شفقنا/ همسر شهید محمد الضیف فرمانده کل گردان های شهید عزالدین قسام پس از اعلام رسمی شهادتش، برای اولین بار اطلاعاتی را فاش کرد.

الجزیره نوشت: غدیر صیام «ام خالد» همسر الضیف در مصاحبه اختصاصی با الجزیره، جزئیات نجات او از چندین سوء قصد و توانایی‌اش در پنهان شدن و فرار از دست نیروهای اشغالگر را در طول ۳۰ سال پس از آنکه به هدف شماره یک اسرائیل تبدیل شده بود، فاش کرد.

ازدواج مخفیانه
غدیر صیام به خاطرات سال ۱۹۹۸ و آغاز ارتباطات بین محمد ضیف و مادرش فاطمه الحلبی مبارز فلسطینی برمی گردد؛ جایی که او از الحلبی یک قبضه سلاح را که از برادر شهیدش نزد خود پنهان کرده بود، به او داد.
در تابستان ۲۰۰۱  ضیف با غدیر ازدواج کرد که وارد مرحله جدیدی از زندگی شدند که به دلیل تعقیب همسرش توسط اشغالگران، آن را از نظر امنیتی پیچیده توصیف می کند.
محمد الضیف در چارچوب اقدامات امنیتی، نام خود را به منصور و غدیر  نیز نام خود را به منی تغییر دادند و به نام «ام فوزی» شناخته شد. آنها تغییر نام خود را پس ازادواج مخفیانه انجام دادند.
غدیر می گوید: «این یک ازدواج معمولی نبود. ضیف فقط هزار دلار از مهریه را داشت، و تمام فضای جشن و سرور از بین رفته بود، و مراسم فقط به قربانی کردن یک گوسفند برای نزدیکان محدود شد. و از آن زمان ما خانه ای نداشتیم و بدون ثبات از مکانی به مکان دیگر نقل مکان می کردیم.»
همسر ضیف به زهد همسرش در زندگی اشاره می کند، به طوری که در خانه آنها فقط ۴ تشک و یک حصیر و یک کمد پلاستیکی برای لباس هایشان وجود داشت. وقتی شیخ احمد یاسین به مناسبت ازدواجش مبلغی پول به او هدیه داد، آن را به گردان های قسام اهدا کرد و اتاق خوابی را که شهید صلاح شحاده به او داده بود، به جوان دیگری داد تا بتواند ازدواج کند.
غدیر برای توجیه تنها بودن خود، به مردم می گفت که شوهرش مهاجر است. او در این باره می گوید: «بیشتر ملاقات ها با شوهرم در خارج از خانه ای که در آن زندگی می کردم انجام می شد و اغلب هفته ها بدون تماس غایب می شد، به ویژه اگر وضعیت امنیتی با اشغالگران رو به وخامت می رفت.»
همسر ضیف بارها با اقدامات امنیتی پیچیده روبرو شد، چشمانش بسته می شد و از ماشینی به ماشین دیگر و از منطقه ای به منطقه دیگر منتقل می شد تا بتواند همسرش را ببیند.
ضیف در سال ۲۰۰۷ با اصرار مادر همسر اولش، پس از اینکه تا آن زمان از دخترش فرزندی نداشت، برای بار دوم ازدواج کرد و صاحب ۴ فرزند شد و سپس لحظاتی فرا رسید که فرمانده کل گردان های قسام از بارداری همسر اولش با ۳ قلو خوشحال شد.

خانواده محمد الضیف

سوء قصدها
ام خالد از چندین تلاش برای ترور همسرش پرده برمی دارد که در دو مورد از آنها مجروح شد. اولین مورد به زمانی برمی گردد که نیروهای اشغالگر در سپتامبر ۲۰۰۲ خودروی او را در خیابان جلا در مرکز شهر غزه هدف قرار دادند و بر اثر آن چشم چپ خود را از دست داد. دومین مورد نیز حمله به یک خانه در سال ۲۰۰۶ بود که منجر به سوختگی شدید و شکستگی در کمر او شد و راه رفتن را برایش دشوار کرد.
ام خالد پس از مجروح شدن همسرش، اصول اولیه پرستاری را آموخت و به پرستار شخصی او تبدیل شد و  او را درمان می کرد و دارو و آمپول هایش را به موقع می داد.

