریلیون سیاره فراخورشیدی فقط در کهکشان راه شیری وجود داشته باشد.

تاکنون بسیاری از سیارات مشابه زمین با وجود برخورداری از ویژگی‌های اولیه برای میزبانی از حیات، در نهایت از چرخه بررسی دانشمندان حذف شده‌اند، زیرا یا دارای دماهای بسیار شدید هستند یا جو آن‌ها به گونه‌ای اسیدی است که امکان به وجود آمدن هرگونه شکلی از حیات را منتفی می‌کند.