فرمانده کل گردان های قسام همسر دوم و دو فرزندش را پس از حمله هوایی به خانه ای که در آن حضور داشتند، در جریان حمله سال ۲۰۱۴ از دست داد.
ام خالد تأکید می کند که ضیف که مدرک لیسانس در رشته زیست شناسی از دانشگاه اسلامی فارغ التحصیل شده بود، او را تشویق به ادامه تحصیل  می کرد. وقتی او در مرور درس زبان انگلیسی در امتحانات دبیرستان مشکل داشت، او بر آنچه «برنامه موفقیت» برای قبولی در امتحان توصیف کرد، نظارت داشت و یک راهنمای سوال و جواب به او ارائه داد.
ضیف از مناسبت های خانوادگی دور بود، در مراسم تدفین همسر دوم و دو فرزندش شرکت نکرد، در مراسم عزای پدر و مادرش که سال ها پیش درگذشتند حضور نیافت و بر خلاف معمول پدران، شاهد تولد هیچ یک از فرزندانش نبود.
ام خالد می گوید: «الضیف فرصت را غنیمت می شمرد تا فرزندانش را شاد کند و بخشی از غیبت خود از آنها را جبران کند. او جشن تولد همه آنها را در یک روز، زمانی که فرصت ملاقات با آنها را پیدا می کرد، برگزار می کرد.»
وی خاطرنشان کرد که در برخی مواقع غیبت شوهرش از او به بیش از ۵۰ روز می رسید و این زمانی بود که تهدیدات امنیتی بالا می رفت، اما در ادامه تاکید کرد: «ابو خالد برخلاف آنچه اشغالگران شایع می کردند، تغییر چهره نداد و ظاهر خود را عوض نکرد.»
الضیف فرزندانش را به حفظ قرآن توصیه می کرد و بر پروژه مشابهی برای نیروهای گردان های قسام نظارت داشت و آنها را تشویق می کرد تا در حفظ کتاب خدا و درک معانی آن و عمل به آن با یکدیگر رقابت کنند.

لحظات تعیین کننده
ام خالد لحظات تعیین کننده ای را در زندگی ضیف به یاد می آورد و غم انگیزترین لحظات او را زمانی بیان می کند که نیروهای اشغالگر زنان حافظ قرآن را در محوطه مسجد الاقصی می کشیدند و او اغلب احساس می کرد که با بار بسیار سنگینی روبرو است، زمانی که مردم برای او شعار می دادند «شمشیر را مقابل شمشیر قرار بده، ما مردان محمد ضیف هستیم.«
لحظات دیگری ضیف را غمگین کرد زمانی که یاسر طه، رهبر گردان های قسام، در تابستان ۲۰۰۳ به شهادت رسید.
در مقابل، ام خالد فرمانده کل گردان های قسام را به اندازه لحظه آزادی اسرا در معامله وفاداری به آزادگان در سال ۲۰۱۱ خوشحال ندیده بود، در آن زمان گفت: «امروز ما مردگان را زنده کردیم.»
با وجود همه اینها، او معتقد است که ابوخالد ساده و به دور از تجملات زندگی می کرد، غذاهای رایج مانند ملوخیه، لوبیا، بامیه و رُمانیه را دوست داشت و در پخت «مجدره» مهارت داشت.

ام خالد در این باره فاش کرد: «الضیف فوتبالیست خوبی بود که جام جهانی را دنبال می کرد، طرفدار بارسلونا و الاهلی بود و کارآگاه کونان را تماشا می کرد.»
ضیف خدمت به فقرا را بر عهده گرفت و یک بار به رغم مشغله های زیاد، شخصاً پیگیر درمان یک زن فقیر مبتلا به سرطان شد تا اینکه درمان او در خارج به پایان رسید. او بخش عمده ای از حقوق ماهانه خود را به نیازمندان اختصاص می داد و در یک سال بر بازسازی ۲۷۰ خانه برای فقرا با حمایت گردان های قسام نظارت داشت. با این حال، به گفته همسرش، ابوخالد در حالی این دنیا را ترک کرد که خانه ای نداشت.

مستندسازی مسیر
آخرین دیدار خانواده الضیف با ابوخالد در روز ششم اکتبر ۲۰۲۳، چند ساعت قبل از آغاز نبرد طوفان الاقصی بود، زمانی که گفت: «ما باید وظیفه خود را در قبال اسرا و اسراگاه انجام دهیم.»
ضیف آرزو داشت شاهد آزادسازی مسجد الاقصی باشد و در شهر مقدس خانه ای برای خود داشته باشد. همه رنج هایی که مردم فلسطین از اسارت، جراحت، از دست دادن همسر و فرزندان و سپس شهادت متحمل شده بودند، بر او جمع شده بود، همانطور که ام خالد می گوید.
همسر ضیف در طول سال‌هایی که با او سپری کرد، بر مستندسازی مسیر جهادی‌اش تمرکز داشت و در مورد مسائل «پنهان» که برای عموم آشکار نبود، با او گفتگو می‌کرد و به زودی آن را در کتابی که جزئیات ۳۰ سال مقاومت را روایت می‌کند، منتشر خواهد کرد.